هدفی متفاوت برای سال جدید

مژده ای دل که دگر باد صبا باز آمد!!!

به به سلام و صد سلام به استاد عزیزم به مریم جانِ عزیز دل و به همه دوستانِ جان

استاد دلمون براتون یه ذره شده بود خدایی… فک کنم تا حالا نشده بود این همه مدت فایل جدید نذارین

و به به که چه وقتی و با چه فایلی اومدین:)

من دیشب (یکشنبه شب) قبل خواب طبق معمول سایتو چک کردم و دیدم که فایل جدید اومده و عین بچه ها ذوق کردم ولی نگاه نکردم، گرفتم با خوشحالی خوابیدم تا صبح پاشم نگاه کنم و روزمو با فایل بهشتی شما شروع کنم:) چقدم کیف داد بعد مدتها اول صبح پای صبحونه نشستم این فایلو دیدم

چقد نکته ی طلایی گفت استاد مثل همیشه

چی میشه که به اهدافمون میرسیم…ما به اون اهدافی میرسیم که واقعا خودمون برای خودمون میخوایم نه از روی چشم و هم چشمی یا برای حرف و نظر مردم و رقابت و مقایسه و اینا

پس قدم اول در انتخاب اهداف: ببینم خودم واقعا چی رو میخوام

چی رو دوس دارم داشته باشم، چه سفری دوس دارم برم، چه ماشینی داشته باشم (خودم دوست دارم نه چون فلانی داره منم کم نیارم یا چون مُده یا هر دلیل دیگه منوط به نظر مردم) وقتی یه خواسته ای رو درونی بخوای خیلی براش انگیزه داری، خودبخود و ناخودآگاه هی تجسمش میکنی، از بس که دوسش داری از بس که میخوایش… و این تجسم ها خودش به رسیدن به اون هدف کلی کمک میکنه

قدم دوم: آیا باور داری که لیاقت رسیدن به این خواسته رو داری؟ اون کار، اون پوزیشن، اون خونه و ماشین، اون درامد، اون رابطه؟

مخصوصا در مورد روابط همه چی بسته به احساس لیاقت خودته، به اندازه ای که خودت برای خودت ارزش قائلی، طرف مقابلت هم همونقدر برات ارزش قائله، اگر خودت برای خودت ارزشی قائل نیستی و هی خودتو خوار و خفیف میکنی، طرف مقابلت هم همین معامله رو باهات میکنه

میخوای یه رابطه ی عالی داشته باشی یه شخصیت عالی برای خودت بساز

یا در مورد کسب و کار و درامد

استاد اون مثالی که از دوستتون زدین که قیمت کم برای کارش میذاشت و کلی راه میومد و آخرش هم طرف مشتری نمیشد… این منم، حالا جالبه من کار خودم رو تواناییم رو و اطلاعات و تجربه م رو خیلی قبول دارم، پس ینی احساس لیاقت میکنم که برای این کار حق دارم و لیاقت دارم که مبالغ خوبی بگیرم، ولی بازم نمیشه، ترمزای دیگه دارم، انگار فکر میکنم “برای من” نمیشه. نمیدونم شایدم ته ذهنم همون احساس لیاقت کافی ندارم، حالا نه مستقیما، نه اینکه خودم و تواناییهام این ارزش رو نداره، اینکه مثلا چون من “شخصم” به صورت شخصی میخوام کار کنم، شرکت ندارم لایسنس و دفتر دستک ندارم پس کار من ارزش و لیاقت فلان مبلغ رو نداره…

چقدر قشنگ میگه استاد، باران داره میباره، هرکی به اندازه ظرفش از باران بهره میبره، لوله خودکار ببری زیر بارون چند قطره فقط آب گیرت میاد، اگه یه تشت بزرگ ببری زیر بارون، همونقدر آب و نعمت نصیبت میشه.

