شکارچی نکات مثبت باشیم

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد عزیزم و مریم شایسته عزیزم

سلام به دوستان ارزشمندم

میخوام تجربه داغ داغ خودم رو که امروز با مهمان هامونٍ، دوستان عزیزمون به عنوان بازی داشتیم رو بگم.

تغییر یک بازی ساده و اونم خیلی نوستالژی که همه یادش داریم با اضافه کردن یکسری قوانینی که آگاهانه طبق آموزش هایی که از استاد یاد گرفتیم.به عنوان شاگردهای استاد جان یک مدیریت و فضای سرگرمی و لذت با امکانات موجوددر کنار دوستان مون ایجاد کردیم.

بازی منچ و مارپله

حالا ما چطور این بازی رو با قوانینی ساده ترکیبش کردیم به سمت استفاده از قانون به نفع خودمون؟ چطور با پیشنهاد و مطرح کردن یک ایده ساده یک بازی ساده رو مهیج ترش کردیم؟

ایده این بود که شکارچی نکات مثبت رو در جمع تمرین کنیم.

ایده اینجوری تکمیل شد که هر بار عدد 6 و 4 و 2 میاد حواس هامون جمع باشه که یکی باید نکته مثبت یکی از دوستان رو بگه. حالا چه جوری؟ هر وقت عدد 6 رو کسی بیاره نوبت اونه که نکته مثبت بگه. حالا به کی؟ به کسی که اولین نفر بعد از اون عدد 2 یا 4 رو میاره. و اگر قبل از اینکه نفر بعدی 2 یا 4 بیاره و یکی دیگه 6 بیاره، نفر دوم باید صبر کنه تا این سیکل به ترتیب پیش بره تا نوبتش بشه. و در تکمیل این قانون بداهه اینجور پیش رفتیم که نکات مثبتی که قبلا برای یک فرد گفته شده پذیرفته نبود و چالش خوبی شد برای خوب شنیدن و خوب فکر کردن.

در تکمیل من شدم میرزا بنویس نکات مثبت.

اونم با ایده نوشتن اسم هر چهار تایی مون به صورت یکبار در ستون، یکبار در ردیف و چقدر ادامه بازی رو جذاب تر و مهیج تر کرد و همه مون رو جدی تر برای پیدا کردن نکات مثبت و زیبایی همدیگه کرد…

_

فهیمه حسین ارغوان مهدی

فهیمه &&&& &&&& &&&&

حسین&&&& &&&& &&&&

ارغوان &&&&&&&& &&&&

مهدی &&&&&&&&&&&&

_

یک همچین فرمتی شد. یک نوشته حاصل از بازی کردن منچ و تاس هایی که اعداد بازی اون باعث نکات مثبت گفتن و شنیدن شد.

من همین الان کلی ایده تو ذهنم هست که برای دفعه بعدی این “بازی منچ بهینه شده با نکات مثبت” رو جذابترش کنم.اسمش همین الان به ذهنم زد که بذاریم یک چیزی تو مایه های منچ گوینده و شنونده مثبت ها. منچ برد برد. منچ گفت و شنود مثبت ها….حالا میشه براش اسم خاصی هم نذاشت اما بازیش کرد. چون این اسم ها حاشیه ان اصل خوده درون مایه و هدف بازیه.

درون مایه اش در عین سادگی اما عمیقه که بازی جهت سرگرم شدن و استفاده از قانونه و…

هدفش لذت بردن و دیدن خوبی هاست و ….

حالا تجربه من از بازی تغییر یافته منچ با اضافه کردن قوانین ساختگی و بداهه مون:

_ به طرز عجیبی بعد چند دقیقه از شروع بازی و اولین 6 و 2و 4 خیلی تعداد 6 ها زیاد بود برای هر چهارتایی مون.

_ اصلا من یکی که حواسم به مهره های خودمو و دوستام نبود و فقط از مسیر لذت میبردم.

_احساس خوب از اینکه یکی 6 بیاره و انتظار اینکه نفره بعدی کیه که 2و 4 میاره.بنظرم خیلی باحال بود.

_ من خودم بیشتر مایل بودم 2 و 4 بیارم تا بیشتر شنونده باشم اما به طرز جالبی 6 زیاد میوردم.

_وقتی دوستان از نکات مثبت من میگفتن در عین حال که موذب بودم(اونم ریشه در عزت نفسم داره) ولی دوست داشتم بشنوم.

