ترمزی مخفی بنام «انکار دستاوردهای دیگران»

این فایل در مرداد ماه 1399 بروزرسانی شده است

همه ما می خواهیم آدم های موفق، محبوب و شایسته ای  باشیم، خواه موفقیت در کسب و کار باشد، خواه درس، ورزش، ارتباطات و هر جنبه ی دیگری

اما سوالی که باید از خودت بپرسی این است که:

چقدر توانایی تحسینِ موفقیت های دیگران را داری؟!

آیا می توانی به جای انکار موفقیت های دیگران، یا ناکارآمد و بی ارزش جلوه دادنِ دستاوردهایشان، آنها را تحسین کنی؟

آیا می توانی فارغ از ویژگی های شخصیتی آن فرد موفق، “موفقیت” را درباره او، تحسین کنی؟

“تحسین موفقیت”، توانای بزرگی است که از هر فردی بر نمی آید. زیرا اساس این نوع رفتار، باورهای قدرتمند کننده ای است که آن فرد توانسته ایجاد نماید.

وقتی می توانی موفقیت فردی را تحسین کنی که توانسته به موفقیت مالی برسد، یعنی باورهای قدرتمند کننده ای درباره ثروت ساخته ای:

باور اینکه، جهان به اندازه کافی برای همه ما ثروت دارد.

باور اینکه با ثروتمند شدن هر فرد، فرصت ها برای ثروتمند شدن دیگران، بیشتر و بیشتر می شود.

باور اینکه با ثروتمند شدن هر فرد، الگوهای بیشتری ایجاد می شود تا امکان ثروتمند شدن را در نظرمان، امری بدیهی نماید.

و…

حسادت، از ناکامی های فرد نشأت می گیرد. به همین دلیل معمولاً، افراد حسود و منتقد، افرادی اند که  نه تنها آن موفقیت ها را ندارند، بلکه تحمل دیدن افرادی که آن موفقیت ها را کسب نموده اند را نیز ندارند!

درست است که عادت به تحسین موفقیت های دیگران به جای انکار یا انتقاد آنها، کار ساده ای نیست،

اما آیا اگر به شما بگویم:

وقتی به دست آوردهای فردی حسادت می ورزی، یا به جای تحسین آنها، شروع به انتقاد یا کم ارزش جلوه دادن شان می نمایی، در حقیقت منکرِ “موفقیت” می شوی، آیا باز هم همین روش را ادامه می دهی؟!

اگر به شما بگویم، طبق قانون، نمی شود همزمان هم خواستار موفقیت بود و هم آن را انکار کرد”.

و اگر بگویم، طبق قانون، وقتی موفقیت را نقد می کنی، دقیقاً با دستان خودت، راه ورود موفقیت را به زندگی ات می بندی! آیا باز هم این روش را ادامه می دهی؟!

و اگر خود خداوند بگوید:

جهان را به گونه ای طراحی نموده ام که:

شما با سرعت به سمت موفقیتی هدایت می شوی، که تحسین اش می کنی و با سرعت از موفقیتی دور می شوی، که آن را انکار یا بی ارزش تلقی می کنی.

در این صورت، آیا باز هم خیلی راحت، انتقاد، انکار یا حسادت را به جای تحسین انتخاب می کنی؟!

تصمیم با توست:

مشخص کن که چه تجاربی را می خواهی داشته باشی و از چه تجاربی دور شوی!  سپس بر اساس این تشخیص، حسادت یا تحسین را برگزین! و نتیجه را بسنج

به شما قول می دهم، به وضوح در میابی که:

باید موفقیت را تحسین نمود، حتی اگر از آن شخص موفق خوشت نمی آید.

یاید موفقیت را تحسین نمود، حتی اگر خودت با وجود تلاش زیاد، موفق به کسب آن نشده باشی.

سید حسین عباس منش

  • نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
  • دانلود با کیفیت HD
    173MB
    16 دقیقه
  • فایل صوتی ترمزی مخفی بنام «انکار دستاوردهای دیگران»
    15MB
    16 دقیقه
توجه

این فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.

489 نظر
توجه

اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.

بازکردن همه‌ی پاسخ‌هانمایش:    به ترتیب تاریخ   |   به ترتیب امتیاز
    تعداد کل دیدگاه‌های «رویا میانکاله» در این صفحه: 1
  1. -
    رویا میانکاله گفته:
    مدت عضویت: 1006 روز

    به نام خالق زیبایی ها

    سلام به همه و استاد عزیزم

    طبق قانون احساس خوب برابر اتفاق خوب

    وقتی حسادت میکنیم در واقعا حسمون اون لحظه بد ،در واقع داریم به کمبود اون موفقیت فکر میکنیم،در واقع داریم از خدا هم انتقاد میکنیم و شرک میورزیم که چرا به اون داده به من نه،یعنی اصلا قانون متوجه نشدیم و همه اینا برابر با اتفاق بد جذب میکنیم،آدم های بیشتر با موفقیت بیشتر می‌بینیم و حسادت بیشتر میورزیم.

    ولی اگه بجای حسادت بیایم بگیم آفرین، تحسین کنیم،قانون خوب متوجه شدیم اینکه این جهان قانونی داره هر کس به اندازه باور و فرکانسش بهش موفقیت داده میشه،اینکه خداوند همه انسان ها رو با یک سیتم مغزی آفریده اینکه خداوند برای همه انسان ها یک قانون گذاشته اونم احساس خوب مساوی اتفاق خوب،اینکه اگه اون فرد تونسته پس منم میتونم چدن خدای ما یکی ،پس بجای حسادت الگو قرار بدم تحقیق کنم که چه باوری به اونجا رسونده وقتی اینکار بکنیم و از خدا کمک بخوایم خدا ما رو تو مدار موفقیت و حس های خوب بیشتر قرار میده اینجوری دست به عمل میشیم اعتماد به نفسمون بالاتر میره به خودمون افتخار می‌کنیم این ریتم جذب اتفاق خوب تکرار و تکرار میشه ما وارد مدار بالاتر و بالاتر میریم.

    اعتراف میکنم که منم قبلا حسادت میکردم بخصوص آدم های نزدیکم.به قول معروف اگه رابطه ای خوب میدیدم با اینکه رابطه خوب دوست داشتم ولی باور اشتباهم این بود این مرد داره با این محبت کردن زنه رو گول میزنه ،یا پیش ما اینجورین،یا اینکه چه فایده قیافه خوبی نداره،یا تو ثروت میگفتم چه فایده ثروت داره پیش خانواده اش نیست یا الان دیگ با این ثروت خیانت میکنه،یا پولش از راه خلاف به دست اورد،و بجاش خودم با آدم‌های سطح پایین مقایسه میکردم و ذوق میکردم که من بهترم.

    الان با کار کردن روی خودم خدای من شاهد تو خیابون مثل بچه کوچیک ها دنبال زیبایی و تحسین هستم دنبال یک موفقیتم که بگم اگ این تونسته منم میتونم تشویق و تحسین میکنم یهو تو خیابون با صدای بلند تحسین میکنم یا اگ کسی موفقیت کسب کرد میرم ازش میپرسم باورهاش چی بوده.ذوق میکنم که ندارم بالاتر رفته که همچین موفقیتی میبینم.اطرافم خیلی خیلی کم شده از آدم های سطح پایین .

    خداروشکر میکنم که تو این مسیر قرار گرفتم شکر میکنم که مدارم بالاتر رفته شکر میکنم هر روز موفقیت دیگران و خودم میبینم تشویق میکنم.

    سپاسگزارم از شما اسناد عزیزم

    میانگین امتیاز به دیدگاه بین 2 رای: