ترمزی مخفی بنام «انکار دستاوردهای دیگران» - صفحه 9 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد و دوستان گرامی ..

و سلام به آقای یعقوبی .دیدگاهتون فوق العاده بود .و باعث شد یه لحظه احساس کنم دوس دارم تو این جمع صاحب حرفی باشم .

قطعاسخنانتون از دل برآمد که بر دل نشست..

استاد گرامی با تمام وجودم دارم این مطالبتون رو دارم تجربه میکنم.

واقعا از تحسین اطرافیانم لذت میبرم..

از تحسین مدیر یه سازمان دولتی به خاطر امضای زیبا تا تحسین استاد زبانم بعلت توجیه قشنگ شون در باب تعطیلی های مکرر کلاسمون از سمت ما ..

من تحسین میکنم چون واقعا یک نکته از هر کارشون میگیرم.که چقدر آسون با دوتا خط میشه یه امضای زیبا داشت ..

که چطور استادی با ده دقیقه حرف زدن باشاگرد خاطی طلبکار میتونه چنان آتش خشمش رو فروبنشونه که نه خودش خراب بشه نه وجهه شاگردش و حتی احساس شرمندگی کنه که چقدر تو زندگی خودش کوتاهی کرده و یک قدمی طلا بوده و میخواسته از دستش بده ..

استاد گرامی تو یکی از فایل هاتون ، یه سخن گفتین که ” شرک در دل انسان مثال راه رفتن مورچه در دل سیاه شب روی سنگ سیاهه ” مثالش رو این روزا به وفور اطرافم میبینم و ناراحتم میکنه 95 درصد مردم چطور درگیر این شرک ان..

شرک حتما نباید به خدا باشه .

شرک به تمام جنبه های زندگی انسانها لطمه میزنه ! حتی دوس ندارن باورهاشون رو عوض کنن و لجاجت خاصی روی عقایدشون دارن..

هنوز به شیوه های سنتی دنبال کسب و کارن-به شیوه سنتی فرزند پرورش میدن -به شیوه سنتی با خدا ارتباط برقرار میکنن و..

به نظرم یکی دیگه از دلایلی که نمیتونیم اشخاص رو تحسین کنیم ریشه در باورهای غلط مذهبی مون داره. ..

همه ما انسانها ، خودخواهی محضی درون خودمون داریم .مخصوصا ما ایرانی ها که ادعای مذهب تشیع داریم.فکر میکنیم فقط خودمون میریم به بهشت .

فکر میکنیم موفقیت یعنی انتخاب راههای خوب .

یعنی شخصی که خیریه تاسیس کرده …

شخصی که مراسم دعا برگزار میکنه …

کسی که شب تا صبح پای سجاده نشسته و نمازمیخونه و تسبیح از دستش نمیفته ..

باورهای غلط نسبت به افراد ثروتمند که یا حتما قاچاق چی ان یا هرخلاف کار دیگه ..

ما اینقدر این باور ها رو تو وجود خودمون تثبیت کردیم که میترسیم اونا رو تحسین کنیم که خدای نکرده به مقام اونا برسیم و دزد یا جانی بشیم، یا خانواده مون رو ازدست بدیم ! چون تو ذهنمون اینه تروتمندان همه خلافکارن .همه مریضن .همه شون درگیر کفر خداین و خدا ازشون رو برگردونده که حتی صداشم نزنن..

سعی نکردیم نکات مثبت افراد رو بگیریم و از اونا برا رسیدن به اهدافمون استفاده کنیم..

و واقعا درعجبم از مردمی که حاضر نیستن از ذهنیت مریض خودشون دست بردارند و بفهمن میشه یه انسان به نحوی تغییر کنه که از زمانی که ما میشناختیمش زمین تا آسمون تفاوت داشته باشه و برا موفقیتش دلیل نتراشن که فلانی حتما دزدی و قاچاق کرده به جایی رسیده .با با پول باباشه و هنری نکرده و ..

چرا واقعا نمیخواهیم تو گذشته این انسان ها کنکاش کنیم تا بفهمیم چه مسیری رفته و چه سختی هایی کشیده یا چه دستایی بهش کمک کردن تا اینجا رسیده؟ واقعا حسرت خوردن و حسادت کردن و بد و بیراه گفتن چرا راحت تر از تحسین کردنه ؟

یا اینکه هنوز هم افراد همه موفقیت های افراد دیگه رو به پای خوش شانسی شخص میذارن نه پای تلاش هایی کرده .