_جالب بود نکته های مثبت گفته شده از طرف گوینده نکات مثبت بــه شخص شنونده نکات مثبتش، از زاویه دید اون نقطه ضعف محسوب میشد یا اصلا خودش اون نکته یا ویژگی مثبتش رو در خودش قبول نداشت یا نمیتونست ببینه که خوبه و دارش.(اینم ریشه های عزت نفس رو داشت.)

_چقدر شناخت بیشتر و تعامل با نفرات هم کار رو سخت میکرد هم آسون. مثلا من موقعی که میخواستم برای همسرم رو بگم بخاطر اینکه بیشتر میشناسمش سخت بود چون تو ذهنم کلی ویژگی مثبت ازش میومد و نمیدونستم کدومو بگم. یا بخاطر تعامل و شناخت بیشتر دوستم برام گفتن نکات مثبتش هم سخت بود هم آسان.

_موقعی که دفتر رو نگاه کردیم پراکندگی نکته های مثبت گفته شده و شنیده شده یکسان نبود و یکسری هامون اصلا پیش نیومده بود برای یک فردی چیزی بگیم.

_حس خوب کنار هم بودن و لذت بردن

_توجه به نکات مثبت همدیگه

_ایده گرفتن از چیزهایی که بقیه میگن.

_جالبه نکات مثبت تکراری نداشتیم اصلا و جالب ترش اینه هیچ کس کم نیورد برای گفتن نکات مثبت (یعنی اینقدر میتونه زیاد باشه و تمومی نداره)

_بعضی از نکات مثبت رو با مثال در موقعیت واقعی فرد باید توضیح میدادیم و این باعث میشد یکسری کلمه جدید و اختصار شده موقع نوشتن ایجاد بشه

_این بازی باعث شد که بچه دوست مون هم براش جالب باشه و بخواد بیاد با ما بازی کنه که البته تو مارو پله یطور خلاقانه ایی وارد بازیش کردیم.

بازی مار پله:

گزیده شدن توسط مار= بیان باور محدود کننده خوده فرد گزیده شده برای خودش

پله= فرد بالا رفته از پله بایدشروع کنه به گفتن نکات مثبت همه رو از سمت راستش

حالا تو بازی همه کاغذ و خودکار داشتیم و هر کسی برای خودش مینوشت.

و اینکه چطور دختر دوست مون رو وارد بازی کردیم. اینکه کنار کسی که نشسته بود اگر تاسش 6 بود. نوبت اون میشد که از سمت راستش نکات مثبت ما رو بگه. و البته ما هم هربار به پله میرسیدیم نکات مثبت اونو غیر از حریف ها میگفتیم و کلی ذوق میکرد و به اونم گفتیم تا مثل ما نکته مثبتی که راجع بهش هرکسی گفته بنویسه.(کلاس دومی بود و حتی ذوق نوشتن هم براش ایجاد شد.)

خلاصه اینم به پاس قدردانی از این فایل شکارچی نکات مثبت باشیم و درس های زندگی از یک بازی با عشق نوشتم.

برای تشکر و قدردانی از استاد و تهیه این فایل ها نوشتم.

برای نشان دادن خودم و تلاش های سمت خودم به عنوان شاگرد در عمل به آموزه ها و یادآوری به خودم که هر چی یاد میگیری و عمل میکنی بیا نتیجه اش رو بنویس.بنویس و باورتو قوی کن که قانون عالی و بی نقص جواب میده و میشود میشود میشود…

خدارو بارها شکر میکنم بابت همه چیز و همه کس…

سلام به روی ماهت زینب جان

امیدوارم حالت عالی باشه.نه یکی سه تا کامنت.اونم شبیه هم. و من بیشتر از ده بار کامنت هاتو خوندم.حتی دیروز با گوشیم اومدم بهت جواب بدم و نصفه موند و نمیدونم چی شد دیگه یادم رفت.اما از اونجایی که سه تا کامنت تکراری برام اومده بیشتر دوست داشتم بهش پاسخ بدم. بیشتر دوست داشتم درسش رو بفهمم.

بیشتر تشکر میکنم از استاد عزیز و مدیریت این سایت که همینطوری کامنتی رو حذف نمیکنن و همین برام کلی درس داره و قطعا تکرار شدن یک پاسخ برای من هم درس های خاص خودمو رو داره که باید بفهمم.