الان به ذهنم رسید طبق این توصیه ی استاد، منم از این به بعد تصمیم بگیرم ظرفم رو بزرگ کنم، برای مشاوره هایی که بهم مراجعه میکنن و همیشه کلی تخفیف و قیمت پایین و شرایط تسهیل کننده و اینا میذارم آخرشم طرف قرارداد نمیبنده، ازین به بعد بیام قیمت متناسب بگم با شرایط پرداخت معقول و متناسب، فوقش بازم مثل همون قبل قرارداد نمیشه دیگه، بدتر که نمیشه، ولی کم کم احساس لیاقتم ریشه ای میشه و اونموقع قرارداد هم میشه

خدا بیشتر از ظرف ما بهمون نعمت نمیده، نمیشه بیشتر از ظرفمون…نعمت بینهایته ولی هیشکی بیشتر از ظرفش نمیگیره

امسال برای خودم، برای سلامتیم، برای فیزیک بدنم، برای ورودی بدنم، برای ورودی ذهنم، برای زمانم ارزش قائل باشم

خدایا شکرت چه فایل خوبی، چه هدفی بهتر از این… کار کردن رو خودم و شخصیتم و احساس ارزشمندیم و بزرگتر کردن ظرف وجودیم:)

چند روز پیش هم من به صورت اتفاقی، یا در واقع با هدایت خدا، یه مطلبی دیدم راجع به همین نکات هدف گذاری

یه نکته ی مهمی که یاد گرفتم این بود که تو هدفهایی که میذارم، این رو هم در نظر بگیرم و مشخص کنم که برای این هدف باید به صورت آهسته و پیوسته (همونجوری که تو کتاب atomic habits عادتهای اتمی میگه) عمل کنم یا به صورت فشرده و عمیق، اونجوری که تو کتاب deep work میگه.

مثلا اگر من یه زمان محدودی دارم (برای اینکه به اپلای دانشگاه برسم، یا برای اینکه تو برنامه pr شرکت کنم و غیره) و میخوام تو این زمان زبان بخونم و مثلا یه ماه دیگه امتحان آیلتس بدم، اینجا باید دیپ ورک کنم، کار عمیق، یه ماه فشرده وقت بذارم هرروز مثلا دو ساعت زمان بذارم و کار کنم و سر یه ماه هم آزمونم رو بدم و تموم شه بره، یا نه شاید همینطوری برای خودم و برای پیشرفت کلی میخوام زبان بخونم و اتفاقا اون آهستگی و پیوستگی برام مهمه، یا مثلا میخوام ورزش کنم و این رو تبدیل به یه عادت کنم برای خودم، تو این دو تا مثال من باید به روش عادتهای اتمی پیش برم و هرروز هرچقدر هم کم این کارا رو انجام بدم تا این کار تو زندگیم جا بیفته و بشه استایل زندگیم

چقدر فایل زیبا تموم شد خداروشکر صدای مریم جان هم شنیدیم:) همراه با اون چهچه زیبای پرنده ها که دل منو برد

و اون عطری که استاد گفت تو فضا پیچیده من واقعا حس کردم:)

خدایا شکرت از این حظ صوتی و بصری و درک و فهمی و انشالا که به عمق جانمون بشینه و کامل درک کنیم و تو این مدار هی پیشرفت کنیم

خدایا شکرت بعد از مدتها دوباره توفیق داشتم تو این بهشت مجازی کامنت بذارم:)

فقط خودِ نوشتن تو این سایت چقدر حس خوبی میده به آدم

بازم یه عالمه تشکر و قدردانی از استاد جان و مریم جان و همه دوستای عزیزی که کامنت مینویسن

شب و روزتون به خیر

سلام محمد حسین عزیز

مرسی از پاسخ قشنگی که برای کامنتم نوشتی:)

اینم یکی از خواسته های من بود که روز آخر سال هم نقطه ی آبی بگیرم که گرفتم اونم از دوتا دوست عزیز:)

و آره واقعا موقع نوشتن کامنت خیییلی احساس خوبی داشتم، خوشحالم که به شما هم احساس خوبی داده:)

سال نوت مبارک دوست هم فرکانسی