«هم_مدار شدن با خواسته» به کمک استعاره گاز و ترمز

سلام به استادعزیزم ومریم‌جون عزیز.

«هم مدار شدن با خواسته »با استعاره گاز و ترمز.

استاد عزیز تو این فایل اشاره به دوره ی کشف قوانین کردن .

خاستم تجربمو بابت کار کردن این دوره بگم .

دوره ی فوق العاده خوبی بود.

الان دقیق 6ماهه از کارکردم میگذره ومن هنوزم که هنوزه دارم هرروز صبح که از خواب پا میشم طبق دستور العمل این دوره پیش میرم.

اولین جلسش بابت کدنویسی بود که مریم جون عزیز به طور مفصل راجع بهش صحبت کردن وما هم اطاعت امر کردیم .

همانطور که گفتم دقیق 6ماهه که روزانه دارم کد می‌نویسم وسعی میکنم طبق برنامه ای که می‌نویسم پیش برم .

تو این دوره هدفهای کوتاه مدت انتخاب میکنیم وسعی میکنیم با تمرکز کردن ، بهشون دست پیدا کنیم .

هدف‌هایی که دسترسی بهش راحت وزمان کمتری میخاد.

انصافا عالی بوده .

ب شخصه از این دوره احساس رضایت داشتم .همین که صبح به صبح پا میشم وبرنامه ی روزانمو می‌نویسم .نه فقط برنامه های عملی ،اتفاقا بیشتر نوشته هام و تمرکزم روی تغییر افکار وباورهامه .اینکه تو روز چطور مدیریت بر اجرای قوانین جهان داشته باشم .

واین خیلی خوبه .

و تکرارش باعث میشه کم کم وبه مرور زمان ملکه ی ذهنم بشن وانشالله عملکردهای بهتری داشته باشم.

مثلا چند نمونه از مطالبی که هرروز می‌نویسم اینه :

فقط برای امروز روابط خوب با همسرم ،دخترم ،پسرم .

مراقبت کردن از خودم .

اعتماد به نفس به فرزندانم دادن.

احساس گناه به کسی ندادن.

صلح درون .

هماهنگی بین ذهن وروح .

پذیرش اتفاقات .

اعتماد به خدا .

قضاوت نکردن .

کنترل ذهن .

کنترل نکردن کسی.

اینا از سمت خودمه .

ومطالب باارزشی که تو این دوره یاد گرفتم رو ینی هر جلسه رو در یه جمله ویک خط تکرار میکنم .

که تک تکشون بهم خیلی کمک کردن تا حال خوب وآرامش خوبی داشته باشم.

خودم فک میکنم افکاروباورهام خیلی وسیع تر از قبل شده ‌.

چون اتفاقات ناجالب کمتری بوجود میاد.اگرم بیاد دیگه منو تکون نمیده .ب نظرم خیلی خونسرد وریلکس شدم .

به معنای واقعی اتفاقات رو میپذیرم بدون اینکه بترسم یا نگران چیزی باشم .

یا اینکه برنامم بهم بخوره وحشت کنم .

آگاهانه همون لحظه میگم الان تو این شرایطم، الان این اتفاق افتاده ،و الان چکاری انجام بدم بهتره ؟!

که خیلی وقتها کاری نباید انجام بدم وبدون درگیری ذهنی باید ازش بگذرم وخودمو دست زمان بسپارم.

به هیچ وجه دنبال مقصرنمیگردم .

قوانین جهان را تمام و کمال قبول دارم و جنگی با هیچکدوم از مباحثش ندارم .

باور کردم تمامی اتفاقات طبق افکاروباورهایی که من تو ذهنم پرورش میدم شکل میگیره .

میپذیرم اگه هنوز اون چیزایی که میخام بدست نیومده باز عامل اصلیش خودمم نه هیچ کس دیگه ونه هیچ چیز دیگه !

دنیا رو قشنگ وزیبا میبینم .ومیدونم به میزان توجه وتمرکز خودم به زیبایی هاش ازش بهره مند میشم .

اینکه هیچ عامل بیرونی دخالتی بر اتفاقات بیرونی من نداره.

و همه چیز دردرون منه .

لزومی نداره تو دنیای بیرون دنبال چیزی بگردم .

دیگه خوب می‌دونم همه ی اتفاقات خوب یا بد از درون من طبق افکار وباور هام شکل خوب یا بد به خودش میگیره .

بنابراین بیشترین حواس وتمرکزم باید به درونم داشته باشم .

باید ببینم در طول روز چ ورودی‌هایی به ذهنم میدم؟

با چ‌افکاری درگیر میشم ؟

چ باورهایی سراغم میان ؟

آیا بااین افکار وباورها و ورودیها تونستم احساس خوبی داشته باشم ودر شرایط سخت احساس بدم رو کنترل کنم تا بتونم از اون حال بد بیرون بیام ؟

واقعن امروز با این نگرش به تمامی قضایا نگاه میکنم .

حتی یه وقتایی به هر دلیلی که می‌تونه از نداشته هام باشه یا می‌تونه از کمبودها باشه یا می‌تونه از شرایط سخت باشه ،در کل اینو فهمیدم که مهم نیست من الان چ فکری میکنم . مهم اینه که باید احساسم رو خوب نگه دارم .باید آرامشم رو حفظ کنم .کاملا باور کردم که هیچ دلیل منطقی برای جهان وجود نداره .

باید درگیری های ذهنم رو کنترل کنم .

باید شرایط رو ‌بپذیرم وبا صلح درون از داشته هام لذت ببرم.

اصلا فکر مقصد یا رسیدن به خواسته ها را نکنم .به این فکر کنم که امروز چطور وچگونه باید از زندگیم لذت ببرم !

چ کاری یا چه کارهایی انجام بدم میتونم شادتر باشم؟

چطور از لحظاتم بهترین استفاده ها رو بکنم که شب قبل از خواب بگم خدایا سپاسگزارم ازت که تونستم روز خوبی رو با کمک تو به اتمام برسونم .

دیگه دقدقم خونه ی 300 متریم نیست که الان ندارمش ودلم میخاد داشته باشمش .

یا فلان ماشینی که دلم میخاد زیرپام باشه نیست و یا هر چیز دیگه ای !

میام نگاه میکنم میبینم خونه ای که الان توش دارم زندگی میکنم خوبه .پس خدایا شکرت.

ماشینی که زیر پامه ،خوبه .پس خداروشکر.

دارم راحت زندگی میکنم .

راحت میخرم راحت می‌پوشم راحت میچرخم پس زندگیم عالیه .بازم خداروشکر.

البته که آرزوها و خواسته های ما فراتر از این چیزهاس،اما الان نیست الان ندارمش .

حالا که نیست وندارمش بیام حال خودمو خراب کنم واز داشته هام لذت نبرم؟!!!!.

دیگه متوجه شدم که اینگونه افکار، فقط منو عقب نگه میداره واجازه ی هیچ رشدی نمیده .

دارم سعی میکنم با این باور که خوشبختی مسیر نه مقصد ،مدیریت تو افکار وباور هام داشته باشم تا به معنای واقعی لذت ببرم .

آیا می‌دونم چقدر وچند ساله دیگه زنده هستم ؟!

البته که نمی‌دونم بنابراین مدام به خودم یاد آور میشم که ناهید از امروزت استفاده کن .امروزت رو به بهترین شکل ممکن بگذرون .

گاهی قضاوت‌ها وتوقعات دیگران به ذهنم میان ونجواهایی تو سرم میپرورونن اما بهشون بال وپر نمیدم .

به این فکر میکنم که اول آرامش خودم .

اول بالا بردن حس ارزشمندی خودم.

اول حس لیاقت خودم .

دلم نمیخاد تو جایگاهی باشم که مثل گذشته ،خودمو اسیر قربانی کردن کنم یا ذهنمو درگیر حس دلسوزی یا رضایت گرفتن ورضایت داشتن و یا دنبال تایید دیگران کنم حتی از پدر ومادرم .

تمام سعیم بر اینه که به کسی خسارتی نزنم .از کسی توقع بی جایی نداشته باشم در اصل اصلا توقع نداشته باشم .و به امورات وکارای شخصی خودم و خانوادم برسم .

کنترل ذهن کاری بسیار سخته اما وقتی بهش احاطه پیدا میکنی ،خیلی شیرین میشه .

