همه ی دستاوردهای بزرگ بشر از دل یک رؤیا، یک آرزو، یک هدف و یک ایده ی ساده آغاز شده است.
اما رویایی که جدّی گرفته شده،
هدفی که یک آرزوی دور و دراز به شمار نیامده،
و ایدهای که مثل وحی منزل اجرا شده است.
افراد موفقی که به چشم یک اسطوره به آنها مینگری و دستاوردهایشان را تحسین میکنی، تکنولوژیای که هر روز زندگی را برایت راحتتر میکند، مثل همین موبایل یا کامپیوتری که اکنون در اختیارت است و میتوانی این جملات را بخوانی، یا همین فضای مجازی که سبب شده، بتوانیم از هر جای دنیا، در این خانواده صمیمی جمع شویم و…
دستاورد آدمهایی است که، نه از تو باهوشترند و نه هیچ ویژگیی خارقالعادهتری نسبت به تو دارند. فقط توانستهاند خودشان را باور کنند.
توانستهاند به یاد بیاورند که آنها با این قدرت به دنیا آمدهاند تا تمام اتفاقات زندگیشان را به گونهای که میخواهند، خلق کنند. تو هم میتوانی این باور را بسازی. آنوقت جهان همانگونه که حامی آنها شد، حامی تو نیز میگردد.
دلیل خیلی واضح و منطقیای برای آرزوهایی که در دلت زنده میشود و همه وجودت را پر از شور و اشتیاق میکند وجود دارد و آن دلیل این است که:
خداوند، قبل از شکل دادن آن آرزو در دلمان، امکان و توانایی به تحقق رساندنش را به ما میبخشد.
فقط کافی است قوانین خداوند را درک کنیم. کافی است اصل و ذات خودمان بهیاد بیاوریم و بپذیریم که:
«تمام اتفاقات زندگی ما بدون استثناء نتیجه باورها و فرکانسهای خودمان است».
وقتی به این نقطه برسیم، دیگر هیچ رویایی در دلمان نمیپوسد و تبدیل به آرزویی دور و دراز نمیگردد. بلکه تبدیل به هدفی میشود که برایش قدم برمیداریم و قدم به قدم آن را میسازیم و همراه با تحققش ظرف وجودمان را رشد میدهیم. عزت نفسمان را میسازیم و هم خوب زندگی میکنیم و هم کمک میکنیم تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد.
مهم نیست هدفت چقدر بزرگ است، فقط کافی است باور کنی خالقی هستی که، با فرکانسهایت همه چیز را خلق میکنی.
وقتی خودت و تواناییهایت را باور میکنی، وقتی باورهای قدرتمندکننده و هماهنگ با هدفت را بسازی و با خواستهات هممدار بشوی، راه کارها، ایدهها و الهاماتی از راه میرسند که قدم به قدم شما را در مسیر تحقق آن هدف هدایت و حمایت میکنند. این قانون جهان است. این برنامه خداوند است و این راه پیشرفت و گسترش جهان است.
به همین دلیل است که جهان بیشترین حمایتهایش را همواره از افرادی میکند که بیشترین گسترش را ایجاد میکنند.
جهان بزرگترین پاداشهایش را به افرادی میبخشد که با جدی گرفتن رویاهایشان، بیشترین گسترش را ایجاد میکنند.
تحقق اهداف فرمول سادهای دارد:
۱. داشتن هدفهای واضح و مشخص.
۲. ساختن باورهای هماهنگ با آن اهداف.
مطالعه مقاله در عقل کل با عنوان «راهکاری قطعی برای اجرای تصمیمات و تحقق اهدافی که سالها به تعویق انداختهایم»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری داستان شگفتانگیزِ تحقق یک آرزو125MB10 دقیقه
- فایل صوتی داستان شگفتانگیزِ تحقق یک آرزو9MB10 دقیقه
بنام خداوند بخشنده و بخشایشگر
درود و عشق به استادِ جان و خانم شایسته عزیز و دوستان بینظیرم
الله جاری سازد کلامم را
• هیچ هدفی اونقدر بزرگ نیست مه نتونیم بهش برسیم
• هر آرزو و خواسته ای مه خدا به قلب ما میده، قطعا میدونسته که توانایی و پتانسیل رسیدن به اون خواسترو داریم
• افراد موفق، نه تافته جدا بافتن، نه خونشون از ما رنگی تره، نه باهوشترن، نه از پدر مادر و خانواده پولداری بودن، نه ایده و یا ویژگی منحصر بفردی دارن
بلکه فقط توانستند خودشون رو باور کنن، تونستن بفهمن گ خالقن، مه قدرتمندن، ایمان داشتن…
• اگر ما هم خودمون و خدای خودمون رو باور کنیم صد در صد از افراد موفق دنیا برتر ک سرتر خواهیم شد،چرا؟
چون اون ها عباسمنش نداشتن، چون اون ها باید خودشون تجربه میکردن تا به یوانین پی ببرن و موفق ترشن، برای همین سال های زیادتری طول کشیده موفق شدنشون…
• همین لگولندی که استاد راجبش صحبت میکرد، و ایشون گفتن که توی راه شکست های پیاپی خورده ولی تسلیم نشده و ادامه داده…
این به این معنی نیست که ماهم باید شکست های پیاپی بخوریم و پوستمون کنده بشه تا به موفقیت برسیم، بلکه او دلیل شکست هاش، ندانستن قوانین این دنیا بوده
قطعا یه جاهایی، یه پاشنه آشیل هایی داشته که همونا باعث شکست هاش شدن…
اما مایی که به لطف الله بزرگ، هدایت شدیم به این سایت، به این خانِ پر از نعمت و برکت، به این آگاهی های عظیم
قطعا راهمون هموارتره
چون راهو بلدیم، چون بازیو بلدیم، چون قوانین این بازیو میدونیم
البته که شجاعت میخواد عمل کردن به قوانین
البته که ایمان و توکل میخواد
البته که کار کردن روی باورهارو میخواد
البته که باید چشم ها و گوش هارو بست در مقابل نجواهای آدمها و هر عامل بیرونی دیگه…
و البته که این ها برای هرکسی آسان نیست…
اما نتیجه این ها میشه پادشاهی
بلللله، با خدا باشو پادشاهی کن…
خدارو شکر بابت این آگاهی های عظیم
خداراشکر که من از قوانین این دنیا مطلعم
شکر خدا که تمام خواسته ها دست یافتنی هستن
شکر خدا که راهو چاه رسیدن به خواسته هامون رو بلدیم…
و بازم کامنتم رو با غزلی از مولانای جااان تمام میکنم:
بگفتم روز، بیگاه است و بس ره دور، گفتا رو
به من بنگر به ره مَنگر، که من ره را نوردیدم
به گاه و بیگه عالم چه باشد پیش این قدرت
که من اسرار پنهان را بر این اسباب نبریدم
اگر عقلِ خلایق را همه بر همدگر بندی
نیابد سر لطف ما مگر آن جان که بگزیدم
در پناه قادر مطلق باشید