قلبی که به سوی خداوند باز می شود

خدایا از تو شرح صدر میخوام که بتونم نور توحید رو دریافت کنم، و وزنه های شرک‌ رو از خودم جدا کنم، همونهایی که اجازه پرواز به سمت تو رو بهم نمیده. یقین دارم که در دل هر سختی آسانیه و راه حلی برام درنظر گرفتی و یقین دارم که این سختی به اندازه توان منه، و بیشتر از توانم ازم تکلیف نمیخوای. پس کمکم کن در این مسیر ثابت قدم و استوار باشم‌.

سلام دوست عزیزم حمید خان

راستش اصلا نمی دونم چی بنویسم و حتی چندبار هم منصرف شدم ولی باز خدای نازنینم گفت نه میخوام همین جا کامنت بذاری . زیر همین جمله حمید امیری که بهش گفتم تا به تو هم بگه.

حقیقت اینه که من سالها قبل از کارکردن دوره های استاد جان رابطه خیلی عمیقی با خدام ایجاد کردم .یعنی برام ایجاد کرد خودش . دستمو گرفت و از قعر چاههای فراوانی که توشون گیر کرده بودم کشیدم بالا. واقعا یه طناب انداخت و با قدرت و مهربانی بی اندازه ای گفت عزیز دلم بیا بالا .جات بالاست پیش خودم اونجا چکار میکنی بچه جان.

و از اون زمان طعم این شیرینی رو چشیدم . اما خب به کمک آموزشهای استاد جان این رابطه شکل های درست خودش رو نشونم داد. بهتره بگم اشکال سازنده اش رو . تازه فهمیدم داستان چیه و باید چه کنم . الان در نقطه ای هستم که میگم : خدایا فقط تو رو میخوام ببینم . تو برام کافی هستی . تو همه چیز منی. عشق منی . خانواده منی . بچه منی . سلامتی منی . شادی من . ثروت من و همه چیز و همه چیز.

گاهی ازش این سوال رو میپرسم : خداجونم شما مطمین هستی که باری که به من دادی این بارها به اندازه ظرفیت و توان منه ؟ قوربونت برم یه وقت اشتباهی نشده ؟ میبینی که من خیلی کوچولو هستم و اینها سنگین تر هستن . دوست ندارم تحمل کنم . زندگی من قلب من برای تحمل کردن ساخته نشده کلی پتانسیل خودت بهم دادی . اینهمه مشکل بود برام حل کردی . اینهمه نادون و غافل بودم هدایتم کردی. فقیر بودم بهم ثروت دادی . قدر سلامتی ام رو نمیدونستم آگاه ترم کردی بهش.

احساس تنهایی بدی داشتم با حضور عمیق خودت قلبم رو پر کردی . عزت نفس و اعتماد به نفس نداشتم بهم بخشیدی عشق من . مرتب خودم رو مقایسه میکردم با بنده هات نجاتم دادی از این جنگ سراسر شکست ووووو

اکثرا احساس سرشکستگی و ناامیدی و نه نمیشه و همینی که هست داشتم ولی اومدی گفت نعمتهام فراوان بی اندازه هستن . این نشد یکی دیگه . حتی بهترش رو بهت میدم . و دادی دادی دادی

به بزرگی خودش قسم که بهم داد . الان در نقطه ای هستم که یاد گرفتم دیگه یاد گرفتم چطوری تو مسیر زندگی خودم حرکت کنم بدون زنجیرهای قدیمی که به کل وجودم چسبیده بودن .

الان دیگه هیچ ترسی از تنهایی ندارم بلکه خیلی هم دارم ازش لذت میبرم و دارم میبینم چقدر هم این تنهایی به نفعم بوده تا حالا . بازم دستمو گرفت بازم دستمو گرفته بود . بازم بازم بازم بازم

همیشه گرفته بوده از اون روزی که حدودا 6 ساله بودم و از چهارپایه ای بلند افتادم زمین و سرم بدجور باد کرد تا الان که تو اتوبان لاستیک ماشینم تو لاین سرعت میترکه و من اصلا نمی فهمم چطوری امن و سالم با همه سرنشینام میرسم به خاکی جاده .

چقدر معجزه های زندگی من زیاد بودن و من ناشکر . اما الان دیگه شکر الان دیگه آلارم شکرگذاری توی گوشیم فعاله هر دوساعت یکبار . الان دیگه بدون آموزشهای توحیدی استاد جان و کامنتهای شما دوستای عزیز راه دورم نمیتونم زندگی کنم . الان واقعا خوشبختی رو حس میکنم . واقعا از ته دل میتونم بخندم . الان اگه دوستای صمیمی ام همدار و هم فرکانس نیستن خیلی راحت یاد گرفتم بهشون نه بگم طوری که هیچ احدی هیچ کس از این افراد بهم تماس نمیگیره و زنگ نمیزنه و حتی اون همکاری که بهم زنگ میزنه همیشه میگه لیلی خیلی باایمانی خیلی من ازت یاد میگیرم همیشه ذکر خیرت تو خونه مون هست که البته حتی با اونم صمیمی نیستم .

حمید جان الان یاد گرفتم چطور روابطم رو مدیریت کنم و از دل چالشها سالم و سلامت بیام بیرون . چالشهایی که قبلا با ناآگاهی های من تبدیل میشدن به کوهی از مسایل حل نشده . الان دیگه دشمنام حتی دوستم دارن یا من اونقدر خوب یاد گرفتم از کنارشون رد بشم که یا طرف خودش می فهمه نباید با من کاری داشته باشه یا خدا اون افراد رو از من دور میکنه ( من به شدت کارم رو دوست دارم رسالت زندگی منه . امسال یه درخواست جابجایی از ریاست کل استان داشتم که چون نمی خواستن منو از دست بدن یه نیروی کاری باوجدان ، با دروغ و صحنه سازی منو نگه داشتن و همین دو روز پیش فهمیدم خود اون شخص رو میخوان برکنار کنن از مقامات بالاتر . قانون دوباره کار کرد مثل همیشه . اگه من جابجا نشدم ولی تضاده محو میشه . خدایا شکرت . فهمیدم که اداره کل همه شهرها و استان ها و کشورها و هر جایی برم خدامه نه این فسقلی ها . خدایا چقدر بزرگی . چقدر دوست دارم . چقدر خوبه که هستی عشق من )

به خدا اصلا فکر نمیکردم که قراره اینها رو بنویسم . چقدر خوب کردم که گوش دادمو نوشتم .

چقدر خوب میکنید که گوش می کنید و مینویسید حمید عزیز سایتمون.

چقدر بار که از دوشمون برداشته خدا و چقدر بازهم برمیداره مثل قبل .

من که فرکانسم از شما خیلی فاصله داره دوست عزیز ولی از خدای مهربانم میخوام قلب پاک بزرگتون همیشه همیشه شاد و پرنور باشه.

اومدم چک کنم ببینم درست نوشتم جملات کامنتم رو و یهو دیدم از همینجا که پرسیدم بارها اندازه ظرف من نیست داره جواب داد که بله عشق من بارهات رو دونه دونه کم میکنم و بهت کمک میکنم قوی تر بشی و از دل چالشهات، نعمتهایی که بهت دادم رو ببینی.

خیلی لذت بردم از این کامنت که خودش گفت بنویسم

به امید دیدار دوستای عزیزم در بهترین زمان و مکان