روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 1

❤💋 به نااااااامِ خدااااایِ وهاااااب💋❤

سلااااااااااااااااام.سلااااااااااااااام.سلااااااااااااااااام.

خداروشششششکر که خداوند بهم فرصت داد که بتونم دوباره دیدگاهم رو بیام و بنویسم.

امروز روزِ پنجم۵ هست که من دوباره پشتِ میزِ کلاسِ عباس منشی ها نشستم و دارم تمارینم رو انجام میدم.

تغییر:

این کلمه فقط و فقط ۵ حرف داره و مصادف و هماهنگ شده با روزِ پنجم۵ از کلاسِ عباس منشی ها.درسته که فقط۵حرف داره،اماااااا یه دنیا حرف توشه.

منکه به شخصه همیشه از تغییر میترسیدم.

امروز داشتم به این فکر میکردم که با این وضعیت ۱۰ ساله دیگه کجام؟ با کلی فکر کردن به این نتیجه هدایت شدم که:حتما کارِ تکراری نتیجه ی تکراری به دنبال داره.

داشتم امروز به این فکر میکردم که مثلا همسرم که الان چندسال سابقه ی کار داره و حقوقِ ثابت داره و اونو نقطه ی امنِ خودش میدونه، ۱۰ سال دیگه کجاست؟ که یادِ برادرشون افتادم که یکی دو سال دیگه اگه عمرش قطع بده بازنشسته میشه و حتما میخواد بعدش زندگی کنه.خیلی به فکر فرو رفتم.واز خدا هدایت و کمک خواستم که این عاقبت ناخواسته ی منه و باید مسیرِ ناخواسته م رو به خواسته م تغییربدم.

به این فکر کردم که اگر استاد تو همون شهر یا محل میموند و مثلِ هم محلیش که اونموقع وضعش از استاد بهتر بود زندگی میکردن،الان استاد کجا بودن؟اگر من و همسرم و خونوادم مثلِ هم محلیِ استاد عمل کنیم و توو این شرایط بمونیم و نتونیم ترس و نگرانی رو کنار بزاریم و فقط به این فکر کنیم که آینده چی میشه و ایمان نداشته باشیم و بگیم حالا یه طوری میشه دیگه….با اون قورباغه که تو آبی که داره کم کم داغ میشه و میگه حالا تا اینکه بپزم زیاد مونده و تااااا بپزم یه چیزی میشه دیگه،فرقی نداریم و

۱۰ ساله دیگه مون قششششنگ مشخصه.

خداوند از طریقِ نشونه ها و تغییرهایِ جهان با ما حرف میزنه.

اصلا این دنیا بر پایه ی تغییره: تغییرِ فصل ها.تغییرِ شب و روز.تغییرِ صورتِ یک پسر بچه که وقتی بزرگتر میشه پشتِ لبش سبز میشه.تغییرِ فیزیکِ یه دخترِ ناز وقتیکه داره به بلوغ میرسه🤭

اینها یعنی همه چیزِ این دنیا در حالِ تغییره.

تغییره رفتن از این دنیا به ابدیت.

اما تغییر هیچوقت،هیچوقت به یکباره و یهویی اتفاق نمیفته.مثلا هیچوقت ما نمی بینیم که یه دفعه شب بشه.یا یه دفعه روز بشه.هیچوقت موهایِ ما یه دفعه و با هم سفید نمیشه.هیچوقت امکان نداره که بریم باشگاه و یهویی وزن کم کنیم و خوش هیکل بشیم.مثلا تغییرِ آب به یخ هم به یکباره رُخ نمیده.باید آب رو در جایِ سرد مثلِ فریزر بزاریم تا تکاملش رو به یخ زدن طِی کنه.پس استاد تو این

فایل هم قشنگ به ما آگاهی میدن و میاموزن که حتی تغییر هم باید تکاملش رو طِی کنه.

سوالِ استاد اینه که از کِی باید تغییر رو شروع کنیم؟

به نظرِ من تغییر کِی و کجا نداره.ما هر لحظه باید تغییر کنیم.یعنی همیشه یه چیزی تو زندگیِ ما واسه تغییر و رشد وجود داره.

همه ی این تغییرها فقط و فقط واسه رشد و تکاملِ ماست.

به قولِ استاد که گفتن چرا خودت نباید تغییر کنی و شرایط به قدری خراب بشه که مجبور بشی با چَک و لگَدِ جهان طبقِ قوانینِ جهان با دردِ زیاد تغییر کنی.

یادم میاد که اوایلِ ازدواجم خونه ای که اجاره کردیم فقط یه اتاق و یه آشپزخونه داشت،ما ۴ سال اونجا زندگی کردیم و سالِ چهارم صاحب خونه ازمون خواست که خونه رو بهش تحویل بدیم.من فقط شوکه شده بودم و بیشترِ وقتا گریه میکردم و میترسیدم.انگار فقط تو دنیایِ من همون یه دونه خونه وجود داشت.اما با دردی که خونه رو عوض کردیم و رفتیم یه خونه ی دیگه.

یه خونه ی جدید.یه خونه ی قشنگ.یه خونه ای که اتاق خواب داشت.یه خونه ای که پذیرایی داشت.یه خونه ای که دربست بود و کلیدش دستِ خودمون بود.

الان متوجه میشم که چرا نمیتونستم نقطه ی امنم رو تغییر بدم.چون از آینده ترس داشتم.چون بی ایمان بودم.

الان متوجه میشم که چقدررررر اون جابه جایی واسمون خوب بود‌.چقدررررر اون تغییرِ مکان برامون عااااالی بود.

واقعا استاد درست میگن که رشد و تغییر فقط و فقط به نفعِ خودمونه و ما رو بزرگ و قوی میکنه.

تغییر فقط از فردِ خودمون شروع میشه و نباید از غیرِ خودمون انتظار داشته باشیم،اصلا شاید به خاطرِ همینه که تغییر با غ و غیر نوشته میشه.

بزرگترین اشتباه اینه که در زندگی،انسان بر علیهِ خودش باشه و هیچوقت شروع نکنه و فقط در تله ی تکرار گرفتار بشه.دقیقا مثلِ حقوقِ ثابت و منتظر موندن واسه بازنشستگی…

یکنواختی مثلِ یه آبِ بی حرکت و راکِد میمونه که کثیف میشه و میگنده.وقتی نخوایم تغییر کنیم و به خواسته ها و اهدافمون اهمیت ندیدم،مثلِ یه کشتیِ بدونِ سُکّان خواهیم بود که اصلا حتی نمیدونیم که به

کجا میریم.

بیشترِ زمانها ناچاریم کارهایی رو انجام بدیم که شاید اولش به نظر بیاد که زیاد خوشحالمون نمیکنه یا خوشمون نمیاد که انجامش بدیم ولی مثلِ تغییرِ خونمون،برایل ما عاااالی بود و کلی تجربه کسب کردیم و رشد کردیم.

به قولِ استاد همیشه نقطه ای در زندگیت وجود داره که نیاز به تغییر داره.

در آخر بازم براتون آرزویِ بهترین ها رو دارم.

و از استادِ جاااااان و مریم جااااانِ شایسته تشکر میکنم که با عشق دیدگاهِ من رو میخونین.

دوستانِ عزیزم در پناهِ الله سربلند.شااااد.ثروتمند.

و جسارت در تغییر رو براتون آرزومندم.

دوستدارِ شما معصومه. با ۵ روز پاکی و ۵ روز بزرگتر شدن.

💋💋💋❤❤❤

😘😘😘😘😘

سلااااااااااام سلاااااااااااام سلااااااااام😍

هر روز که از این سفرِ پررررر رمز و راز میگذره آگاهی هام واسه اینکه چیا بزارم تو کوله م بیشتر میشه.هر روز متوجه میشم که کارم و وظیفه م تو این جاده و تو این ماشین فقط خوردنِ خوراکی و تنقلات نیست،بلکه باید به زیباهی هایِ اطرافم هم توجه کنم.

خداروششششششکر

امروز روزِ سومه و به نظر سخت ترین تمرین که یکتاپرستیه.چیزی که فکر کنم اکثرِ ما با ادعا میگیم که ما که خداپرستیم نه بت پرست.اما من میگم شاید یه عمر مثلِ کبکی که سرش زیرِ برف هست بودم.

…

دقیقا استاد عباس منش ابراهیم گونه عمل میکنه،جایی که استاد میگن که بهترین حمایت کردن از فرزندانمون اینه که ازشون حمایت نکنیم.شاید به نظر بی رحمانه بیاد،اما وقتیکه دقیق نگاه میکنم متوجه میشم که این حمایت نکردنِ بیجا هم به خاطرِ عشق به همون فرزند هست و ابراهیم هم وقتیکه فرزندش رو به همراهِ مادرش در بیابان رها میکنه حتما اینو میدونه که این حمایت نکردن و رها کردن همون عشقِ به فرزنده.

