روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 19 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته ی گل و دوستان مهربانم

امشب ، شنبه ، ۲۹/۶/۱۳۹۹ ، ساعت ۲۱:۴۰ شروع کردم به نوشتن

من هم تصمیم گرفتم این سفر رو برای اولین بار آغاز کنم …

آماده ام که ” روز شمار تحول زندگی من ” رو شروع کنم

این فایل و این صفحه برای من مثل روز قبل شروع سفر ، روز تدارکات سفر و تعیین اینکه تو این سفر میخوام کجا برم و چه شخصیتی بسازم هست … که البته بصورت تکاملی تو سفر خیلی چیزها بهم گفته میشه که چیکار کنم ، چیکار نکنم ، چی میخوام ، چی نمیخوام ، کجا برم ، کجا نرم …

یادم میاد اوایلی که با شما و این حجم از آزادی و عشق و ثروت و سلامتی و این حجم از خیر و خوبی ها و در نتیجه همشون با خدا آشنا شدم ، به شدت شور و شوق و هیجان داشتم …

یادم میاد زمانی قبل از آشنایی با شما به دوستام گفتم ثروتمند شدن سخت نیست فقط یه راهی داره که ما بلد نیستیم ، چون کسی نبوده یادمون بده و دور و اطرافمون آدم ثروتمند نبوده و ما ثروتمند شدنو یاد نگرفتیم ولی بالاخره راهشو پیدا میکنم …

همیشه مطمئن بودم که میشه ثروتمند شد ، فقط راهشو نمیدونستم …

خوشحال بودم که بالاخره به جواب این حرفم رسیده بودم …

خوشحال بودم که خدا رو پیدا کرده بودم ، خدایی که سال ها گمش کرده بودم ، خدایی که سال ها نمیشناختمش ، خدایی که برام عادل نبود ، خدایی که دیگه دوستش نداشتم ، خدایی که دیگه باور نداشتم وجود داره …

این بهترین قسمت آشنایی من با شماست … من با شما خدا رو پیدا کردم و شناختم .

اون روز ها خیلی هیجان داشتم ، خیلی شاد و خوشحال بودم … روزی چند بار برای همه ی داشته هام و چیزهایی که میخواستم سپاسگزاری میکردم و مینوشتم .. هرلحظه سعی میکردم مثبت باشم و از منفی ها دور … تمام آهنگ هامو پاک کردم … تمام گروهامو پاک کردم … به ورودی هام خیلی دقت میکردم … هر روز فایل گوش میکردم ، اکثر وقتمو توی عقل کل بودم و از کامنت های دوستانم استفاده میکردم … تمام هواسم ب خوبی ها بود و اصلا توی یه دنیای دیگه بودم و کم کم داشتم نتایجشو میدیدم … شاید کم ولی تاثیراتشو کم کم میدیدم …

تا اینکه نمیدونم چرا ولی بعد از چند ماه از نوشتن و انجام یک کار تکراری خسته شدم … دیگه نوشتن سپاسگزاری بهم احساس شور و شعف نمیداد … گفتم خب سعی میکنم با ذهنم انجام بدم .. ذهنمو قوی کنم .. همیشه که نمیشه نوشت …

همزمان با این ماجرا رسیدم به مبحث علاقه .. که من به چی علاقه دارم .. که هدفم چیه … ولی واقعا نمیتونستم پیداش کنم … یک سری علاقه هامو میدونستم ولی اون علاقه ای که منو به وجد بیاره ، چیزی که حاضر باشم براش تلاش کنم و همه ی وقتمو براش بذارم پیدا نمیکردم … کم کم به خاطر این مسئله خودمو بیشتر گم کردم ، هیجانم کم کم ، کم شد ، خوشحالیم کم شد ، دیگه سپاسگزاری نمیکردم … دیگه فایل خیلی کم گوش میدادم … دیگه کمتر تو عقل کل بودم ، بیشتر وقتم تو اینستا میچرخیدم ، یه جورایی انگار افسرده شدم … خلاصه که فرکانس هام پراکنده شد ولی خب ورودی هامو سعی کردم حفظ کنم و تفکراتمم نذاشتم به سمت منفی ها بره … من فقط خودمو نمیشناختم … مثل یه آب راکد شده بودم … به دنبال هیجان و تغییر بودم ولی …

تو عقل کل با یکی از دوستان عزیز آشنا شدم ( محمد حسین لطفی ) که آگاهی های بی نظیری از قرآن رو مینوشت ، واقعا بی نظیر و ناب

اون آگاهی ها منو ترغیب کرد که برم و قرآن رو بخونم ولی به شدت با قرآن مخالف بودم … اصلا قرآن رو که میدیدم حالم بد میشد … هرجا قرآن رو میشنیدم حالم بد میشد … تلاش کردم بخونمش ولی فقط یه خدای سنگدل دیدم … پس گذاشتمش کنار چون خدایی که شناخته بودم ، با خدای سنگدل قرآن فرق داشت

ولی به مرور با خوندن آگاهی های محمدحسین سعی کردم چشامو به روی تعصباتم ببندم … سعی کردم بدون خشم بخونمش و تعقل کنم … اگه جاییش به نظرم خدا سنگدل اومد بپرسم که چرا و برم دنبال جوابش ، نه اینکه زود قضاوت کنم و باهاش مخالف باشم

پس در نتیجه اینکه مدارم بالاتر رفته بود تونستم شروع کنم به قرآن خوندن

ولی اینبار همه چیز فرق داشت … واقعا چقدر این خدا با اون خدایی که بار اول قرآن رو خونده بودم فرق داشت !!!!

