شکارچی نکات مثبت باشیم

درود دوست عزیز

صحبت سربازی شد من یه خاطره ای تعریف کنم از سربازی من هم همین شرایط رو در دوران سربازی داشتم چون یکی از بهترین دانشگاههای ایران درس خوندم وقتی رفتم سربازی دقیقا به سازمانی منتقل شدم که هیچ ارتباطی با رشته تحصیلی من نداشت و نسبت به سایر سرباز وظیفه ها من حتی دیرتر میرفتم خونه و حتی اگر مراسمی هم بود شاید تا دیروقت باید محل خدمت می موندیم و ظاهر شرایط طوری بود باب میل من نبود و حتی صبح ها هم میرفتم خدمت بد بیراه به عالم و آدم می دادم این چه وضعیه من با مدرک فلان دانشگاه چرا باید اینجا باشم چرا کارهای سطح پایین بمن میدن (روزنامه پخش کردن بگیر ،جاروکشی ،تایپ کردن ،نامه جابجا کردن و…) که بعدها همون شرایط به ظاهر ناجالبی که من اونجا تجربه کردم درهایی برای من باز کرد اصلا باور کردنی نبود

یکی از مواردی که من اونجا یاد گرفتم خب من کلا علاقه به نوشتن یا نامه نگاری یا انشا نداشتم انگار سم می خورم اتفاقا تو همون دوران سربازی ما باید گزارش روزانه میدادیم و این مسئولیت هم بعهده من بود همین گزارش نویسی باعث شد مهارت نوشتن من روز به روز تقویت بشه

حدود یکسال بعد از پایان خدمت من حدود سال 91 بود من برای ملک پدری تقاضا جواز ساخت دادم پس از اینکه فیش جواز صادر شد فکر کنم میزان فیش حدود 740 الی 780 میلیون تومان بود خب سال 91 این مقدار پول واقعا زیاد بود در همین حین یکی از دوستان منو دید که دستی از دستان خدا بود سئوال کرد جواز رو چیکار کردین گفتم به فیش رسوندم این مقدار شده و این مبلغ هم نداریم گفت نامه بزن به دفتر شهردار دیگه منم تازه از سربازی اومده بودم مهارت نامه نگاری بهتر شده بود

رفتم سه چهار تا کاغذ A4 گرفتم چند سری نامه نوشتم بعد ویرایش کردم خلاصه نامه رو دادم دفتر شهردار بعد دوهفته جواب اومد فیش شما شده 240 میلیون و اونرو هم میتونید در چند قسط پرداخت کنید

اصلا باور نکردنی بود

وکلا با این مهارت نوشتن و نامه نگاری چه تخفیف هایی که گرفتم چه مسایلی برای من حل شد و…

در هر صورت شرایط به ظاهر ناجالب تو سربازی دری برای من باز کرد که اصلا باور کردنی نبود و من همیشه اون دوران رو یکی از نقاط عطف زندگیم میدونم