پاسخ به سوالات تان درباره سریال زندگی در بهشت | قسمت 7 - صفحه 1

به نام الله یکتا

سلام

استاد چقدر خوشگل شدین

چقدر با طبیعت ست شدید.

اصا آدم وقتی عکس این قسمتو میبینه انیقدر همین عکسش انرژیش بالاست که دلش میخواد هرجا که هست، هرکاری که داره بذاره زمین بیاد این فایلو گوش بده.

یادمه تو توضیحات قسمت پنجم مسابقه، گفتید از هیچ آدمی بت نسازید، حتی من!

و به نظرم این نگاه مو از ماست بیرون کشیدن، از همین بت سازی میاد که از شما انتظار دارن که بدون کوچکترین نقصی در تمام لحظات به دقیق ترین شکل ممکن به قانون عمل کنید. خب شما وقتی خودتون اینقدر محکم دارید میگید که آقا من که انسان به کمال رسیده ای نیستم، دیگه نمیدونم چرا باید این نگاه وجود داشته باشه دیگه، شما قبلا هم گفتید که سعی میکنید تا جایی که ممکنه به قانون عمل کنید، سعی میکنید توحیدی باشید، ما هم از همون صحبتها یاد گرفتیم که ما هم نباید از خودمون انتظار کمال داشته باشیم، ما باید سعی کنیم تا حد ممکن به قانون عمل کنیم.

در مورد اون رو باورها کار کردن میخوام جواب خودم رو بنویسم،

مگه ما روی باورهامون کار نمیکنیم که درک کنیم، باور کنیم، رفتارمون تغییر کنه و بعد زندگیمون تغییر کنه؟

خب مگه ما نمیخواییم یه جایی تو زندگیمون یه نتیجه ی ملموس و فیزیکی و عملی از تغییر باورامون ببینیم؟

مگه استاد نگفتن که منم تازگیا این نگاهم بهتر شده که حل مسئله کنم؟

خب اگه استاد حاصل تغییر باورهاشو نمیدید، اگر که هنوز هم دست به آچار نشده بود، خب این باور اصلا به چه درد میخورد که حالا تغییر کنه یا نکنه؟

یعنی نمیشه موقعی که داری کار مورد علاقه تو انجام میدی، با خدای خودت صحبت کنی؟

یعنی نمیشه از خداوند بخوایی که آگاهی ها رو بر زبان و روحت جاری کنه تا به صورت لایو در معرض آگاهی ها باشی؟

باورهاتو تغییر میدی که یه کاری بکنی دیگه، حالا شما بشین تو خونه ات صبح تا شب به خودت بگو ” من جهان اطرافمو زیباتر میکنم، من زندگیمو خلق میکنم من فلان میکنم…” بعد اگه یه جایی نیاز به دستمال کشیدن باشه، بگی نه من نباید وقتمو تلف کنم اونجا رو تمیز کنم چون باید رو باورهام کار کنم، خب این چه باوریه که نمیتونه مارو بلند کنه که یه دستمال به یه جا بکشیم، مگه هدف ما لذت بردن نیست؟ مگه نمیخواییم هم خوب زندگی کنیم هم جهانو جای بهتری برای زندگی دیگران کنیم؟

وقتی ما اطراف خودمونو، منظور از اطراف حداقل خونه خودمونه، اگه اونو جای بهتری برای زندگی کردن خودمون نکنیم، اگه نتونیم توی خونه خودمون خوب زندگی کنیم و لذت ببریم، پس این باورهای ناکارآمد که فقط حرفه، همون بهتر که ساخته نشه.

باورا مشکلی نداره ها، برداشت ما ازشون مشکل داره، قانون درسته ، سیستم ثابته، نگاه ما بهش اشکال داره.

انتظارمون از تغییر باور چیه مثلا؟ اینکه یه دفعه اون وسطای گوش دادن فایل فضا نورانی شه و جبرئیل نازل شه بگه ای بنده مومن، ای کسی که داری رو باورهات کار میکنی! دستتو بده میخوام ببرمت تو پنتهاوس منهتن و تمپا، بیا یهو طی الارض کنیم یه دفعه از این زندگی و خونه بپریم بریم اون بالا؟؟؟

همین کار انجام دادنه که موجب میشه بفهمیم چه باوری چه نتیجه ای برامون داشته، چه نگاهی موجب شده چه اتفاقی بیفته، اینجوریه که تو ذعنمون ثبت میشه، وگر نه مدام یه سری جمله رو بریزیم تو ذهنمون که چند روز ولش کنیم همش بپره که به چه درد میخوره؟

به خودمون باور فراوانی رو یادآوری کنیم ولی پانشیم بریم بیرون خونه ها و ماشین ها و نعمات و زیبایی ها رو تحسین نکنیم، خودمونو مسخره کردیم.

