مصاحبه استاد عباس منش با مهندس شعبانعلی درباره قانون جذب - صفحه 16 (به ترتیب امتیاز)

PART 1

متن کامل فایل ارزشمند “مصاحبه ی استاد عباسمنش با مهندس شعبانعلی” تقدیم به دوستان عزیز هم فرکانسی:

استاد عباسمنش: به نام خدای مهربان

امروز در خدمت استاد شعبانعلی هستیم که یه جورایی خیلی خیلی ازش تاثیر گرفتم. خیلی خیلی دوست دارم که بیشتر نظراتشو بدونم. صحبت های خیلی قشنگی تو کلاساش می کنه. خیلی خودمونیه. خیلی خودشه و از دیدگاه من یه آدم موفق و دوست داشتنیه.

میخوای یه توضیحی بدی در مورد حالا کلاس هاتو، کارتو، …

مهندس شعبانعلی: نمیدونم چی توضیح بدم که مفید باشه. ولی به هرحال من تقریبا 10 ساله روی حوزه ارتباطات و مذاکره کار می کنم و طبیعتا ضمن اینکه درگیرم تو خیلی از مذاکره های داخلی و خارجی، تو قراردادها، تو خرید و فروش ها، در عین حال همیشه هم تعداد زیادی دانشجو داشتم که راجع به همین حوزه باهاشون حرف زدم.

شاید یه کم از فضای شما و قانون جذب و این بحثا دور باشه، ولی خودم این دغدغه رو داشتم که یه بار راجع به یه همچین موضوعی صحبت بکنم حتما برای بقیه.

استاد عباسمنش: محمدرضا از اون دوستای عزیزمونه که توی کار خودش خیلی موفقه. یعنی الان شما کلمه ی مذاکره رو هر جوری توی گوگل سرچ کنید چندتا لینک اول مال خودشه.

و حالا می خوایم از دیدگاه قانون جذب به این قضیه نگاه کنیم و ببینیم اصلا تعریفش چیه؟ استفاده میکنه؟ نمیکنه؟ یا اگر استفاده داره می کنه چطور اگر استفاده کنه بهتر جواب می گیره؟ میخوای یه توضیحی در مورد قانون جذب بدی؟

مهندس شعبانعلی: ببین من تقریبا بین آدمای دیگه برداشت خودمو دارم میگم. یعنی اینکه حالا چقدر به ذهن کسانی که اصلا این قضیه رو مطرح کردن نزدیکه یا دوره یه بحث دیگس.

ولی من به عنوان یه آدم حرفی که می فهمم از یه همچین قانونی اینه که به هر حال تو اعتقاد به این داشته باشی و فکر به این بکنی که چیزی که تو فکر می کنی، هدفی که تو میذاری و آینده یا مسیری که تو برای خودت ترسیم میکنی کمک می کنه تا اتفاق ها و رویدادهای اطراف همسو با تو بشن، هم راستا با تو بشن و به تو کمک کنن برای اینکه به اون هدفت برسی.

واقعیتش اینه که من بیشتر از اینکه به یک واقعیت عجیب و غریب فرامادی معتقد باشم در قانون جذب، معتقدم که می شود تبیین های علمی تری هم براش پیدا کرد.

شاید در واقع قانون جذب بیان ساده ی یه سری چیزاییه که حالا به شکل علمی تر قطعا بشه مطرحش کرد و بررسیش کرد.

استاد عباسمنش: بعد خودت چجوری ازش استفاده کردی؟

مهندس شعبانعلی: من خودم از اون آدماییم که به شدت اعتقاد دارم که تصویری که تو معمولا می سازی برای سال های بعدت، برای ماه های بعدت و برای ادامه ی زندگیت، عملا داره اون آینده ی تو رو خلق می کنه.

نمیگم شرایط محیطی بی تاثیره. قطعا تاثیر داره. شرایط محیطی میتونه روند رشد و پیشرفت آدمو تند یا کند بکنه. اما فقط میتونه سرعتشو تغییر بده. عملا به نظر من قانون جذبه که جهت رو تعیین میکنه. یعنی نگرشه که جهت رو تعیین میکنه.

بنابراین من به این اعتقاد دارم که وقتی که تو میذاری و فکر میکنی که من میخوام در سال های آینده به کدوم مسیر برم؟ چه نیازهایی دارم؟ چه خواسته ای دارم؟ چه تصویری برام ایده آله؟ خیلی خیلی خیلی زیاد کمک میکنه که عملا مسیر پیشرفتت به اون جهت باشه. شاید دیر یا زود ولی قطعا اون مسیر رو طی میکنی.

