همه ما می خواهیم آدم های موفق، محبوب و شایسته ای باشیم، خواه موفقیت در کسب و کار باشد، خواه درس، ورزش، ارتباطات و هر جنبه ی دیگری
اما سوالی که باید از خودت بپرسی این است که:
چقدر توانایی تحسینِ موفقیت های دیگران را داری؟!
آیا می توانی به جای انکار موفقیت های دیگران، یا ناکارآمد و بی ارزش جلوه دادنِ دستاوردهایشان، آنها را تحسین کنی؟
آیا می توانی فارغ از ویژگی های شخصیتی آن فرد موفق، “موفقیت” را درباره او، تحسین کنی؟
“تحسین موفقیت”، توانای بزرگی است که از هر فردی بر نمی آید. زیرا اساس این نوع رفتار، باورهای قدرتمند کننده ای است که آن فرد توانسته ایجاد نماید.
وقتی می توانی موفقیت فردی را تحسین کنی که توانسته به موفقیت مالی برسد، یعنی باورهای قدرتمند کننده ای درباره ثروت ساخته ای:
باور اینکه، جهان به اندازه کافی برای همه ما ثروت دارد.
باور اینکه با ثروتمند شدن هر فرد، فرصت ها برای ثروتمند شدن دیگران، بیشتر و بیشتر می شود.
باور اینکه با ثروتمند شدن هر فرد، الگوهای بیشتری ایجاد می شود تا امکان ثروتمند شدن را در نظرمان، امری بدیهی نماید.
و…
حسادت، از ناکامی های فرد نشأت می گیرد. به همین دلیل معمولاً، افراد حسود و منتقد، افرادی اند که نه تنها آن موفقیت ها را ندارند، بلکه تحمل دیدن افرادی که آن موفقیت ها را کسب نموده اند را نیز ندارند!
درست است که عادت به تحسین موفقیت های دیگران به جای انکار یا انتقاد آنها، کار ساده ای نیست،
اما آیا اگر به شما بگویم:
وقتی به دست آوردهای فردی حسادت می ورزی، یا به جای تحسین آنها، شروع به انتقاد یا کم ارزش جلوه دادن شان می نمایی، در حقیقت منکرِ “موفقیت” می شوی، آیا باز هم همین روش را ادامه می دهی؟!
اگر به شما بگویم، طبق قانون، “نمی شود همزمان هم خواستار موفقیت بود و هم آن را انکار کرد”.
و اگر بگویم، طبق قانون، وقتی موفقیت را نقد می کنی، دقیقاً با دستان خودت، راه ورود موفقیت را به زندگی ات می بندی! آیا باز هم این روش را ادامه می دهی؟!
و اگر خود خداوند بگوید:
جهان را به گونه ای طراحی نموده ام که:
شما با سرعت به سمت موفقیتی هدایت می شوی، که تحسین اش می کنی و با سرعت از موفقیتی دور می شوی، که آن را انکار یا بی ارزش تلقی می کنی.
در این صورت، آیا باز هم خیلی راحت، انتقاد، انکار یا حسادت را به جای تحسین انتخاب می کنی؟!
تصمیم با توست:
مشخص کن که چه تجاربی را می خواهی داشته باشی و از چه تجاربی دور شوی! سپس بر اساس این تشخیص، حسادت یا تحسین را برگزین! و نتیجه را بسنج
به شما قول می دهم، به وضوح در میابی که:
باید موفقیت را تحسین نمود، حتی اگر از آن شخص موفق خوشت نمی آید.
یاید موفقیت را تحسین نمود، حتی اگر خودت با وجود تلاش زیاد، موفق به کسب آن نشده باشی.