ولی واقعا بیاییم و اندکی تفکر کنیم افراد بد به چه شیوه رفتار میکنن که ما نمیکنیم؟؟

اینقدر اعتقادی اونا به کارهاشون دارن ما به کاراهامون داریم ؟؟

هنوز معتقدیم اونا به جرم اینکه کار بد میکنن به بهشت نمیرن ؟؟

اگر به جایی رسیدن چون خدا نمیخواد صداشون رو بشنوه بهشون داده که رو به خدا نزنن ؟

پیش خودمون میگیم این خدایی که به اونا اینقد داده که نگاهش نکنن به ما ثروت نمیده چون دوستمون داره و نمیخواد بد بشیم..راضی هستیم کم داشته باشیم و خدا دوستمون داشته باشه .چون فقیر بودن یعنی علی و فاطمه وار زندگی کردن.و اای که ما برترین افراد دین مون رو هم نشناختیم .

استاد ازتون ممونم که به من یاد دادین برا موفقیت باید چکار کنم و چه باورهایی داشته باشم..

تحسین اشخاص موفق فقط به این نیست به زندگی الان اونا نگاه کنیم و چون باور نمیکنیم خودشون به این موفقیت ها رسیدن ، نمیتونیم تحسین کنیم..ولی باور کنین همه اون ها یه گذشته ای دارن که وقتی پلی بک بزنیم و به عقب زندگیشون نگاه کنیم متوجه موفقیت های عظیمشون میشیم و ناخوداگاه تحسینشون میکنیم..

صد درصد موافقم به اینکه تصمیم بگیریم سبک شخصی خودمون رو داشته باشیم حتی اگر مسخره بشیم.حتی اگر طرد بشیم..

اگر قراره موفق بشیم .فقط در حرف زدن نیست .باید تک تک اعمالمون گاهی بدن که ما دیگه اون شخص سابق نیستیم ..

از قانون تکامل استفاده کنیم و با اثر مرکب تغییرات جزئئ رو شروع کنیم و انتظار یک شبه موفق شدن رو نداشته باشیم .

از قانون رهایی استفاده کنیم و برا هدفمون تلاش کنیم اما وابسته اهدافمون نشیم که اگر بهش نرسیدیم از مسیر رسیدن لذتی نبریم و تجربه ای نداشته باشیم.

از قانون خلا اسفتفاده کنیم برای پرداختن بهاهایی که باید برای رسیدن به اهدافمون بپردازیم..اگر هدفی بخواهیم باید یه بهایی بپردازیم براش ، این بها میتونه زمان باشه ، پول باشه یا هرچیز دیگه ای..

و قانون تضاد که میگه بر سر هر انسان موفقی مشکلات زیادیه ، از تحقیر و توهین و طرد شدن گرفته تا ورشکستگی مشکلات و غیره ..و ما نباید کوتاه بیاییم .

الان هرزمان مسخره میشم یا میخورم به بن بستی میفهمم مسیرم درسته ..

الان دیگه سعی نمیکنم دست همه رو بگیرم و به زور ببرمشون بهشت ..

من سبک شخصی خودم رو دارم و اون رو اجرا میکنم حالا توو این مسیر هرکسی دوس داشت همراهم میشه و اونم به موفقیت میرسه .

من خدایی رو شناختم که هیچ دستی بالاتر از اون نیست و به برنامه هاش و زمانبندیش ایمان کامل دارم و زندگیم رو به دستان پرقدرتش سپردم و اصرار نمیکنم حتما از یک راه موفق میشم ..

یاد گرفتم تو لحظات سخت که فکرم کار نمیکنه و فلج میشم ، منتظر الهامات خدا باشم و این الهامات رو میگیرم و اجرا میکنم و واقعا اعتراف میکنم که این الهامات رد خور ندارن .

سپاسگزار همچون معلمی هستم که اندیشیدن را به من آموخت نه اندیشه ها را!

وقتتون بخیر و براتون از خدا بهترین ها رو آرزو میکنم