همه ی دستاوردهای بزرگ بشر از دل یک رؤیا، یک آرزو، یک هدف و یک ایده ی ساده آغاز شده است.
اما رویایی که جدّی گرفته شده،
هدفی که یک آرزوی دور و دراز به شمار نیامده،
و ایدهای که مثل وحی منزل اجرا شده است.
افراد موفقی که به چشم یک اسطوره به آنها مینگری و دستاوردهایشان را تحسین میکنی، تکنولوژیای که هر روز زندگی را برایت راحتتر میکند، مثل همین موبایل یا کامپیوتری که اکنون در اختیارت است و میتوانی این جملات را بخوانی، یا همین فضای مجازی که سبب شده، بتوانیم از هر جای دنیا، در این خانواده صمیمی جمع شویم و…
دستاورد آدمهایی است که، نه از تو باهوشترند و نه هیچ ویژگیی خارقالعادهتری نسبت به تو دارند. فقط توانستهاند خودشان را باور کنند.
توانستهاند به یاد بیاورند که آنها با این قدرت به دنیا آمدهاند تا تمام اتفاقات زندگیشان را به گونهای که میخواهند، خلق کنند. تو هم میتوانی این باور را بسازی. آنوقت جهان همانگونه که حامی آنها شد، حامی تو نیز میگردد.
دلیل خیلی واضح و منطقیای برای آرزوهایی که در دلت زنده میشود و همه وجودت را پر از شور و اشتیاق میکند وجود دارد و آن دلیل این است که:
خداوند، قبل از شکل دادن آن آرزو در دلمان، امکان و توانایی به تحقق رساندنش را به ما میبخشد.
فقط کافی است قوانین خداوند را درک کنیم. کافی است اصل و ذات خودمان بهیاد بیاوریم و بپذیریم که:
«تمام اتفاقات زندگی ما بدون استثناء نتیجه باورها و فرکانسهای خودمان است».
وقتی به این نقطه برسیم، دیگر هیچ رویایی در دلمان نمیپوسد و تبدیل به آرزویی دور و دراز نمیگردد. بلکه تبدیل به هدفی میشود که برایش قدم برمیداریم و قدم به قدم آن را میسازیم و همراه با تحققش ظرف وجودمان را رشد میدهیم. عزت نفسمان را میسازیم و هم خوب زندگی میکنیم و هم کمک میکنیم تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد.
مهم نیست هدفت چقدر بزرگ است، فقط کافی است باور کنی خالقی هستی که، با فرکانسهایت همه چیز را خلق میکنی.
وقتی خودت و تواناییهایت را باور میکنی، وقتی باورهای قدرتمندکننده و هماهنگ با هدفت را بسازی و با خواستهات هممدار بشوی، راه کارها، ایدهها و الهاماتی از راه میرسند که قدم به قدم شما را در مسیر تحقق آن هدف هدایت و حمایت میکنند. این قانون جهان است. این برنامه خداوند است و این راه پیشرفت و گسترش جهان است.
به همین دلیل است که جهان بیشترین حمایتهایش را همواره از افرادی میکند که بیشترین گسترش را ایجاد میکنند.
جهان بزرگترین پاداشهایش را به افرادی میبخشد که با جدی گرفتن رویاهایشان، بیشترین گسترش را ایجاد میکنند.
تحقق اهداف فرمول سادهای دارد:
۱. داشتن هدفهای واضح و مشخص.
۲. ساختن باورهای هماهنگ با آن اهداف.
مطالعه مقاله در عقل کل با عنوان «راهکاری قطعی برای اجرای تصمیمات و تحقق اهدافی که سالها به تعویق انداختهایم»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری داستان شگفتانگیزِ تحقق یک آرزو125MB10 دقیقه
- فایل صوتی داستان شگفتانگیزِ تحقق یک آرزو9MB10 دقیقه
به نام نامی دوست که هرچه داریم از اوست
روز ۳۶ سفر
ابتدا ما با تضاد برمی خوریم و متوجه میشویم آن تجربه ای که در حال حاضر داریم، آنی نیست که میخواهیم. سپس ذهن در راستای تجربه خواسته ها قدم برمیدارد و رویا پردازی میکند. ما با دیدن افراد موفق و الگوهایی که خواسته هایی شبیه خواسته ما در زندگیشان تحقق یافته، ایمان می یابیم که رسیدن به آن خواسته، عملی است. پس باوری در وجودمان شکل میگیرد که هر روز انگیزه هایمان را در راستای رسیدن به خواسته، قوی تر میکند . در این بین، هدایتهایی به ما میشود که همیشه با عنوان: به دلم افتاده که …..” در رفتار و کلاممان ظاهر میشود و سپس با دنبال کردن همان مواردی که به دل افتاده، قدم هایی برمیداریم و کم کم نتایج مورد نظر نمود پیدا میکند و ایمان، قوی تر و قوی تر میشود.نتایج پایدار، باورها را قوی تر و ادامه دار می کند تا جایی که ما، به آن جایی که آرزویش را داشتیم و خواسته ما بوده، میرسیم و این یک روند تکاملی است.
استاد عزیزم، چقدر این روند رو عالی بیان میکنید. قضیه دوچرخه سواری رو… که دقیقا برای من هم اتفاق افتاده…. اگه چند روز پشت سر هم با دوچرخه ثابتم کار کنم ، خیلی روند برام راحت و عادی میشه به حدی که دنده هامو خیلی سنگین میکنم چون به ثبات در نتیجه می رسم اما چند روز که کار نکنم، بعدش شروع خیلی سخته حتی از روز اول هم سخت تره چون، تمرین رو رها کردم، نتیجه ها قطع شده و دوباره باید نتایج به روند طبیعی دربیان تا من توی مسیر رشدم قرار بگیرم..
این روند، این تمرین و این مسیر همیشگی هست .اگه کار نکنیم و ادامه ندیم فرقی نداریم با یه نفر که به ظاهر زنده است اما در باطن فرقی با مرده نداره
مقاله ، واقعا عالی بود. ما با رسیدن به خواسته، رشد میکنیم چون به این شکل متوجه میشیم که بابا میشه به هر چیزی میخوایم برسیم و اینجوری قوی تر گام برمیداریم و لول آپ میکنیم، توی هر جنبه ای. میتونه مالی، سلامتی، آرامش ، عشق یا هر چیز دیگه باشه ولی به نظر من آخرش اینه که ” به حس خوب برسیم” و این همونی هست که همیشه استاد عزیزم و مریم جان میگن” صلح با خود”. چون اینجوری حالمون بی دلیل خوبه، دنبال بهانه و عوامل بیرونی برای حال خوبی نیستیم و چه حالی داره اون لحظه ها
ممنونم ممنونم بابت این آموزه ها و خدا را سپاس بابت این رو آرام، با گرمای مطبوع. یه پرنده داره پشت پنجره خیلی خوشکل میخونه و من با حال خوب دارم این کامنت رو می نویسم.
ان شاالله همیشه حال دل هممون خوب باشه، شاد باشیم و در راستای اهداف گام برداریم