سید حسین عباس منش
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD173MB16 دقیقه
- فایل صوتی ترمزی مخفی بنام «انکار دستاوردهای دیگران»15MB16 دقیقه
سلام به استاد عباسمنش عزیز و خانوم شایسته مهربون
ترمزی به نام انکار دستاوردهای دیگران
خب یکی از مهمترین دلایل پیشرفت، تحسین کردن و تایید کردن موفقیت ها و نکات مثبت افراده…یعنی قانون اینه که به هرچیزی توجه کنی از همون جنس وارد زندگیت میشه…یعنی جهان طوری طراحی شده که به هرچی توجه کنی، از همون جنس وارد زندگیت میشه…
و این قانون خیلی خوب خودش رو توی تحسین یا حسادت نشون میده…یعنی حسادت کردن استفاده کردن از قانون به ضرر خودمونه چون داریم نکات منفی طرف رو مرور میکنیم؛ و تحسین کردن استفاده از قانون به نفع خودمونه، چون وقتی من کسی رو تحسین میکنم دارم به موفقیت هاش توجه میکنم، دارم نکات مثبتش رو توی ذهنم مرور میکنم، و در یک کلام دارم به چیزی که میخوام توجه میکنم و از همون موفقیت های و خوبی ها وارد زندگی من میشه…
این فلسفه ی اصلی موضوع تحسینه…و خیلی هم مهم و حائز اهمیته…
پس باید یاد بگیریم که تحسین کنیم افراد رو…باید انقدر اینکارو کنیم تا فردی که به نظر بقیه بدترین فرد تاریخ هم باشه، ذهن ما خوبی هاش و موفقیت هاش و نکات مثبتش رو سرچ کنه و دربیاره…استاد عباسمنش شما اینکار رو واقعا خیلی خوب انجام میدید…یعنی دیدم که در مورد هیتلر که شاید بدترین فرد تاریخ بدوننش، شما تحسینش میکنید بخاطر ویژگی های مثبتی که داشت و اون موفقیت هایی که کسب کرد…همینکه تونسته کاری رو کنه، ما قسمت “تونستن و موفق شدن” رو تحسین میکنیم، کاری نداریم رفتار اون فرد درسته یا غلط…
این تواناییِ انجام کار ها، یعنی موفقیت و باید تحسینشون کنیم…
نکته ی بسیار طلایی:
اگر ما از موفقیت دیگران اذیت بشیم و ناراحت بشیم، یا زیر سوال ببریم و انکار کنیم، موفقیت سراغ ما نمیاد…
این قانونه…
اگه داریم موفقیت رو تحسین میکنیم، خوشحال میشیم بخاطر موفقیت ها و نکات مثبت افراد، ما داریم به موفقیت میگیم بیا سراغ ما
استاد من یک تجربه از خودم بگم، استاد من مدت ها قبل به صورت ناخوداگاه یکی از افراد مشهور جهان رو تحسین میکردم، یعنی ناخوداگاه بود…یعنی یک ویژگی خیلی جالب داشت و من انقدر خوشم میومد از این ویژگیش که هی مرورش میکردم و حال میکردم و میخندیدم بخاطرش…استاد من مدتها اینجوری بودم و بعد از مدتی دیدم اون رفتار و اون ویژگی ای که من خیلی حال میکردم باهاش که توی اون فرد هم بود به من سرایت کرده!!
یعنی اون فرد جوری بود که حرف زدن عادیش هم بامزه و طنزگونه بود و مردم لذت میبردن بخاطر این ویژگیش و میخدیدن… مثل استیو هاروی که لحن حرف زدنش جوریه که خیلی بامزه و دوست داشتنیه و مردم میخندن…
یا مثل آقای رایانِ زندگی در بهشت، خیلی موقع ها لحنش جوریه که مخاطب خندش میگیره و لذت میبره ازش…
استاد من بعد از مدتی دیدم که عادی حرف زدنم باعث میشه طرف یهو بزنه زیر خنده😂😂
یعنی به طرف میگفتم من رفتم فلان جا اینجوری شد، بعد یهو از ته دلش میزد زیر خنده…حرفای کاملا جدی و بدون هیچگونه مسئله ی خنده داری رو که میزدم، طرف مقابلم میخندید، نه اینکه مسخره کنه، حالت طنزگونه و بامزه درکش میکرد…یعنی لحن من بامزه و طنزگونه شده بود…و بعدها خودم فکر کردم دیدم من انقدر روی این ویژگی بامزه بودن و طنز بودن بقیه زوم کردم و خیلی حال میکردم باهاش، به منم سرایت کرده…
و دیدم چقدر این قانون دقیق کار میکنه…و خودمم اصلا حواسم نیست…و از اون به بعد سعی کردم که حواسم باشه دارم چیو تحسین میکنم…اونموقع نمیدونستم چرا این رفتار با من میشه…یعنی خیلی موقع ها حتی بهم برمیخورد که چرا من این حرفو میزنم طرف جدی برداشت نمیکنه؟ چون یجاهایی خوشم نمیومد از این حالت؛
