هدفی متفاوت برای سال جدید

سپاس خداوند را

سلام به همه بروبچ عزیز

امروز11 فروردین داشتم خونه تکونی میکردم وسایلامو و خیلی از وسایل رو دور ریختم چون خونه و زندگی استاد رو نگاه میکردم میدیدم هیچ چیز اضافه ای تو خونش نداره و همه چیزایی که داره رو استفاده می کنه و چیزی که استفاده نکنه رو نگه نمیداره به امید اینکه روزی از روزها شاید استفاده شد…اینو خودم حدس زدم و درک کردم و چیزی تو فایل ها نشنیدم در این مورد

منم تصمیم گرفتم اون نوشته یا چیز هایی که بهم حس بد میده رو بندازم تو یه کیسه و 13 بدر اتیششون بزنم( مثل فایل های زندگی در بهشت که استاد و مریم جون بعضی لوازم رو اتیش میزدن منم گفتم همینکارو بکنم و یجوری شبیه استاد و مریم عزیز بشم)

خلاصه همه وسایلی که بهم حس بد میدادن و استفاده نمیکردم رو جدا کردم گذاشتم یه طرف از جمله: دفترچه خاطرات‌. من نمیدونم این به چه درد من میخوره؟ خیلی حس بدی داشتم وقتی متن هاشو میخوندم انگار میرفتم 5 سال قبل و بازم همون حوادث برام رخ میداد. بخاطر همین انداختم دور

لطفا دوستان نظراتشونو در این مورد بنویسن که چه نظری در این مورد دارن…

مورد بعدی کتاب هایی بود که نمیخوندم و حس بد میگرفتم ازشون و خاطرات بد بهم میدادن

لباس های قدیمی و…خلاصه همشونو ریختم بیرون

و با ذهن باز و فراق بال قراره هدف های جدید برای سال جدید بنویسم و هرروز فکرای جدید و حال خوب کن رو مرور کنم.

گفتم بیام تجربه مو در این مورد اینجا بنویسم

سلام عزیزمم

سپاس بخاطر متن قشنگت عزیزدلممم

لذت بردم از خوندن تجربه هات در این مورد، این سایت کلا تازگی داره برام و حس بی نظیری میگیرم، الانم حسم خوب شد اومدم اینجا

گفتی از نوجونی یادگاری مینوشتی و فکر میکردی برمیگردی میخونی ،منم دقیقا همینجوری فکر میکردم، فک میکردم برمیگردوم میخونم و برام جالب میشه از صندوقچه در میارم و به نوه هام نشون میدم درصورتی که من اصلا دوست نداشتم همچین زنی باشم پس انداختم بیرون.

موقع انداختن، فلش مموری هامو دیدم یادم افتاد کلی عکس سمی دارم توشون و اونارم یادگاری نگه داشتم. وقتی فلش مموری هامو چک میکنم حس بد میگیرم از دیدن عکس هام نه بخاطر اینکه خودمو میبینم بلکه خاطره و حس های بدی که اون لحظه تجربه کردم میاد ذهنم و حسمو بد میکنه. فعلا تصمیم گرفتم مموری هام همینجوری بمونه و نگاشون نکنم شاید کلا انداختم دور نمیدونم..حس خوبی ندارم به نگهداشتن عکس از قدیم، نمیدونم.. گاهیم میگم ثروتمند که شدم مقایسه میکنم ولی نه! دو سه تا عکس بمونه کافیه نه چنتا مموری و فلش!!!!

گفتی جسارت و شجاعت میخواد این دور ریختن. زدی تو خال. شجاعت گذشتن از وسایل! خیلی حس خوبیه این شجاعته و خوشحالم این شجاعتو دارم من آدم شجاعی ام

وابستگی به وسایل و عکسها و خاطرات گذشته! اینها اجازه پرواز به آدم نمیده! اما خوشحالم که ما درک کردیم این موضوع رو و داریم وابستگی هامونو کم میکنیم

این وابستگی میتونه یجور شرک هم حساب بشه، چون وابستگی رو هرجوری حساب کنی تو داری یه شی یا وسیله رو بهش میچسبی اونو بزرگش میکنی و یجور بت تو حساب میشه. پس میتونه اینم نوعی شرک باشه. همونطور که وقتی وابسته دوس پسرمون میشدیم و اونو برا خودمون بت میکردیم بزرگش میکردیم شرک محسوب میشد

سمانه جان تحسینت میکنم تو این کار عالی عمل میکنی

اون نوشته ات هم بی نظیر بود گفتی؛ وقتی وسایلارو از جعبه درمیاری تمیزشون میکنی باز میذاری تو جعبه یعنی قصد استفاده ازشو نداری! دیگ حق مطلب ادا شد

این موضوع تو کشور ما خیلی شایع هست. لوازم لوکس و خوشگل میخرن و میزارن دکور که بقیه بیان ببینن و جالبش اینه سالها ازون وسایل استفاده نمیکنن!!!!!!!! اینو کجای دلم بذارم؟؟؟ خخخ خلاصه خیلی رسم عجیب غریبیه. وقتی تو سریال زندگی در بهشت دیدم مریم و استاد هیچ وسیله دکوری ندارن چقدر خوشحال شدم بال دراوردم لذت بردم ازین کارشون ازین سبک زندگی، ختی مبل هاشونم یجوریه که خودشون راحت باشن و به زیبا دیده شدن اهمیت نمیدن! عاشقتونم مریم جون عاااااشقتونممم دوستون دارم تحسینتون میکنم خلاصه الگو شدین برا منننننن