هدفی متفاوت برای سال جدید

سلام بر استاد عزیزم همه ی همفرکانسیهای دوست داشتنیم در خانواده ی بزرگ عباسمنشی درود برشما

برای بار دوم در این فایل بی نظیر دوست داشتم کامنت بگذارم ودلم نیومد احساسم را به اشتراک نگذارم

اولا باید در مورد اون احساس لیاقت داشتن باید بگم این خود ما هستیم که به دیگران میگیم به ما احترام بزارن یا برعکس وطبق کتاب چهار میثاق انگار به روی خود برچسبی نصب کرده ایم که هی لطفا به من لگد بزن

من خودم واقعا همیشه فکر میکردم چون یک زن هستم طبق آموزه های دینی باید مطیع وفرمانبردار باشم وسکوت من در برابر بی احترامی یا هر رفتاری از سوی دیگران ورفع رجوع آن با خنده نشان دهنده ی شخصیت پخته ومهربان بودن من است واشکالی نداره در صورتی که در درون ناراحت میشدم من با آموزه ها وراهنمائیهای شما تونستم تا حدود زیادی شخصیت خودم را رشد بدم افرادی که قبلا به شدت در برابرشون کوتاه میومدم واونها را بالاتر از خودم شاید میدیدم برام بی اهمیت شدن احترامشون را دارم اما خودم را تغییر دادم ودیدم که بابا این من هستم تعیین میکنم اونها بامن چطور رفتار کنن حتی در مورد همسرم چون باور کرده بودم همیشه کارهای منزل را خودم انجام بدم ومرد توی خونه فقط باید استراحت کنه استاد به والله بدون اینکه کار خاصی انجام بدم فقط حس لیاقت در خودم را بیدارکردم خودم را لایق این دونستم که من هم انسانی هستم قابل احترام ودیشب که مهمان داشتم همسرم کلی بهم کمک کرد وظرفها را تماما به تنهایی شست که مهمانها تعجب کرده چون هرگز چنین حرکتی ما نداشتیم

قبل از آمدن مهمانها با خدای خودم بالای پشت بام خلوت کردم وباهاش صحبت میکردم نمیدونم چطوریه من هر چه از خدا خواستم زمانهایی که باهاش خلوت میکنم وباهاش صحبت میکنم به بهترین شکل بهم میده اون هم به سرعت

یه نجوایی توی ذهن من داشت اذیتم میکرد واون هم اینکه بعضی اوقات میگه توی این 47سالی که ازخدا گرفتی چه پیشرفتی کردی وبعضی اوقات انتظار زیادی از خودم دارم ومیگم دیگه کی بابا توی چه سنی میخوای یه کاری کرده باشی

خلاصه داشتم به خدا میگفتم چکار کنم خودت بهم امید بده راه درست را نشانم بده

خلاصه پدر ومادرم شب مهمان ما بودن صحبتی از طرف اونها شد وهدایت شدبه موضوعی که من به اون امید وصل شدم واین هدایت خدا بود

پدر من الان 83 سالشونه مردی بسیار دوست داشتنی با خصوصیات عالی وبه قول خودشون دنیا دیده ودنیا گشته شخصی که از سن کم روی پای خودش بوده واز سن 12 یا 13 سالگی مانند مرد زندگی میکرده وچند سالی را شجاعانه در کشور کویت کار میکرده

پدرم همیشه اهل گشت وگذار واز لحاظ مالی هم خدا راشکر در رفاه ایشون بزرگترین الگو در دسترس من که هیچ گاه توجهی نداشتم

دیشب بحث رفت به سمت سن وسال واین حرفها ومن اون نجوای ذهنی اومد در نظرم واز پدر پرسیدم شما هیچ وقت براتون همچین مسئله ای پیش اومده که حس ناامیدی هم داشته باشی وهمون سوالی که از خودم میپرسیدم امروز 000000

