چرا بعضی‌ها خوش‌شانس هستند؟ - صفحه 35

سلام به همه دوستان عزیز

بویژه استاد عزیزم آقای عباسمنش و همسر محترمشون

من تجربه ای از کنترل ذهن دارم که به بهانه این فایل میخوام باهاتون در میون بذارم.

ببینید من با دوستم احمد که من رو به این جهان آورد خیلی راجع به حال و احوالمون و قوانین حرف میزنیم و خیلی کمکم میکنه.

من هنوز امکان تهیه محصولی رو ندارم و با فایلهای رایگان عاشقی میکنم و پیش میرم و مطمئنم به وقتش به دوره ها هم دست پیدا خواهم کرد.

من دو روز پیش حال خوبی نداشتم و با احمد دوستم شروع کردیم به صحبت و کم کم همین که تصمیم گرفتم روی خودم کار کنم یکی یکی نتایج پشت سر هم اومد. خبرهای خوب از کارهایی که از پیش کرده بودم.

یکی از مهمترین اتفاقات این بود که با پدرم سر یه موضوعی درگیری لفظی پیش اومد، من از کوره در رفتم. بعدش محل رو ترک کردم و رفتم دوش گرفتم. بعد از حمام اومدم و ازش عذرخواهی کردم و خندیدم و واقعا حالم و حال جمع بهتر شد. هدایت شدم به سمت این عمل. نه با اجبار. فردای اون روز پدرم اومد سمتم و شروع کرد به تعریف کردن از اینکه ماجرا چی بوده و در گذشته فلان آدمها به قول خودش چه ظلمی بهش کردن و….

باور کنید یک ساعت و نیم داشت حرف میزد و من فقط نگاه میکردم و سر تکون میدادم.

تو ذهنم گفتم وااااای نههههه نمیخوام اینارو بشنوم. چون تو همین چند روز پیش فهمیده بودم که نه تنها خودگاه که روی ناخوداگاه تاثیر میگذاره مواجه شدن با هر چیزی (بین که چه ریسیده ایم، دست که لیسیده ایم، تا که از این لقمه ها سوی دهان آمده) بگذریم…

بعد یهو یاد کتاب شکرگزاری راندا برن افتادم و یک تکنیکی که خیلی بهم کمک کرده بود. شروع کردم به دیدن نقاط قابل شکرگزاری؛ گفتم وای چه خوب که بعد از مدتها بین من و پدرم این ارتباط اتفاق افتاده؛ چه خوب که پدرم به من توجه نشون داده و داره با من راجع به مشکلاتش حرف میزنه. چه خوب که گوش شنوای پدرم شدم. چه خوب که الان آرومه و داره به منطق حرفی که اون روز (البته به اشتباه با لحن بد) زدم فکر میکنه. و چه خوب که داره کلی داستان تعریف میکنه برام (چون بازیگرم به کارم میاد). و چه خوب تر اینکهههههههه موقع گفتنش الگویی رو در پدرم دیدم که در منم هست.

پدرم گلایه داشت از اینکه کلی کار واسه یکی کرده و اون در جواب انگار نه انگار.

بهش گفتم تا حالا چند نفر اینجوری بودن که کلی براشون انررژی و زمان گذاشتی و توقع جواب داشتی و خبری نبوده؟!

گفت خیلی بودن.

بعد دیدم اوه اوه تو خود منم هست.

که بعد با احمد دوستم صحبت میکردیم رسیدیم به ریشه های تایید طلبی و حس عدم لیاقت و کلی ترمز و باور محدود کننده….

اینا باعث شد حالم خوب بشه و درواقع با نگاه کردن از یک زاویه دیگه به همون مسأله و همون موقعیت، کنترل ذهن رو انجام دادم.

چون باور دارم که حتا اتفاقاتی که به ظاهر تلخ هستن نکاتی درشون هست که باعث رشد میشه. چون به قول استاد جهان میخواد که مارو رشد بده.

و جالبه که واقعا همه اینا تاثیر اون فرایند دو روزه بود. یعنی من به محض اینکه خودم رو تغییر دادم . یا بهتره بگم خودم رو در بستر تغییر قرار دادم به مرور پیرامونم هم در همون بستر قرار گرفت.

نکته مهمی که لابلای حرفهای بالا گفتم این بود که من فهمیدم که چقدر چیزی که میبینیم و لقمه هایی که به قول مولانا میخوریم (بصری و صوتی و خبر و ….) اهمیت دارن و تاثیر مستقیم میذارن روی ناخودگاه.

واقعا خیلی تو اینستاگرام نمیمونم دیگه. میام تو سایت و مقاله هارو میخونم. بعد میبینم اعههههه. چقدر عجیب. دقیقا مثل ویتامین عمل میکنه. تاثیرش رو به وضوح حس میکنم.

برای همه گی بهترین ها رو آرزو میکنم و شکرگزارم از این که در این مسیر هستم.

ممنون از شما استاد بزرگوار و همراهان و خانواده عزیزتون.

البته که خودم رو هم الان جزوی از همین خونواده میدونم

در پناه الله یکتا شاد باشید و برقرار

منتظر خبرای خوب از همه هستم

منتظر خبرای خوب بعدی من باشید