توانایی تمرکز بر نکات مثبت

باسلام خدمت دوستان،وقتی این فایل را شنیدم وچند کامنت از بچه ها خوندم یاد یه خاطره ای افتادم از این پیش داوریهای منفی که ما ایرانی های شیعه در ذهنمون درمورد مردم غیر ایرانی وغیر شیعه داریم ،چندین سال پیش در دهه ۸۰ همسرم عزم سفر کرده بود واصرار داشت بریم با ماشین ترکیه را بگردیم،من خیلی ترس داشتم چون قبلنا نیگفتن ترکیه اصلا امنیت نداری هر وی رفته بهش دستبرد زدن،مواظب باشید واز این حرفها خلاصه،ما دو تا بچه کوچیک داشتیم ۵ ساله و ۳/۵،به همسرم گفتم بچه ها باشن خودمون بریم قبول نکرد وبه هر کسی از دوست واشنا گفتیم راضی به همراهی نشدن خلاصه پدرم را همراهمون برداشتیم وزدیم به جاده،اگر بخوام خاطرات سفرمون را تعریف کنم که یک کتاب میشه ،ولی اگه دیدگاه الان را داشتم مطمئنا خیلی بیشر برام درس داشت ولی متاسفانه اون موقع به این طرز نگاه ایمان نداشتم ویه ادم دارای گارد نسبت به خیلی موضوعات بودم خلاصه بگذریم،در طول سفر همین طور که همش شش دونگ حواسم جمع بود ومواظب بودم ومثل اقای ایمنی دایم در حال هشدار ،ماشینمون پنچر شد وبعد از تعویض لاستیک راه افتادیم تا شهرستان بعدی رسیدیم دیگ نصف شب شده بود ،ساعت حدود ۲ بود همه جا سوت وکور بود منطقه کردهای ترکیه بود ،تاریک خلاصه با ملقمه ای از زبان ترکی وکردی وفارسی همسرم گفت که دنبال اپاراتی میگردیم ،ادرس یه قهوه خونه را دادن اقا رفتیم اونجا پر بود از مردای کرد هیکلی و سبیل از بنا گوش در رفته ،شوهر من به شونشون نمیرسید،بوی دود قلیون اونقدر زیاد بود که فضاش مه الود به نطر میرسید،خلاصه یه مرد میانسالی از بینشون اومد بیرون و ما را برد یه جای پرتی که فقط یه خونه دو طبقه بود ودر مغازهاش را باز کرد پنچری ماشین را گرفت برامون،بنده خدا عروسش ونوه اش را اورد پیش ما ،فکر کنم فهمیده بود که من چقدر وحشتزده به نظر میرسیدم،بنده های خدا اونقدر اصرار کردن شب بمونیم ،من از وحشت فقط دلم میخواست از این منطقه دور بشیم،خلاصه بنده خدا اب جوش ویخ هم بهمون داد پنچری را هم گرفت و ما راهی شدیم،از بس در مورد این کردهای ترکیه اخبار بد ومنفی میگفتن ،ولی من با این که مهربونیشون را دیدم وباز هم میترسیدم همین کار تو ایران اگه میخواست کسی برامون اون موقع شب انجام بده حتما دو لا پهنا حساب میکرد ،ولی اون بنده خدا فک کنم ۲ یا۳ لیر گرفت،یادمه شوهرم وپدرم همش از شون تعریف میکردن،ولی من تو مدار درستی نبودم،باور کنید ما حدود ۴ تا ۵ هزار کیلو متر تو ترکیه با وسایل مختلف از ماشین واتوبوس وقطار وکشتی گرفته تاکالسکه گردش کردیم حتی یکبار هم اتفاق بدی برامون نیفتاد،زبون بلد نبودیم ولی راه راگم نکردیم از هر کی کمک میخواستیم بیدریغ کمک میکرد بدون چشم داشتی فقط گاهی یه نخ سیگار میگرفتن،فقط اینو بگم در برگشت از ترکیه اومدیم تبریز یک روز بودیم،شوهرم گفت بریم تبریز را بگردیم باور کنید از صبح تا بعد از ظهر تو شهر سرگردون بودیم یکی یه ادرس درست بهمون نمیداد تا میدیدن ترکی بلد نیستیم وفارسی حرف میزنیم ادرس چپندر قیچی میدادن،خلاصه اون یه روز تو تبریز خیلی بهمون سخت گذشت هنوزم که هنوزه هر وقت یادش میکنیم تلخیش زیر زبنمونه.

ممنونم که مطلبم را میخونید.