و بعدها کاملا متوجه شدم که داستان چیه واقعا و ارتباط بین توجه کردنام و تجربیاتم رو درک کردم کامل… و اینکه این قانون چقدر داره دقیق انجام میشه… و سعی میکنم هرچیزی که دلخواهمه رو تحسین کنم، نه شکست ها و منفی ها و بدی هارو…
*
و بیایم موفقیت هارو تحسین کنیم و آفرین بگیم به افراد…همونجور که خودمون میخوایم وقتی موفق میشیم تحسین بشیم و حسادت نشه بهمون…
مسیِ ایرانی هم موفقیت خیلی خوبی کسب کرده، به قول شما استاد که تو این دنیایی که همه میخوان به طریقی توجه جلب کنن، ایشون اینکارو کرده و خیلی هم موفق بوده و باید باعث افتخار باشه که بدل مسی که بهش میگن بهترین فوتبالیست تاریخ، ایرانی باشه…و باید ببینیم موفقیت رو و تحسین کنیم و خوشحال باشیم که شباهت چهره یک فرد با یک آدم مشهور، میتونه باعث خلق ثروت و موفقیت و شهرت بشه…
افرادی که ضعیف هستن حسادت و تمسخر میکنن…کسی که موفقه همیشه تحسین میکنه و لذت میبره از موفقیت افراد…
موفقیت افراد رو از رفتار افراد جدا کنیم؛
یا مثال خوب دیگه ای که زدید، امیر تتلوئه…استاد این آدم واقعا نکته های مثبت بسیار زیادی داره…خیلی ها بهش توهین میکنن…اما واقعا یکسری نکات مثبت داره که شاید خیلیا توی جهان نداشته باشن…
بنظر من این آدم 99% (اگه نگیم 100%) خودِ خودشه…یعنی هرررچیزی که درونش میگذره رو بیان میکنه، حالا مناسبه یا نامناسب کاری نداریم، اما هر چیزی که داره درونش میگذره رو صراحتا نشون میده، تو دنیایی که مردم ماسک میزنن این ویژگی وااااااقعا تحسین برانگیزه…خیلی موفقیت بزرگیه که توی اون جایگاه و اون شهرتی که داره، کااااملا خودشه و اصلا ملاحظه ی چیزی رو نمیکنه…مثل آقای ترامپ که میگفتید توهین میکنه و هرچی دلش میخواد میگه…اقای تتلو هم دقیقا همینجوریه و هر وقت شاده، شاده…هروقت عصبانیه عصبانیه…
و چقدر حرف مردم برای بی اهمیته که کل صورتش رو کاملا تتو کره و اصلا مهم نیست براش که بقیه چه نظری در مورد قیافش دارن…واقعا تحسینش میکنم و واقعا لذت میبرم از این قدرتی که داره…خیلی قدرت بزرگیه که تو در این حد حرف مردم برات مهم نباشه…استاد بنظر من توی خیلی از مسائل این آدم داره توحیدی عمل میکنه…
خیلی حرفای تند و زننده به مخاطبای خودش میزنه اما هر روز و هر روز و هر روز عاشق های بیشتری پیدا میکنه…یعنی استاد جدا از معروفیتش، انقدر پسرها و دخترها عاشق این فرد هستن که واقعا حاضرن بمیرن براش! میلیون ها کشته مرده داره این فرد…
با اینکه بقیه خواننده ها هم خیلی کارهای خوبی دارن، مودب و معمولی هم هستن اما به پای اقای تتلو نمیرسن…
این بخاطر اینه که خودشه و حرف مردم خیلی براش بی اهمیته و کار خودشو میکنه و این بنظر من یعنی توحیدی عمل کردن…
این رفتارها به معنی درست بودنش نیست واقعا..توهین و ناسزا گفتن اصلا خوب نیست…اقدام برای جلب توجه خوب نیست…بی احترامی خوب نیست…این حرفا نباید دلیل بر این باشه که توهین کنیم و احترام نزاریم…این حرفا یعنی که فارغ از رفتار اون فرد، همینکه تونسته موفق بشه، من قسمت موفق شدن اون رو تحسین میکنم…
ما باید موفقیت این فرد رو در داشتن میلیون ها طرفدار، در بی اهمیت بودن نظر مردم، و بخاطر اینکه خود واقعیشه تحسین کنیم…موفقیت های تتلو چیزی که نیست همه ی خواننده ها داشته باشن…ولی اون داره…
باید موفقیت و این توانایی در داشتن اینهمه طرفدار، موفقیت در جلب توجه، موفقیت در اینکه خود واقعیت باشی رو تحسین کنیم….