( یاد این افتادم که قرآن هم هدایت کنندست ، هم گمراه کننده !!! )

هر سوالی هم برام پیش میومد ، قضاوت نمیکردم و منتظر جواب میموندم و طولی نمیکشید که خدا جوابشو بهم میگفت…

خلاصه هر از گاه فایل ها رو میشنیدم و قرآن میخوندم و سریال زندگی در بهشت رو میدیدم و منتظر نتیجه بودم و میگفتم چرا نتیجه نمیاد ، چون فکر میکردم دارم روی ذهنم کار میکنم ، ولی در واقع کار خاصی نمیکردم و اگر کاری میکردم پراکنده بود و متمرکز و منظم نبود … کم کم این اواخر متوجه شدم که آهسته دارم برمیگردم به نقطه شروع … فرکانسم داره افت میکنه ، از مدار ورزش کردن خارج شدم ، از مدار قرآن خوندن خارج شدم .. قرآنی که هرشب میخوندم و کم کم این اواخر هرروز نمیتونستم بخونم و بین روزهاش فاصله میفتاد و الان هم به چهل صفحه آخر رسیدم که چندین هفتس نتونستم بخونمش ، پول دراوردن برام سخت تر شده ، سخت تر مشتری پیدا می کنم ، برای پول دراوردن باید کار فیزیکی سخت انجام بدم ( البته من شغل خاصی ندارم و بعد از اشنایی با شما با الهامات و ایده هایی که میشد هرچند کم ولی پول کسب میکردم ) و عادت های بد دیگه ای که ماه ها انجام نداده بودم و بعد از چندماه باز انجامشون دادم و دیگه مطمئن شدم که مدارم داره برمیگرده و این ها دیگه منو مطمئن کردن که دارم از مسیر دور میشم

البته تو همه ی زمینه ها افت نکردم و اتفاقات مثبت و خوب زیادی هم داشتم ولی اگر این مسیرو ادامه میدادم آهسته آهسته از همه لحاظ افت میکردم و کامل برمیگشتم به اول .

همه ی این افت ها رو از بی هدفی میدونم ، واقعا هدفی نداشتم که فقط به اون فکر کنم و عمل کنم

ماه ها ذهنم درگیر این بود تو بیکاری ، تو بیکاری ، تو بیکاری

و فقط فرکانس بیکاری بیشتر رو میفرستادم

ولی بعد از خوندن مقالات خانم شایسته عزیزم فهمیدم که باید عمل کنم به همون ایده های ساده و در نتیجه علاقه و شغلی که بخوام ادامش بدم خودش میاد تو مسیرم … فهمیدم من باید قدم بردارم تا ایده آل هام خود به خود بیان تو مسیرم … با فکر کردنِ تنها به جایی نمیرسم … باید عمل کنم … هرچند از قدم های کوچیک

پس سعی کردم فقط این جمله رو به خودم بگم

تو پای به راه در نه و هیچ مپرس

خود راه بگویدت که چون باید رفت

پس به ایده هایی که بهم الهام شد عمل کردم ، هرچند به خاطر افت مدارم نیاز به کار فیزیکی زیادی داشتن ولی عمل کردم …

و در نتیجه این عمل کردن ها بهم شغلی اینترنتی الهام شد که دوستش دارم و میخوام از کم شروع کنم و ادامش بدم …

تو این چند ماهی که به شدت ذهنم درگیر علاقم بود فهمیدم که من به فیزیک به شدت علاقه دارم ، به کیهان شناسی ، به کشف و فهمیدن …

پس باید چیکار میکردم ؟ برم دانشگاه و در این زمینه علم کسب کنم .

ولی خب من وقتی که برای کنکور درس بخونم رو نداشتم دیگه و گفتم بعدا که پول درآوردم میرم کلاس تا آماده کنکور سال بعد بشم ، یا بعدا درس میخونم و پذیرش دانشگاه های خارج از کشور رو میگیرم …

ولی اتفاق جالبی که افتاد اینه که قبولی در رشته فیزیک دانشگاه دولتی بر اساس سوابق تحصیلی به بعضی دانشگاه ها اضافه شد !!