استاد عباسمنش: خیلی قشنگ در موردش صحبت میکنی.

قانون جذب یه جورایی میگه جهان از انرژی تشکیل شده و یه مدیری هست این وسط که حالا اسمشو میتونیم خدا بذاریم یا نیروی برتر یا کائنات یا هر چیزی، که به طرز غریبی انرژی های مشابه رو هم جهت میکنه با همدیگه و درواقع انسان ها هم اتفاقاتی که تو زندگیشون رخ میده فقط به دلیل فرکانس هاییه که اونا به جهان هستی ارسال می کنن.

یعنی قانون جذب میگه بدون هیچگونه تلورانسی و 100 درصد و یقینا تمام اتفاقات زندگی شما از اینکه مثلا کلیدت امروز گم میشه یا رابطه ی عاطفیتو از دست میدی، خودت به زندگی خودت دعوت میکنی. ولی ممکنه این ناخودآگاه باشه. یعنی یه سری باورهایی تو ذهنت باشه که داره این اتفاقات رو به وجود میاره.

هرچند که این مقاوت های خیلی زیادی هم داره. یعنی خیلیا میگن که نه! مگه من خودم میخوام که بی پول باشم؟ یا مثلا بدبخت باشم؟ یا مریض بشم؟ مطمئنا من خواسته ام اینه که مثلا ثروتمند باشم، یا سالم باشم، یا موفق باشم. پس چطور این اتفاق میفته؟

قانون جذب میاد توضیح میده میگه اون چیزی که تو میخوای مهم نیست. یا اون چیزی که تو میگی مهم نیست. حتی اون تصویری که تو میسازی هم زیاد مهم نیست. اون باورها و عقایدی که درونی تو وجود توئه داره درواقع آینده ی تو رو رقم میزنه.

در واقع خیلی در مورد فرکانس غالب صحبت میکنه، نه افکار لحظه ای. مثلا ممکنه من یه روزی به یه چیزی فکر کنم و یه هفته بعد به یه چیز دیگه ای فکر کنم. یا مخالف اون فکر کنم. در ولقع افکار غالب من داره زندگیمو رقم میزنه. نظرت چیه در این مورد؟

مهندس شعبانعلی: ببین باز من طبیعتا به خاطر نوع بک گراندم، علاقه ی خاصی که به هرحال به حوزه ی علوم انسانی و روانشناسی و اینها دارم، یه تفاوت خیلی جدی با تو دارم. من خیلی مادی نگاه می کنم به همه چیز. یعنی نمی تونم بپذیرم چیزی غیر از چیزی که می بینم وجود داره. ولی جالبش اینجاست که با این نگرش اختلاف نظری در نتیجه با تو ندارم. یعنی با وجود اینکه اصولمون باهم فرق داره ته حرفمون یکیه.

من نگاهم اینه که قانون جذب یه سری مکانیزم های مادی ای داره که اگر میبینی آدمای زیادی قبولش دارن یا بر اساسش زندگی میکنن، این به آدمای مادی هم خیلی کمک می کنه.

مثلا یکی از بحث هایی که ما سالیان سال توی روانشناسی شناختی داریم اینه که حجم اطلاعاتی که در طول روز یا در طول زندگی ما، از طریق سنسورهای مختلف یعنی بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و همه ی اینها، به ذهن ما میرسه و به مغز ما میرسه ، واقعا زیاده و غیر قابل تصوره. و مغز ما انسان ها در طول سالیان سال یاد گرفته که اینا رو فیلتر کنه. چنانچه که مثلا من و تو هیچوقت تو خیابون که رد میشیم مثلا پلاک ماشین هایی که از جلومون رد میشن رو به ذهن نمی سپریم. در عین اینکه می بینیم همه رو.

این نشون میده که یه مکانیزم هایی در طول سالیان در مغز ما درست شده که وظیفه اش این شده که اطلاعات رو فیلتر کنه. به قول تو اصلا این ناخودآگاه ذهنمونه. خیلی وقت ها من نمیدونم چی داره فیلتر میشه، چی داره فیلتر نمیشه.

من فکر می کنم آدمی که متمرکز مشخص میکنه و به قول تو نه به صورت لحظه ای، یه لحظه میاد و میره، آدمی که در بلندمدت یه تصویر ذهنی ای داره، یه خواسته ای داره و اون خواسته، خواسته ی غالبشه، خواسته ای که در کوتاه مدت تغییر نمی کنه و در بک گراند تمام تصمیم ها و افکارش هست آروم آروم داره ذهنش رو جهت میده که برخلاف اون رویه ی غالب که مغز خودش تصمیم میگیره که خوب من اینو میخوام، اینو نمیخوام، من این اطلاعات رو لازم دارم یا لازم ندارم، مغز یه جورایی تصمیم بگیره که خوب من چیا رو واقعا لازم دارم.