پدرم با کمال تعجب گفت نه برای چی دخترم

به نظر من سن فقط وفقط یک عدده وما جوری باید زندگی کنیم که خدا به داشتن بنده ای مثل ما به خودش بباله وببینه ما چه انسانهای شکر گذاری هستیم دخترم زندگی همینه به دنبال چی هستیم داشتن سلامتی حال خوب وآرامش داشتن در کنار عزیزانمون بقیش حله وای خدای من چه جمله ای بود به یکباره امید توی تک تک سلولهای بدنم زنده شد پدرم که توی این سن حتی یک دونه قرص هم نه خورده ونه میخوره کسی که هرگز به بیمار شدن اعتقادی نداره وهمیشه میگه از بچگی حرفش توی گوشمه که مریضی توی بدن جایی نداره ومستاجره وباید بره چیزی که به صورت خیلی ملموس توی وجود ایشون موج میزنه اینه که هرگز نگران نیست وهمیشه اعتقاد داره هرگز آدم نباید خودش را بیکار کنه وبه اصطلاح ول بتابه

واین هدایت الله بود برای من

موضوع اینه که ما اولا اعتماد به هدایتهای خدا داشته باشیم وحتی زمانهایی پیش میاد یه اتفاق به ظاهر نازیبایی از نظر ما میوفته ولی ته تهش میرسی به این که بابا این خود خوشبختی بود وتعجب میکنی موضوعی که برای من پیش اومد که توضیحش مفصله ومن بعد یک مدت 10 روزه تازه دیدم این قضیه چقدر به نفع من بوده خداراشکر چون اون موضوع باعث از بین رفتن یک تضاد دیگه شد با کمال ناباوری

دوم اینکه ما بایدبه الگوهایی که خیلی به ما نزدیک هستن توجه کنیم وقرار نیست دنبال افرادی بگردیم که خیلی دورن

وسوم به خدا اعتماد کامل داشته باشیم وهمواره ازش هدایت بطلبیم من که هر وقت ازش خواستم کمکم کرده

من در سالی که گذشت خیلی تغییر کردم وبسیار زیبا بود چون با مجموعه ی این سایت زیبا آشنا شدم وشخصیتم بسیار رشد پیدا کرد اما با یاری خدا وآموزهای استاد دوست داشتنیم امسالم را سال رشد شخصیتیم قرار دادم وفقط وفقط از خودش هدایت میخوام تا عالی بشم در تمام جنبه های زندگیم ومیدونم همیشه کمکم میکنه

ممنونم از استاد عزیزم وخانم شایسته ی گل که اینچنین ما را دوست دارن وما هم عاشقشونیم

دوست داشتم احساس خوبم را با شماهم به اشتراک بگذارم در پناه حق شاد باشید وموفق

سلام ودرود برشما داداش همفرکانسی عزیز

درمورد صحبت کردن از قوانین واقعا باید بگم که سکوت بهترین راهه چون وقتی خودم اوایل که با قوانین جهان آشنا شدم به شدت ذوق زده بودم وچنان آرامشی تمام وجودم را فرا گرفته بود که دلم میخواست فریاد بزنم که بابا این درسته بیائید توی این مسیر

هیچ وقت یادم نمیره که من وخواهرم که هر دو هم مسیر بودیم یک شب که با خانواده ی داداشم برای گردش به کنار رودخانه بیرون شهر رفته بودیم بعد از شام میخواستیم پیاده روی کنیم ومن وخواهرم به همراه برادرم وخانمش بیش از یک ساعت در مسیر پیاده روی با آب وتاب براشون حرف زدیم وحتی ازشون دعوت کردیم که با ما هم مسیر بشن

داداشم قبول داشت اما اصلا عطشی که ما داشتیم را نداشت وخانمش کلا این افراد را خوش باور وخوش خیال خطاب کرد ومن بعد از آن بارها وبارها افراد مختلف را خواستم متقاعد کنم ولی هر بار شکست میخوردم وچقدر هم احساسم بد میشد واستاد هر بار میگفتن فقط وفقط روی خودتان کار کنید اما الان اصلا دوست ندارم کلمه ای با دیگران غیر از همفرکانسهای خودم صحبتی داشته باشم قبلا برام سخت بود ولی الان خیلی راحته

مطمئن باشید که شما هم به این مرحله خواهید رسید