فرصتی عالی برای به صلح رسیدن با خود - صفحه 28

_دیدن و رسیدن به این فایل هم از نتایج کلیک کردن روی دکمه ی نشانه ی امروزم بود

_یکشنبه ست و تعطیلم و توی تخت خوابم نشسته بودم و چندتا دفترهای قدیمیم رو که دورشون چسب هم زده بودم آوردم باز کردم تا بخونم و ببینم از پارسال تا حالا چقدر تغییرات داشتم و کدوم خواسته هام تیک خورده میشه و بابت چه چیزهای بیشتری باید شکرگزاری کنم

چیزای باحالی پیدا کردم

چون هرچقدر هم که فکر کنی یادته، بازم هست چیزایی که یادت رفته و باید برگردی به نوشته هات تا لبخند بیاد رو لبت و بگی عاااااا اینم الان برام عادی شده!… اونم بدست آوردم!… عااا… من یعنی انقدر تو کف فلان چیز بودم؟ اینکه جزو بدیهیات زندگیمه! الان خیلی وقته که دارمش

بعد

وسط خوندن و نوشتنهام اومدم یه هو تو سایت و این فایل قشنگ برام اومد

چقدر حالمو خوب کرد مرسی

_تو دفترم نوشته بودم درآمد میانگین ماهانم هشت میلیون تومنه و دلم میخواد تا سال آینده درآمدم بشه ماهی چهل میلیون تومان

الان بعد از حدود یه سال و نیم از این یادداشت میگذره و واقعا پولی که در میارم به پول ایران میشه پنجاه میلیون تومن

الهی شکر

ولی این چه مدل درخواست کردنه!

کاش درست تر دعا میکردم!

الان اومدم نوشتم که زین پس میخوام بیشتر از حدنیازم و بیشتر از هر تورم و مشکل اقتصادی ای پول داشته باشم اونقدر که همیشه پشتم گرم باشه و همیشه داشته باشم چندین برابر اونچه که لازمه

…

_بعدش اومدم یک جدول T شکل کشیدم

سمت راستش نوشتم باورهای مخربی که همین الان دارم و باید عوض بشن

و سمت چپش نوشتم باورهای جایگزین و مثبت

بعد که فکر کردم دیدم پیدا کردن یه سری از باورها سخته ولی شرح دادن و توضیح دادنشون بصورت غرغرهای ذهنی، خیلی کار رو راحت تر میکنه برای پیدا شدنشون

بعد به خودم اجازه دادم بارش فکری داشته باشم

میدونی اول از همه چی اومد تو ذهنم؟ اولین غرغری که اومد این بود:

اَه!… نمیدونم چرا هرچیز خوبی که میاد توی زندگی من، دَووم نداره! نمیدونم چرا یه چیزی هست که به شکلهای مختلف تکرار میشه برام

(یاد اون فایل های استاد عباسمنش هم افتادم که درمورد الگوهای تکرارشونده بود)

بعد به خودم گفتم خب بگو… بیشتر بگو مثلا چی؟

… مثلا تا اومدم یه خونه مستقل بگیرم مامانم اومد گفت میخوام بیام چندماه خونه تو بمونم

تا اومدم بعد از یه سال و نیم مهاجرت و کار، جا بیفتم، سفارت و ادره مهاجرت درخواست اقامت بشتر منو رد کرد و حالا مجبورم کرده برگردم ایران و این موضوع ریتم زندگی و کارام رو به هم خواهد زد

یا مثلا

تا میرم توی یه رابطه ای که میاد به آرامش و خوشی برسه یه هو یه اتفاقی پیش میاد و ما رو از هم جدا میکنه

تا از ماه پیش کارفرمام حقوقم رو افزایش داد هم یخچال خونه خراب شده هم چندتا چیز دیگه خرج گذاشته رو دستم که باید یه عالم پول بذارم براش کنار

اَه!

تا تصمیم گرفتم برنج نخورم، یکی برام یه کیسه برنج هدیه آورده

هروقت که میام برای سلامتیم هرشب شکرگزاری بنویسم دچار یک مریضی خیلی خیلی سخت میشم و بدتر و برعکس میشه اوضاع!! انگار قسمت نیست روی سلامتیم بهبود داشته باشم

سلامتی موقتیه

خوشبختی یعنی فاصله ی بین دوتا بدبختی که اگه نجنبی، از دست میره

عمر کوتاهه و زمانم کمه و هیچ وقت به اندازه کارام وقت ندارم همش وقت کم میارم

زمان هم برام موندگار نیست

هیچ چیز توی دنیا موندگار نیست

ببین که حتی استاد عباسمنش و مریم خانم هم که ما فکر میکنیم خیلی خوشبختن ازدواج رسمی نکردن و رابطشون معلوم نیست موندگار باشه با نه.. طفلی مریم خانم با چه استرسی توی این رابطه مونده و احتمالا مثل من همش اضطراب ترک شدن از سمت پارتنرش رو داره و ممکنه مثل من ترس از دست دادن رابطه ش اذیتش کنه…

ببین که هیچ مردی ثبات نداره و حاضر نیست پای تعهد و ازدواج و پای یه زن بمونه! هیچکی حاضر نیست مسئولیت یه زندگی رو بپذیره برای همیشه، حتی استاد عباسمنش هم حال و وضعیتش ثبات نداره… و من چقدر غصه میخورم از چیزا

(البته ببخشین میدونم اینا خطای ذهن من و قضاوتهای نادرسته ولی هست، باید مشاهدشون میکردم)

ادامه دادم…

و همش یاد اون بیت از شعر دکتر شفیعی کدکنی میفتادم که بابام همش برام میخوند:

قرار زندگی بر بیقراری ست، چون بوسه‌ای و زمزمه ای و کبوتری

بابام همش میگفت به هرچی دل ببندی و روی هرچی حساب کنی از دستت میره… هی میگفت به هیچی عادت نکن که ازت گرفته میشه

مامانم هم هروقت یه لباس و وسیله‌ای رو دوست داشتم میداد به دیگران! بدون اجازه من

هرموقع که پروزه و کار جدی داشتم و شروع میکردم به انجامش یه هو باید اسباب‌کشی میکردم یا از من خواسته میشد تغییر دکور بدم

هرشغلی رو که توش حس خوب داشتم به طرز غیر منتظره ای از دست میدادم

هرموقع امتحان داشتم یا اونموقع که عمل جراحی داشتم هی مهمون سرزده و زیاد میومد خونمون

وووو

یک عالم ازین خاطره‌های بد

…

.

حالا وقتشه باور ریشه‌ای که باعث به وجود اومدن همه اینا میشه رو پیدا کنم! بنویسم توی قسمت سمت راست و باور جایگزینش رو هم بنویسم سمت چپ

به نظر شما باور بنیادینی که منجر میشه به این اتفاقات چیه؟

اینکه چیزهای خوب موندنی نیست؟

اینکه رو هیچی نمیشه حساب کرد؟

همه چیز فانی ست؟

قرار زندگی بر بیقراری ست؟

همه مردا بی تعهد هستن و شخصیت بی ثباتی دارن؟

….

این بیت شعر دکتر کدکنی بدجوری تو مغز من مونده و تاثیرش از همه بیشتره چون همش تکرار شده برام

داشتم فکر کردم که اکثر افراد طبیعت گردی که من میشناسم هم به خاطر اینکه همش فکر میکنن باید برن… دارن میرن… فقط میرن… نمیدونن کجا ولی نمیتونن بمونن

اینکه همش تو زندگیشون مدام به خاطر اتفاق های خانوادگی مجبور بودن ترک مکان بکنن الان هم همش باید مکان و ویو زندگیشون عوض بشه… البته بعضی هاشونم برعکس. از بس خانوادشون مسافرت نمیرفتن تشنه ی سفر شدن.

بعضی هاشون هم همش دارن از یه چیزی فرار میکنن خودشون حواسشون نیست

مثلا از دست همسرشون یا والدینشون یا شرایط خونشون

یا از خودشون و فکرهاشون فرار میکنن و برای فرافکنی همش میرن طبیعت

من تنفر عجیبی دارم از خیلی از طبیعت گردها! باورتون میشه؟

چون حس میکنم همشون آدمهای بی تعهدی هستن و بی ثباتن و حاضر به حل هیچ مسئله‌ای نیستن و فقط فرار میکنن. مثل پارتنر سابق من

همش دوست دارن با گروههای دختر و پسری برن اینور و اونور تا فراموش کنن یه چیزایی رو

با شلوغ کردن یا خلوت کردن دورشون به نحوی فرار میکنن

.

یه چیز دیگه

مامان من هر هفته باید خونه رو در حد خونه تکونی تغییر دکوراسیون بده. همیشه میگه من نمیتونم یکنواختی رو تحمل کنم باید همش تنوع ایجاد کنم.

تاجایی که یادمه هم از بچگی همش یا در حال سفر کردن بودیم یا خونه عوض کردن. چون خسته میشد

توی هر جابه جایی هم کلی چیزهای دوست‌داشتنی از دست دادم. مادی و معنوی

منتهی حالا تشنه ی یکجا نشینی ام

میخوام به کارهام برسم

بسه از بس همیشه فقط داشتم میرفتم و میرفتم…

الان که زندگیم دست خودمه هم انگار با انرژیهام دارم دوباره شرایط بی ثبات گذشته رو بازآفرینی میکنم و خودمم دارم میشم بی ثبات! با اینکه بدم میاد از تغییر و جابه‌جایی بیش از حد

خسته شدم

…

….

بنظرت

چه باوری جاش بذارم؟

چجوری باور جدید رو توی ذهنم کارآمد و نصب کنم و یه کاری کنم بشینه واقعا جای قبلی؟!

مثلا اینکه…

من اجازه دارم در این محل زندگی جدیدم تا هرزمان که دلم میخواد زندگی کنم و کسی منو بیرون نخواهد کرد

قرار زندگی بر با ثباتی است

نیروهای عالم و خداوند به من کمک میکنن تا شرایط دلخواهم رو در زندگی داشته باشم

قوانین زندگی ثبات دارن

من برای حال خوب داشتن، نیازی به جابه جا شدن ندارم

نیاز من با دیگران فرق داره

یکجا موندن نشونه عقب موندگی نیست

ازونجایی که هرچه به خدا سپرده شده تضمین شده است، پس حل تمامی مسائل زندگیمو میسپارم به خدا و ازش میخوام در هنگام هر پیشامدِ به ظاهر بد و غیر منتظره ای، خودش حلش کنه به راحت ترین و بهترین شکل… مثل تعمیر یخچال… و کمک کنه دیگه سورپرایز منفی برام پیش نیاد

(یاد کتاب «راه هنرمند» افتادم. دقیقا در همین رابطه نوشته شده بخونیدش)

.

.همین دیگه خلاصه

حس کردم بنویسم حرفامو… و بشووم حرفاتونو

نظر شما چیه؟

تجربه مشابه داشتین؟

چه باورهای خوبی ایجاد کردین؟

به منم میگین؟

ممنون