باید موفقیت رو تحسین کنیم…آقای ترامپ رو هم خیلی ها مسخره میکردن و توهین میکردن بخاطر رفتارهاش…اما اینکه اون قدرت اینو داره که به شیوه ی خودش عمل کنه و کمتر تحت تاثیر مردم باشه خیلی تحسین برانگیزه…این خودش یک موفقیته…
ما به چیزی که تحسینش میکنیم هدایت میشیم…ما به چیزی که سپاسگزار هستیم بخاطرش، هدایت میشیم…
اگه موفقیت افراد رو مسخره کنیم، داریم از موفقیت دور میشیم…اونا که چیزیشون نمیشه…هرچقدر مسخره و تحقیر کنیم افراد موفق رو، فقط به خودمون آسیب زدیم، اونا روز به روز موفق تر میشن…
همه مردم دارن یکاری میکنن که مطرح بشن که به جایی برسن، اما تعداد کمی از افراد تونستن واقعا اینکارو کنن…این موفقیت و این تونستن تحسین برانگیزه…
شاید رفتار اون فرد اشتباه و نادرست باشه حتی…اما تواناییِ توانستن، تحسین برانگیزه…
تحسین کنیم افراد موفق رو تا موفقیت سراغ ما بیاد…تا وقتی که توهین و تمسخر میکنیم موفقیت سراغ ما نمیاد…این قانونه…
همیشه یادمون باشه کسی که داره مسخره میکنه خودش به هیچ جایی نرسیده و خیلی دلش میخواد برسه…
بازم تاکید کنم، انجام یک کار فرق داره با موفقیت در انجام اون کار…
خیلی ها میخوان رئیس جمهور بشن اما نمیشن…اونی که شده رو باید از این منظر تحسین کنیم که تونسته موفق بشه، کاری نداریم به شخصیتش یا اینکه چه آدمیه…همینکه تونسته بشه تحسین داره…
و به قول شما استاد که از مهمترین دلایل موفقیت شما این بوده که مهارت تحسین کردن رو تقویت کردید توی خودتون و همه ی افراد موفق رو تحسین میکنید…تحسین یعنی توجه به نکات مثبت و به موفقیت…
و کاملا مشهوده برای همه که افرادی که مسخره میکنن و توهین میکنن، به هیچ جا نرسیدن خودشون و هیچ کار مفید و حرکتی تو زندگشیون انجام ندادن…چون این بوده رفتارشون که فقط زیر سوال ببره بقیه رو…
کسی که مسخره و توهین میشه بهش، هر روز موفق تر و ثروتمند تر میشه…مگر اینکه تمرکز کنه روی این مسخره کردن ها….
این قانونِ جهانِ هستیه…
اگه هم مورد تمسخر و توهین واقع میشیم، کاملا اعراض کنیم و بی توجه باشیم و هیچگونه بحث و جدلی نکنیم…فقط اعراض کنیم…اینجوری باعث میشیم که هیچ تاثیری روی ما نداشته باشه اون مسخره کردن ها و حتی باعث اینم بشه که موفق تر بشیم…عدو شود سبب خیر…
*
طبق تعهدی که دادم اخر هر کامنت 3 تا از ویژگی های مثبتم رو مینویسم:
7-بسیار خوشتیپ و خوش لباسم، بدن کاملا روی فرم و خوبی دارم و نه خیلی لاغرم و نه خیلی چاقم، بلکه کاملا و کاملا در بهترین حالت بدنی هستم و وقتی لباس میپوشیم بسیار خوشتیپ و خوش لباسم و خیلی زیبا میشم اینجوری…آفرین میگم به خودم بخاطر این ویژگی مثبت
8.ابروهای بسیار زیبایی دارم، طوری که بعضی وقتا آدما فکر میکنن ابرو برداشتم..در صورتی که اینطور نبوده…ابروهای خیلی زیبا و قشنگی دارم…تحسین میکنم خودم رو…خدایاشکرت
9.قدرت پیش بینی بسیار خوبی دارم…طوری که بارها و بارها یکسری مسائل رو پیش بینی کردم و عینا درست در اومده..که به لطف این قانون بوده…و این خودش یک ویژگیِ بسیار ارزشمنده که بدونیم مسیر خودمون به کجا میره و یا مسیر بقیه به کجا میرهووواین قدرت پیش بینی بسیار بسیار ارزشمنده…و من دارمش و بارها هم پیش بینی هام درست از آب در اومده…خدایاشکرت بخاطر این ویژگی های مثبتی که بهم دادی…
*
استاد فایل فوق العاده ای بود…من تحسین کردن رو از شما یاد گرفتم…مخصوصا یجاهایی که کاملا برق از سرم پرید که تحسین کردن شما حتی شامل افرادی هم میشه که کل دنیا میگن اونا آدما بدی هستن…واقعا خیلی خیلی بمن کمک کرد وقتی دیدم امام خمینی، محمدرضا شاه، هیتلر و…رو بخاطر ویژگی ها خوبشون و موفقیت هاشون تحسین میکنید و برام خیلی درس داشت و خیلی رفتارهام عوض شد…سپاسگزارم از شما