اونوقته که خودتو تحسین می‌کنی که تونستی با احترام گذاشتن به خودت وخواسته های درونی خودت ،عزت نفس خودتو بالا ببری .

بله داشتن اعتماد به نفس وبالا بردن عزت نفس وپیدا کردن حس ارزشمندی چیزی نیست که من در دیگران پیدا کنم .یه چیز کاملا درونیه که خودم باید بدسش بیارم .

وقتی همه چیز با افکار ،من بوجود میاد باید بتونم به نجواها وزمزمه های شیطانی غلبه کنم .

من به تنهایی وبا قدرت زیاد میتونم دنیای بسیار زیبایی برای خودم بسازم.

اینجا نیاز به تقویت باورهای توحیدیم دارم که اونم تمرین میکنم تا بدسش بیارم.

اعتماد کامل به خدای مهربونم .

ایمان دارم قدرتی بالاتر از قدرتش نیست.

یقین دارم کمک گرفتن از خدا وبا هدایتش پیش رفتن وسپردن خودت به خدا ،باعث میشه رهاتر و بهتر زندگی کنی .

مطمئنم ودیدم وهزاران هزار بار تجربه کردم که هر جا حضور خدا رو‌ حس کردم وخودم آگاهانه دعوتش کردم ،اونجا به بهترین نحو ممکن گذشته .

دوره کشف قوانین بهم آموخت که چطور با تضادها مقابله کنم ؟

چطور اتفاقات ناجالب رو بپذیرم؟

چطور آگاهانه اتفاقات رو خلق کنم ؟

چطور باورهامو تغییر بدم؟

اینکه قبل از وقوع هر اتفاقی پیش فرضهای مثبت داشته باشم.

در طول روز جویای حال درونی خودم باشم ینی به جورایی مراقب خودم باشم .واجازه ندم چیزی حالمو بد کنه وبه احساس بد برم.

باور کنم که وظیفه ی من تسلیم بودن و وظیفه ی خداوند برآورده کردن خواسته های من .

که به میزان باورم برام اتفاق میفته.

صبر وتوکل وپذیرش واحساس خوب وتسلیم وایمان واعتماد از من و دیدن وقایع خوب واتفاقات عالی از خدا .

هماهنگی بین ذهن وروح ینی همین !

صد البته وقتی هماهنگی بین منو وخدا بوجود بیاد زودتر به خواسته هام دست پیدا میکنم .

استاد عرض کردن که هرچیزی باید راحت بدست بیاد .اگه بدست نمیاد یا سخت بدست میاد حتمن مشکلی در درون خودمونه که می‌تونه ترمزها ومقاومتهای ذهنیمون باشه که خودمون گاهی ازش بی‌خبریم .

گاهی هم میدونیم اما دنبال تغییرش نیستیم .

با وجود اینکه هنوز خواسته های که میخام رو بدست نیووردم اما نمی‌پذیریم که باید سخت بدست بیاد.

شاید تو مرحله ی تکامل ورشد هستم و باید با همین روند پیش برم.

از اونجایی که خودمو تسلیم کردم ،مقاومتی ندارم تا ببینم چی پیش میاد.

تا حالا به خودمون خیلی سخت گرفتیم وبه خاطر باورهای مخرب زیادی خیلی از لذتها را ازخودمون محروم کردیم .

دلم میخاد رهاتر باشم تا ببینم چ نتایجی دریافت میکنم .

تجربه ی تلخ یا شیرین حتمن درسهای خودش رو داره .میخام مثل بچه ها فکر کنم که میشود .

تا جایی که میشه زیاد فکر نکنم .

فکر زیادی، خودش درد سر سازه .

در گذشته خیلی منتظر بودم اما میخام بدون انتظار ، از زندگیم لذت ببرم .

فقط برای امروزم با احساسی خوب از داشته هام لذت ببرم.

از یدک کشیدن احساسات بد ومنفی که نتیجه ی خوبی عایدمون نشد پس باید جهت مخالفش ینی با احساس خوب پیش بریم تا ببینیم چه اتفاقاتی میفته!

که می‌دونم همه چی خوب پیش خواهد رفت و به امید خدا آینده ای درخشان خواهم داشت.

استاد جونم مرسی .

