شکارچی نکات مثبت باشیم - صفحه 1

علی جان سلام

اونجاهایی که خدا وااااضح باهات حرف میزنه، البته بهتره بگم، تو توانایی درک با وضوح رو پیدا میکنی، مثل همین پرنده ایکه به شما خیره شد، مثل موقعایی ک با یه آیه قلب و جونتو آروم میکنه و دقیق میزنه وسط خال، من هم،خیلی وقت ها، اولین احساس، بُهتم از اینه که جدی جدی اینجوری منو میبینی؟ اینجوری حرفا مو میشنوی و دایرکتلی جوابم میدی؟ بابا تو باهام حــــــرف زدی، این الان تو بودی، خوده خود تو…. تو منو میبینی ومیشنوی و جوابم میدی واقعا… و این سرشارم میکنه… لذت بزرگش اینه ک ببینی اینجوری حواسش بت هست. یه جوری ک انگار فقط تویی که بندشی و فقط خدای توئه.

چقدر یاداوری زیبایی کردی، خدایی که جز نگاه پاک و زیبا به بنده هاش روا نمیداره….ما هم یکم از این نگاه در خودمون ایجاد کنیم، فقط یکم، ما که پاره ای از خودشیم یکم مثل خودش باشیم و جز این نگاه، نگاه دیگری به کسی نداشته باشیم و این همون قانونیه که استاد داره به ما یاد بده، تفکر زیبا. تفکر خدایی. نگاه خدا. و عجب نشانه ای تو این نوشته تون بود، البته چندمین نشانه بود… مایی که داریم در به در دنبال عشق میگردیم، میخوایم یکی عاشقمون باشه، یکی دوستمون داشته باشه و… آب در کوزه و ما تشنه لبان میگردیم، یار در خانه و ما گرد جهان میگردیم… چند شب پیش، تو خلوتم باهاش، بهش گفتم تو چقدر صبوری! اینهمه مدت عاشق منی و منی که در ب در جای دیگه دنبال عشق بودم ولی تو خیلی صبوری که نگاهم میکردی و هیچی نمیگفتی… مجبورم نمیکردی که هی بنده من، بیا اینجا ببینم، این منم که دوستت دارم و عاشقتم، مگه نمیبینی چطوری هواتو دارم؟ اگر عشق نیست چیه؟ ولی تو زور نکردی،تنبیه نکردی… موقعی که ازت نشانه خواستم، نشانه ی کوبنده ای بهم دادی… بهم گفتی میزاری من ببرمت؟ میزاری من هدایتت کنم؟ میشه یکم ول بدی فرمونو و بزاری من ببرمت؟ میشه بشینی رو شونه ام و دیگه انقدر غمگین نباشی… مت دارم چیزای رو میبینم که تو نمیبینی، روزایی در انتظارته که نمیدونیچقدر پر از خوشیو شادیه، بیا رو شونه من…و من رو قدم ب قدم هدایت کردی به سمت خودت،و خودم با پای خودم اومدم و بهت گفتم، گیجم، بار خودمو نمیتونم دیگ بلند کنم،، حس میکنم از پس خودم برنمیام، خسته ام، بارم رو دوش تو، خودم رو دوش تو، همه چی دیگ با تو، تو منو ببر، تو بگو چه کنم، تو فرمون رو بگیر… و بعد که نوشتم، سبک شدم و اشک هام رو پاک کردم، میخواستم بلند شم که چشمم افتاد به نوشته ای توی دفتر یادداشتم ک روی گوشه ای از میز بود… فقط یک خط تو این صفحه نوشته بودم،ما ها پیش،اون یک خط که اون لحظه اونجا رو ب روی من بود این بود:«فقط اجازه بده، بزار که هدایتت کنم» و من پر شدم از اون حس علی… وااااااای خدای من…. یعنی تو همه حرفامو شنیدی؟ماه من از من میخوای که بزارم هدایتم کنی؟ علی من الان که نوشتم،همین لحظه فهمیدم که این جمله خدا به من، نهایت لطیف بودنش بود… نهایت لطیف بودنش…

«قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَهً تَرْضاها»

نگاه‌هاى انتظارآمیز تو را به‌سوى آسمان مى‌بینیم! اکنون تو را به‌سوى قبله‌اى که از آن خشنود باشى، بازمى‌گردانیم.

سلام اصغر عزیز

اتفاقا پریشب داشتم فایلی گوش میکردم از استاد گفتن، وقتی شروع میکنید رو خودتون کار کردن بعد از یکی دو سه سال، دیگه میفتید تو ریل حرکت به سمت خوشبختی و اگر مسیرو اشتباه برید خیلی زود میفهمید، یعنی یکی از مزیت ها و نشانه هاش اینه ک خیلی زود میفهمی الان از مسیر خارج شدم و همین فهمیدن هم موجب میشه بتونی خودت رو برگردونی

مونای عزیزم سلام

چقد عالی بود کامنتت

بهم تلنگر زد خیلی زیاد، اونجاش ک گفتی حالم یویویی بود و حالم بد بود و خودم نمیدونستم چرا؟! ولی الان حالم خوبه… این برای من این بود که میشود، میشود این حال تغییر کنه، تغییر میکنه.

نکته بعدی اون آگاهیه بود، دقیقا خیلس از ماها از لحظه حال آگاه نیستیم.خود من، اینجام، ولی فکرم جای دیگه ست و از همین لحظه ام، از همین جا لذت نمیبرم! و من دوست دارم، فکرم همینجا باشه، تو همین لحظه،ن تو هزاران جای دیگه ک اینجا و الان نیست و توشون اکثرالذت هم نیست.

نکته بعدی نوع فهمیدن نشانه ها بود، اینکه تو به خوبی نشانه هارو تشخیص میدادی و درست میفهمیدیشون، اگر تضاد سخت تر میشد میفهمدی ک در یک قدمی خواستتی و این عالی بود.

سپاسگزارم مونا جان

اکرم جان سلام

سپاسگزارم که زیبایی هات رو باما به اشتراک گذاشتی

من درخت های بیدپجنون رو خیلی دوست دارم، خیابون هایی ک دو طرفش درخت مرتب کاشته شده رو خیلی دوست دارم، و این نوع تعریع دادن شما، تصویرشو جلوی چشمم ساخت، چه ترکیب زیبایی شد، خیابونی ک بید مجبون هایی داره که سایه انداختن… خیلی نازه.

خدایا شکرت

و چه ایده زیبایی گفتی، تو خواسته ات رو چقدر مطمئن و واضح گفتی، و چه باحال، مدارمو باهاش ست کنم… به زودی بیای از اون ماشین جذابت بنویسی.

سلام مونای عزیزم

سپاسگزارم بابت ایده ی فوق العاده ات، واقعا سپاسگزارم ک این متن فوق العاده رو گذاشتی و من هم اون رو نوشتم. امروز خودم رو جمع و جور کردم گفتم برو نوشتنی هات رو بنویس برنامه و تعهداتو بنویس و شما این ایده ی فووووق العاده رو نوشته بودید در کامنتت.خدایا شکرت