من فکر می کنم که به هرحال همه ی ماها آدم های موفق و ناموفقی که داریم تو جامعه زندگی می کنیم، چه تو این کشور، چه تو هر کشور دیگه ای در معرض اطلاعات یکسانی هستیم و خیلیامون در معرض فرصت های یکسانی هستیم.

اما اون چیزی که ممکنه یک نفر رو به یه آدم موفق تبدیل کنه و من نوعی رو به یه آدم شکست خورده، بیشتر اینه که ما اصلا اطلاعات متفاوتی از این محیط گرفتیم. هیچکدوم ماها انقدر توانایی نداریم که تمام این اطلاعات رو بگیریم.

من فکر می کنم این نگرش، نگرشی که تو معتقدی من یک تفکر غالب، یک هدف غالب، یک نگرش غالب، حالا تو اسمشو بذار انرژی غالب یا هر چیزی داشته باشم، چیزی که به صورت لحظه ای تغییر نکنه، دوام داشته باشه، روش تمرکز داشته باشم، به صورت دائمی مدام با خودم ریویوش بکنم، عملا به نظر من یه جور انقلاب کردن بر ضد اون روند طبیعی هست که مغز داره.

مغز خودش میخواد برای ما تصمیم بگیره ولی اینجا ما داریم سعی می کنیم که در واقع ناخودآگاهمون رو در کنترل بگیریم و به نظر من خود به خود نتیجه اون میشه که تو گفتی.

وقتی ذهن انسان با تمام توانش متمرکزه که از بین تمام اطلاعاتی که در محیط وجود داره اونایی که به دردش میخوره و در راستای هدفشه فیلتر بکنه و هر چیزی که به در نمیخوره رو کنار بذاره، چرا انسان نباید با اون قدرت عجیبی که داره بتونه به هدفش برسه؟ اصلا مگه می تونه نرسه؟

استاد عباسمنش: خیلی قشنگ اینو توضیح دادی. یه موضوعی که من خیلی در موردش فکر کردم و بهش رسیدم اصلا تو قانون جذب یا کلا تو این بحث های این چنینی هست مثلا میگن آقا فکر توئه که داره اتفاقات رو به وجود میاره. مثلا افکار تو اعمال تو رو به وجود میارن. من خیلی به این قضیه فکر کردم که این کلمه ی فکر رو چه جوری باید معناش کنیم؟ چون خیلیا فکر می کنن که این “فکر” یه کاریه مثل ایکیوسان بشینن یه گوشه ای یا یوگا کار کنن یا مراقبه کنن، اون وقت دارن به چیزی فکر می کنن.

بعد من خودم از اون آدمایی ام که از این قانون زندگیم عوض شده. یعنی تقریبا چیزی نبوده که من بخوام و بهش نرسیده باشم. و البته هرروز خواسته های بیشتر و دوباره دریافت های بیشتری هم هست.

ولی تو قانون جذب من متوجه شدم که این فکر نیست. حالا یا ترجمه ی فارسیش این نیست. باید بگیم توجه. ما در هر لحظه می تونیم به هرچی که بخوایم توجه کنیم و اتفاقی که می افته اینه که اونچه که کانون توجه ما رو به خودش جلب می کنه، اون چیزیه که در آینده ی ما دوباره اتفاق می افته.

من این مثال رو می زنم چون هم برای من و هم برای تو زیاد اتفاق می افته. مثلا توی کلاست یه دانش آموزی، یه دانشجویی داری که خیلی تخسه، خیلی اذیت میکنه. بعد اگه تو به اون موضوع توجه کنی، یعنی تو فکرت این اتفاق بیفته که عجب آدمیه، چقدر حرف میزنه، چقدر دخالت میکنه، چقدر اصول اجتماعی رو بلد نیست، چقدر آی کیوش پایینه، خوب؟ اگه اینو تو ذهنت هی مرور کنی احتمال اینکه از این جنس دانشجو تو کلاس های دیگرت هم باشه خیلی زیاد میشه و دقیقا این اتفاق رو خودت به وجود آوردی.

ممکنه تون بعدا بیای بگی نه، شانسی این اتفاق افتاد ولی اگه دقت کنی یه رابطه ی تنگاتنگی هست بین چیزایی که تو حساسیت داری نسبت بهشون و چیزی که برات اتفاق می افته.