چقدرررررر زیبا.آدم ناخودآگاه اشکش سرازیر میشه ک قلبش به شعف میاد که یک انسان از جنسِ من رو خداوند با افتخار تو کتابش دوستِ خودش خطاب و معرفی میکنه😍

گویی خدا این امتحان ها رو واسه دوستش(ابراهیم) در نظر گرفته که ببینه میتونه در جایگاهِ دوستِ واقعی روش حساب کنه…..

که ابراهیم بااااااارها سربلند بوده.

وقتی استاد گفتن که خدا فقط شرک به خودش رو نمیبخشه و روزِ سوم هم از موحد بودنِ ابراهیم صحبت به میون اومد به فکر فرو رفتم که واقعا موحد و یکتاپرست بودن به کی میگن؟

مثلا فقط از خدا یاری بخوام.

فقط امیدم به خدا باشه.

پیشِ هیچ کس سر خم نکنم.

خودم رو ذلیل نشون ندم پیشِصاحب کار،آدمایی که از من پولدارتر هستن.

تسلیمِ خدا بودن.

حالم رو خوب نگه دارم و و و ….

فکر میکردم که یکتاپرستم و یکتاپرست بودن خیلی راحته و شاید اگر کسی مثلِ من فکر نمیکرد پیشش پُز میدادم.

اما با خودم که تعارف ندارم.من به شخصه هیچ کدوم از گزینه هایِ بالارو ندارم.

من با یکتاپرست بودن فاصله دارم اما الان دیگه قشنگ تر میگم،که من یه کوچولو تونستم با آموزه هایِ استاد فاصله م رو تا یکتاپرست بودن کمی کم کنم.

خیلی جاها بوده که وقتی آدمِ پولدار میدیدم دوست داشتم که طوری بهش نزدیک بشم تا شاید طوری بشه که نیازهایِ من و خونوادم رو برطرف کنه(شرک شرک شرک)

خم و راست شدن و……. که دیگه باقیش رو روم نمیشه که بگم(شرک شرک شرک)

اما الان دیگه از خدا هدایت میخوام.

به قولِ استاد وقتیکه گفتن اگر ابراهیم تونسته پس منم میتونم و من هم میگم معصومه ی عزیزم اگر استاد عباس منش و مریمِ شایسته ی عزیز تونستن تو هم میتونی و اینکه وقتی الان اینجایی پس حتما تو مسیری.خداروشششششکر

میخواستم تا همینجا اکتفا کنم اما بازم مو به تنم سیخ شد و دوباره یادم اومد که واقعا استاد درست میگن که چطور میشه یه انسان از فرزندش بگذره،از وجودش بگذره.حتی ما اگر مطمئن هم باشیم که خواستِ خداست بازم درکش نمیکنیم.

چطور میشه که یه انسان فرزند و همسرش رو در بیابان رها کنه و حتی به خودش اجازه نده که برگرده و پشتِ سرش رو نگاه کنه.

حتما ابراهیم خداگونه عمل کرده که به دوستیِ خدا نائل شده و خلیل الله نامیده شده: خداوند ابراهیم را به عنوانِ خلیل انتخاب کرد،زیرا هرگز تقاضاکننده ای را محروم نساخت و هیچ گاه از کسی غیر از خدا تقاضایی نکرد.شاید تمامِ یکتاپرستی همین باشه.

اما استادِ عزیزم همینکه روزی جگرگوشه ت رو در خردسالی رها کردی و فقط برایِ چند ساعتی ناراحتِ از دست دادنِ جسمش بودی و مانندِ ابراهیم سعی کردی که حالِ خوبت رو حفظ کنی و فقط گفتی که این بچه یه امانت بود که به صاحبش برگشته شد،پس تو ابراهیم گونه رفتار کردی.

حتی الان که بیشتر فکر میکنم میبینم وقتیکه جسمِ بابایِ عزیزم رو داشتیم و همیشه میگفتن که مرا در میانِ مُردگان مجویید.

وقتیکه، قشنگ یادمه که واسه از دست دادنِ پدر و مادرشون گریه نکردن و سیاه نپوشیدن و فقط خداروشکر میکردن،پس ایشون هم ابراهیم گونه و مسیح گونه عمل کردن.

خداروششششکر واقعا به خاطرِ اینهمه آگاهی که هر روز دارم کسب میکنم.

استادِ عزیزم و مریم جانم ازتون یک دنیاااااا سپاسگزارم.از خدا براتون همونهایی رو آرزو میکنم که استاد همیشه قلبا برایِ ما از خدا درخواست دارن.

به خدایِ مهربون میسپرمتون.

دوستدارِ شما معصومه.

💋💋💋💋💋