خیلی خوشحال شدم ولی ترس ها بهم حمله کردن … تو که رشتت تجربی بوده ، تو که پول نداری ، تو که پشتوانه مالی نداری ، تو که نمرات دبیرستانت آنچنان خوب نبوده ، تو که معدلت برای این رشته خوب نیست ، اگه از عهده اش بر نیای چی ، خانوادت که مخالف هستن ، تازه تو شهر خودتم نیست

ولی تصمیم گرفتم پا بذارم رو ترس هام ، واقعا به شدت ترس وجودمو فرا گرفته بود ، خیلی زیاد ولی گفتم باید انجامش بدم و امروز ثبت نام کردم

حتی اگر قبول هم نشم مهم نیست ، برای من یعنی پیشرفت که تونستم پا بذارم روی اون همه ترس ها و بهانه ها .

برای من یعنی پیشرفت چون نخواستم اون الهه ای باشم که بمونه تو اتاقش و از زمین و زمان و خانوادش شاکی باشه و همه کس و همه چیز رو مقصر بدونه که اونها نذاشتن درس بخونه ، درحالی که میدونه این ها همشون بهانه هستن … چون فقط میترسه

به خودم گفتم الهه تو یکی از اهدافت مهاجرت هست ولی چطور میخوای مهاجرت کنی ؟ تو حتی جسارت نداری تا چندکیلومتر دورتر از شهر خودت بری ، اونوقت میخوای مهاجرت کنی ؟

چطور میخوای مهاجرت کنی درحالیکه انقدر وابسته ی خانوادت هستی ؟ درحالیکه نمیتونی تحمل کنی چند کیلومتر ازشون دور شی

پس ثبت نامم یعنی پا گذاشتنم روی این ترس ها .

به خودم گفتم استادو ببین وقتی خواست بره تهران ، آیا کسی بهش قول خونه و ماشین و پول داده بود ؟

آیا براش فرش قرمز پهن کرده بودن ؟

آیا همه ی شرایطش اوکی بود ؟

یا با ایمان و توکل به خدا رفت و خدا بهش همه چی داد ؟؟

پس الهه توهم با ایمان و توکل حرکت کن چون مطمئنم خدا به کسی که پا بذاره رو ترس هاش و با ایمان و توکل پیش بره همه چی میده …

ایده ی ثبت نام دانشگاه ، ایده ی شغل و فکر برگشتن به مسیر همزمان با آغاز ” روزشمار تحول زندگی من فصل دوم ” برام اتفاق افتاد پس تصمیم گرفتم بیام و از فصل اول شروع کنم

این روز ها به خاطر افت مدار انجام تمرینات خیلی برام سخت شده و ذهنم خیلی مقاومت میکنه ولی به خودم قول دادم هرچقدر سخت باشه ولی باید انجامش بدم تا دوباره برگردم به مسیر

به خودم قول دادم تا وقتی تمام کامنت های اون روز ” روزشمار تحول زندگی من ” رو نخوندم ، تا تمام نکات مفید کامنت ها رو ننوشتم ، تا نوشته ی اون روزِ خانم شایسته ی عزیز رو خوب درک نکردم ، تا صحبت های استاد رو خوب درک نکردم و تا وقتی نتونستم راجب اون روز کامنت بذارم وارد روز بعد نشم ، چون اگر نتونم بنویسم یعنی درکش نکردم

شاید هرروز این روز شمار برای من چندین روز و ماه زمان ببره ولی کاریه که باید انجام بدم ، چون هدفم فقط خوندن و شنیدن نیست ، باید جزئی از وجودم بشن و ” عمل ” کنم

میدونید استاد مشکل من و یا خیلی از دوستان دیگه اینه که فقط دانستنی هامون زیاد شده و فقط خیلی چیزا رو میدونیم ولی هنوز جزئی از وجودمون نشدن ، هنوز به درک و در نتیجه عمل نرسیدیم … صرفا دانستنی هامون زیاده … برای همینم منتظر نتیجه ایم و نتیجه نمیبینیم

مشکل خیلی هامون اینه که خیلی چیزها رو میدونیم ولی ” عمل ” نمیکنیم به خاطر ترس هامون و توی نقطه ی امن خودمون موندیم … میترسیم فراتر از چیزی که تا الان بوده و بودیم بریم

مشکل ما اینه خیلی وقتا فکر میکنیم که داریم روی خودمون کار میکنیم ولی درواقع کاری نمیکنیم …

مشکل خیلی از ماها بی هدفیه … نداشتن هدف های واضح و مشخص …

مشکل خیلی از ماها اینه که تمرکز و توجهمون و تلاشمون پراکندست و متمرکز نیست …

پس من الهه جعفری متعهد میشوم که از همین لحظه ، تحول خودم رو آغاز کنم .

• هرجا از هرچیزی ترسیدم ، برم تو دلش

• هرجا حس کردم وابسته ی چیزی یا شخصی هستم ، اون وابستگی رو از بین ببرم

• هر روز یک قدم یا چند قدم به سمت پیشرفت بردارم

• هر روز …

حرف هام خیلی طولانی شد ولی امیدوارم چیزی رو جا ننداخته باشم !!!😅😀😆

دوستوووووون داررررررررم ❤