مهندس شعبانعلی: میتونم اینو بفهمم ولی بازم باید با مکانیزم های خودم بفهمم قاعدتا.

من با مکانیزم های خودم معتقدم که در واقع وقتی که روی پارامترها اینطوری حساس میشی عملا کمک می کنی که شرایط شکل گیری اونها در محیط زیاد بشه.

ببین مثلا میگم (باز میگم من با نگاه مادی صرف دارم نگاه میکنم به قضیه) فرض کن که من به دزد حساسیت دارم. و فرض کن به دلیل این نگرشی که دارم ودغدغه ی دائمی دارم و به قول تو (من به نظرم تعبیر توجه خیلی تعبیر بهتری از ذهن و فکره) تمام توجهم به این قصه هست. جدا از اینکه دزدی های بیشتری رو می بینم، چون دارم بهش توجه می کنم. جدا از اینکه در اخبار دزدی های بیشتری رو می خوانم، رفتارهایی هم که انجام میدم جاذب دزدهاست.

به چه معنا؟ من کیفم رو ریلکس نمی گیرم و راه برم. چون به نظرم دارم در جامعه ای از دزدها حرکت می کنم. کیفم رو می چسبونم به خودم محکم و راه میرم. مطمئن باش اگر دزدی هم در اون خیابون باشه و بخواد دزدی بکنه وقتی به آدما نگاه می کنه و میبینه کی کیفشو محکم تر گرفته، سراغ من میاد.

میخوام بگم حتی بدون اینکه بخوای کمک بگیری از مکانیزم های خیلی عجیب و غریب میشه کاملا منطقی نگاه کرد که واقعا آدمی که مرکز توجهش رو روی سرقت و دزدی و ناامنی میذاره، قطعا سرقت و دزدی و ناامنی رو بیشتر از سایر افراد جامه تجربه می کنه.

شاید به خاطر همینه که حالا در قانون جذب یا در ادبیات هایی از این جنس خیلی تاکید میکنن که حواستون باشه به چیزایی که توجه میکنید چون این توجه عملا اون محیط رو برای شما خلق می کنه.

شبیه همین رو قطعا در حوزه های دیگر هم میشه مطرح کرد. یعنی “توجه” چجوری در یک تعاملی بین من و محیط باعث میشه که محیط شبیه اون چیزی بشه که من فکر میکنم. حالا بیان های دیگری هم ازش میشه پیدا کرد. حالا شاید یه جای دیگه ای تو گفتگومون بهش برسیم. این توجه ها باعث میشه که من دغدغه های خودمو project کنم رو تو، و روی تو و اطرافیانم ببینم.

من چون خودم تو ذهنم خیلی دغدغه ی خیانت مثلا دارم هرکسی رو می بینم با این صفت ارزیابی میکنم و می بینم و این میشه که باز من احساس می کنم در دنیایی از انسان های خائن دارم زندگی می کنم.

استاد عباسمنش: دقیقا! من مثلا تو مشاوره های خودم خیلی این اتفاق افتاده که مثلا خانمه اومده، بعد اینا به جدایی دارن میرسن، بعد اومدن مشاوره گرفتن، بعد میگه که من دلیلی که میخوام از این آقا جدا بشم اینه که این آدم به من خیانت کرده. بعد وقتی که برمی گردیم به گذشته متوجه میشیم موقعی که این خانمه فکر می کرده طرف داره بهش خیانت می کنه واقعا این اتفاق نیفتاده و خیانت واقعی موقعی اتفاق افتاده که یکسال بعد از اینکه خانمه مدام داشته به این موضوع فکر می کرده یا حداقل می تونم بگم که از این موضوع می ترسیده.

یعنی مثلا تو جامعه ای زندگی کرده که گفتن آقا مردا اینجورین. بعد این خانمه هی مدام به این فکر کرده. هی مثلا موبایل آقا رو چک کرده. شاید مثلا اگر اون آقا به مامانشم فرستاده باشه عزیزم، ولی چون مامانش شمارش سیو نبوده این مثلا فکر کرده باشه که خیانته.

مهندس شعبانعلی: زمینه سازی میشه برای اون آدم.

استاد عباسمنش: آفرین! بعد می بینیم که اون اتفاقه که اون ازش می ترسیده یکسال بعد از اینکه این انرژی ها رو فرستاده رخ داده.

در واقع تو قانون جذب ما میگیم که تو از هرچی بترسی سرت میاد. اینکه از هرچی بترسی سرت میاد فقط به این دلیله که تو به اون موضوع بیشتر فکر می کنی.