اولین درسش بنظرم همین تکراره که منو یاده آیات با فعل مضارع میندازه یاده فرکانس و توجه به فرکانس های تکراریم میندازه.

دومین درسش هدایتی و صادقانه کار کردن این سایت هست و انتشار اطلاعاته که باعث میشه حتی کامنت تکراری هم برای یکی درس و نشونه بشه و قطعا هدایتی برای ما.

و سومین درس رو در لابلای جملات شما دیدم:

دقیقا اینجا بهترین جاست

جایی که نگران قصاوت نیستی نگران مسخره شدن نیستید

خود خود واقعیتی

جایی که دقیقــا خوده خوده واقعی خودم هستم، خودم هم خودمو قضاوت نمیکنم بهترین جای دنیاست.

هر جور عمل کردم نباید خودمو سرزنش کنم.

وای که دیروز یک کشف بزرگ در خودم و لایه ای ذهنم کردم، که من چقدر به خودم سخت گرفتم. اصلا اشکم برای خودم داشت درمیومد وقتی اینو فهمیدم.خوده واقعی ام رو اینجوری دیدم مثل یک نفر که گوشه رینگ از بس خورده و تازه به جایی که بلندش کنن میگن لیاقتت همینه همونجا تنها بمونی و درد بکشی تو لیاقتت تو رینگ ماندن و کتک خوردنه تا یاد بگیری…اما من با تمام نجواهایی دیدم و شنیدم تو خودم آروم گفتم من هستم بلند شو تو اصلا تنها نیستی. اصلا قرار نیست کتک بخوری تا یاد بگیری. تو اصلا لیاقتت درد و زجر و سختی کشیدن نیست. تو اصلا چرا داری به خودت سخت میگیری. تو اصلا چرا خودت رو هی قضاوت میکنی ناجوانمردانه. چرا اینقدر سخت گرفتی به خودت. چرا فهیمه رو یک گوشه رینگی که خودت براش ساختی ول کردی و تازه اینقدر هم سرزنش میکنی یا بهش حس گناه میدی. وای که مثل یک صحنه فیلم از جلوی چشمام اینا که نوشتم رد شد و اشک تو چشمام جمع شد. و گفتم اشرفی جاش لای پنبه و چیزهای نرم و زیباست اون لیاقتش بیشتر از این حرف هاست. من اشرف مخلوقاتم آزاده آزاد نه تو رینگ

من اشرف مخلوقاتم و خالقم منو لایق آفریده

من اشرف مخلوقاتم و خدا همه چیز رو مسخر من کرده و به من آسان گرفته. پس آسان شو برای آسانی ها فهیمه

من اشرف مخلوقاتم و اختیار به من داده تا تجربه کنم انتخاب کنم و اینطوری رشد کنم.

من اشرف مخلوقاتم و خودش گفته من از رگ گردن بهت نزدیکترم چطور میگی تو تنهاباید بمونی. نه تو عزیزدردانه خدایی تو آغوش نرم و گرم خدایی. تو فقط باید باور کنی که خیلی توانا و قادری مثل مخلوقت. تو افریده شدی تا زیبایی ببینی و ستایش کنی پروردگارت رو آفریده شدی فقط لذت ببری و شاد باشی….

نمیدونم چرا اینا رو نوشتم و این چیزها رو اینجا با تو بلند بلند فکر کردم.

یکهو این شعر الان یادم اومد زینب جان و اینو با عشق تقدیم به تو میکنم.

دوستت دارم دوست ارزشمند و الهی من

آزاد شو از بند خویش، زنجیر را بــاور نکن

اکنون زمان زندگیست، تاخیر را بــاور نکن

حرف از هیاهو کم بزن از آشتی ها دم بزن

از دشمنی پرهیز کن، شمشیر را بــاور نکن

خود را ضعیف و کم ندان، تنها در این عالم ندان

تو شاهکار خالقی، تحقیر را بــاور نکن

بر روی بوم زندگی هر چیز می خواهی بکش

زیبا و زشتش پای توست تقدیر را بــاور نکن

تصویر اگر زیبا نبود، نقّاش خوبی نیستی

از نو دوباره رسم کن، تصویر را بــاور نکن

خالق تو را شاد آفرید، آزاد آزاد آفرید

پرواز کن تا آرزو، زنجیر را بــاور نکن.

شعری از مهدی جوینی