مرسی که هستی ‌.

به نام خالق یکتا.سلام به استادعزیزوگرانقدرم.

یادم میادهمیشه ازاینکه چراخدامنوبه خواسته هام نمی رسونه ،گله مندبودم وازخداشاکی می شدم که چرابین بنده هاش ،فرق میزاره .هیچ وقت به علتش فکرنمی کردم چون هیچ وقت باورنداشتم که همه چی تووجود،خودمنه.

استادعزیزباعث شدبادنیای درون خودم آشنابشم ومتوجه بشم که همه ی اتفاقات بیرون ازدرون من نشات می گیره اوایل که میخاستم روی این باورکارکنم بامقاومتهای زیادی مواجه میشدم خیلی سخت بودهمه جابپذیرم وبرحسب عادتهای اشتباه قبلی ،خودمومقصربدونم چون همیشه فکرمیکردم یادیگران یاخدا،یابه هرصورت عامل دیگه ای باعث نرسیدن من به خواسته هام هس .

وزمانیکه باترمزهای ذهنم روبروشدم وآشناشدم دیگه قبول میکنم اگه موانعی پیش میاد،هیچ کس جزخودم دخیل نیس .اصلن چقدرجالبه که قبول کنی تحت هیچ شرایطی کسی یاچیزی اگه خودت نخای ،نمیتونه توروعقب نگه داره .

ماشالله ترمزهای زیادی راجع به موضوعات ومسائل زیادی داریم که سعی میکنیم هرروزبامواجه شدن هرمسئله ای روی اون موضوع کارکنیم که البته این اتفاق زمانی میفته که کلاشماهرروزفایلهای استادرامرورکنی واگرنه به وقتش خیلی نامحسوس ازیادمیره وتوعمل بازمیبازیم .

اینکه خدابرامن نمیخاد،برایکی بهترمیخادواقعن جمله ی کفرآمیزیه .اگرخداراخوب شناخته باشیم وباورداشته باشیم همه بنده هاشوبه یک اندازه دوست داره وبذل وبخشش برای همه یکسانه ،اینطوردرموردش قضاوت نمی کنیم وتمرکزمون روی ایرادونقصهای خودمون میزاریم .

مابه عنوان بزرگترموظف هستیم که به کودکانمون ،حداقل مسیردرستی رانشون بدیم وباورهای اشتباهمون رادوباره تجدید،نکنیم که اونهاهم یدک بکشن .

به قول استاداونهادرکودکی باذهن بازوخوش بینانه پیش میرن ووقتی یه کم بزرگترمیشن باالگوهای غلطی که توخونه تومدرسه تواجتماع ورسانه ها،یادمی گیرن ،سبک ومسیرزندگیشون تغییرپیدامیکنه وذهنشون به بیراهه واشتباهات کشیده میشه .خودمن الان خیلی قشنگ ازجملات وکلامهای خودم پی به اشتباهاتم می برم منتهی ، متاسفانه طبق عادتهای قبلی ،اون لحظه هاتکرارمیکنم ولی بعدمچ خودمومی گیریم وسعی میکنم اصلاحش کنم وآگاهی جدیدبه فرزندام یادبدم .

کسب آگاهی وازبین بردن ترمزهایه طرف قضیس ازطرفی عملکردش تواتفاقات یه بحث دیگس که بایدباتمرین زیاد،ازبین بردش .من که اگه دوروزفقط صدای استادرونشنوم ،قشنگ اشتباهاتم زیادمیشه ولی روزایی که فایلهارابادقت گوش میدم ومشارکت میکنم خیلی بهترمیتونم جلوی اشتباهاتم راباتفکربگیریم .

دراصل احساسم نسبت به خودم عالی میشه ودرنتیجه اتفاقات ناجالب خیلی کمتربرام اتفاق میفته .

برای ازبین بردن ترمزهاخیلی دقت توکلام خودمون اول بایدداشته باشیم بعدذهنمون رابه جهت مثبت سوق بدیم .تاکم کم بتونیم روی باورهامون کارکنیم واونهاروتغییربدیم .تاببینیم که خودمون چ قدرتی داشتیم وخبرنداشتیم.

استادجونم عاشقتم قربونت شم که بم انرژی هستی .