یه موضوعی که خیلی من روش مانور می کنم، من همیشه میگم که (حالا از خود محمدرضا هم میخوام که این کار رو انجام بده) به خوش شانس ترین فردی که توی اطرافیانت می شناسی فکر کن. افرادی که خیلی خوش شانس باشن، حتی میتونم بگم خرشانس باشن. نمیخواد بگیشون فقط توی ذهنت تصور کن.

من اون آدم رو نمی شناسم ولی می تونم بگم که ویژگی غالب اون آدم چیه. ویژگی غالب اون آدم اینه که خیلی بی خیاله یا خوش خیاله حداقل. واین در مورد همه ی افراد خوش شانس صدق می کنه.

در واقع آدمای بی خیال آدمایی هستند که اگر تمرکزشون رو روی چیزای مثبت نمیذارن، حداقل رو چیزای منفی هم نمیذارن و این باعث میشه که اونا خوش شانس باشن.

شانس خودش قانون داره. باید به چیزایی که نمیخوای فکر نکنی و زیاد نگرانشون نباشی. خیلی بی خیال باشی. من میگم اونایی که خوش شانسن خیلی علی بی غم هستن. دنیا رو آب ببره اونا رو خواب میبره. بعد به طرز فوق العاده ای هم تو موقعیت ها شانس میارن.

بعد مثلا نگاه می کنی طرف داره کلی فعالیت می کنه. کلی تلاش می کنه. تلاش فیزیکی، تلاش مادی. بعد نگاه می کنیم توی رقابت این دوتا می بینیم که اون آدم بی خیاله خیلی راحت تر به هدفاش می رسه. و حتی یه جورایی از اون آدمه که بیشتر داره تلاش می کنه موفق تره. نظرت چیه در این مورد؟

مهندس شعبانعلی: طبیعتا باز انتظار داری من با مکانیزم هایی که خودم می شناسم سعی کنم توجیهت بکنم.

ببین یه واقعیتی وجود داره. من دوباره برمی گردم به بحثی که قبلش داشتیم. اونم اینه که ما خیلی وقتا وقتی مکانیزم هایی رو پیش بینی می کنیم برای یه سری رویدادهای ناخوشایند، مسیر وقوع اون رویدادها رو هم تسهیل می کنیم.

ببین من وقتی در یک سازمان مدیرم و مثلا فرض کن شروع می کنم در سازمان دوربین نصب می کنم برای اینکه خروج غیرقانونی رو کنترل کنم ببینم کی اتفاق می افته و چه جوریه؟

در نگاه اول به نظر میاد که نصب این دوربین ها باعث میشه که خروج های غیرقانونی یا یواشکی کمتر بشه. در حالی که واقعیتش اینه که اتفاقا یه جورایی من دارم این کار رو تسهیل می کنم. چون خروج غیرقانونی به دغدغه تبدیل میشه.

یه سری کارمندهایی که می خواستن فرار کنن اونا قطعا روش هایی پیدا می کنن. یه مسیر کوری رو پیدا می کنن که فرار کنن. اونایی هم که دغدغه نداشتن چون ممکنه یه روزی لازمشون بشه چک میکنن که آقا راستی یه موقع میخوای بری چه جوری میری که دوربین نگیره؟

یواش یواش می بینی که این فرار کردن و فرار کردن غیرقانونی به دغدغه ی سازمانی تبدیل میشه.

تنش هم همینه. خیلی وقتا من این تجربه رو تو سازمان های خودمونم قبلا زمانی که خودم کارمند بودم داشتم. مدیر دغدغه ی بسیار زیاد داره و نگرانه از همه ی اتفاقات منفی که ممکنه بیفته و مدام این رو به کارکنان گوشزد میکنه. مدام این دغدغه رو داره. این استرس رو منتقل می کنه.

اساسا ذهن کارکنان یا حالا به تعبیر تو همون توجه کارکنان بیشتر از اینکه متوجه هدف باشه، متوجه اینه که چه اتفاقات بدی ممکنه بیفته. یا مثال خیلی کلاسیکی که میزنن میگن که به جای اینکه مقصد راه رو ببینه حواسش به این سنگ های جلوی راه میفته. طبیعیه که وقتی سنگ ها رو نگاه کنی پات هم به سنگ ها گیر میکنه. بعیده بتونی مسیرت رو جلو بری.

میگم بازم من با نگاه خودم، هنوز قانعم از شنیدن این قانون. یعنی اینکه این قانون حداقل با آدمی مثل من که ممکنه نخواد با اون ادبیات استفاده بکنه، هنوز برای من قانونیه که مصداق داره و کاملا درکش می کنم.