بریم ببینیم مغازه ها و فروشگاه هایی رو که پر از مشتری هستند، مردمی که همینجور دارن خرید میکنن، خونه های زیبایی که ساخته شدن، ماشینهای لوکسی که خریداری شدن، دست هرکسی یه موبایل گرون و خوب هست، هرکسی لباس خوب پوشیده، رستورانها، غذاها، خب باید یه جایی این چاشنی که گذاشتیم عمل کنه یا نه؟؟؟

ما اومدیم توی این خانواده که یه ورژن جدیدی از خودمونو به نمایش بذاریم، اومدیم که رفتارهای جدیدی رو تو خودمون بوجود بیاریم، کی رفتار جدید بوجود میاد؟ وقتی باور تغییر کنه.

کی باور تغییر میکنه؟ وقتی درکمون از یه چیزی تغییر میکنه.

پس اگه هنوز رفتارمون تغییر نکرده یعنی هنوز درک نکردیم.

هنوز به مفهوم و اصل نرسیدیم، هنوز به فرعیات چسبیدیم و غافلیم از اصل.

یادمه حدود 4-5 سال پیش بود، نمیدونم چندم بودم ولی راهنمایی بودم(شاید هشتم؟)

داشتیم وضو میگرفتیم، یهو یکی از بچه ها از یه جا صداش اومد گفت باطله!!

من هی گشتم ببینم از کجا اومد، دیدم یه نفر کنارم داره با یه حالت عاقل اندر سفیه میگه باطله!

من گفتم یعنی چی؟ گفت یه سانتی متر پایین تر آبو ریختی رو دستت، آقا منو بگو تو دلم هی میگفتم آخه بنده خدا ببین دنیا داره کجا میره اونوقت تو هنوز به فکر اینی که یه سانت پایین بالا باطله؟؟

خداروشکر اون موقع ها با اینکه همینا رو به ما هم میگفتن، ولی من کسی بودم که تعصبی نمیشدم، البته یه دوره ای همون کارارو با ما هم کردنا، موقع هایی که از احساس گناه میخواستیم بریم تو زمین، مواقعی که فکر میکردیم که الان خدا میاد مارو میخوره.

یادمه یه چند سال پیش، تو همون دوران راهنمایی نمیدونم، آقا ما تو یه جشنی بودیم، خانم یکی از همکارای پدرم که خیلی اتفاقا مهربون و خوش برخورد و انسان درستی بودن، آقا با من دست داد، منو بگو شبش زار زار گریه میکردم که خدایا منو ببخش، خدایا ببخشید، من غلط کردم، دیگه تکرار نمیشه، منو نخور..

خلاصه الان که سه چهار سال ازش میگذره و به لطف الله اون نگاه های تعصبی رو دیگه ندارم، فکر میکنم میبینم چقدر تباه بودیم😂🤣🤣 چقدر احساس گناه داشتیم، چقدر از اصل دور بودیم، چقدر خدارو واسمون شمر کرده بودن، چه مواقعی که فکر میکردم الان گرز خدا میاد تو سرم.

یکی میگفت نفرینت میکنم آقا چقدر نگران میشدیم، یه جوری میخواستیم بهش بگیم منو ببخش یه وقت نپکم😂😂

الان هرکی میگه نفرینت میکنم( که انصافا شاید سالی یه بار اونم بود شاید دیگه نیست) میگم یادت باشه زیاد نفرین کنی بعدا حسرت نخوری😂😂😂

همین وضو

بعد از این کلی سال دینی خوندن و قاری قرآن بودن و اینا وقتی رفتم سراغ قرآن تا بخونم ببینم چی میگه، تازه انگار چشمم باز شد که تو همون آیه، دقیقا همون آیه وضو خدا گفته منظورش از اینکار اینه که میخواد شما پاک باشید،

بعد از عمری رفتیم نمازو تو قرآن خوندیم ببینیم چیه، تازه آیه ولا صدق ولا صلی ، بل کذب و تولی رو دیدم ، آیات قرآنو انگار تازه دیدم، تازه هنوز کللللللللی چیز مونده تا ازش بفهمم و این پروسه تا ابد ادامه خواهد داشت، باید تا جایی که ممکنه قرآن بخوانیم.

آره اینجوری خلاصه

من خودم به قول استاد همیشه سعی میکنم بگم خداقوت و اینا ولی وقتی بقیه میگن خسته نباشید خداروشکر به لطف الله نمیپرم وسط بگم آی نگو، ای فلان، ای اینجا در مورد این نگو، پیش این نگو پیش اون بگو، اینو نگو اونو بگو.

خداروشکر

چه آسمون قشنگی، چه تابلوی نقاشی، چه پوستر رویایی، چه بهشت زیبایی

خدایاشکرت

چقدر ما جامون خوبه خداییش!!!، چقدر باحاله جامون.!! چقدر خوشبختیم!! چقدر ما خوش شانسیم!!! خدایاشکرت

دستتون در دست الله یکتا