به رویاهایت باور داشته باش | قسمت 1 - صفحه 47

به نام خدا

پانزدهمین روز سفر پربرکت

🌟 🌟 🌟

چون در زمانی به این آگاهی و درک رسیدم که در پانزدهمین روز از سفر پربرکت بودم تصمیم گرفتم که اینجا بنویسم.

…

اتفاقی در لباس ناخواسته آنقدر برایم خواستنی شد که روزها مرا به فکر فرو برد و برایم آگاهی های ناب رقم زد، مرا شکرگزار تر کرد و تعهد م را پولادین تر.

خدایا شکرت 🙏

…

حرف استاد مدام در گوش م تکرار می شود که :👇

“همه چیز در زندگی شما تغییر می کنه وقتی شما تغییر می کنید”

…

من عاشق این خدایم که آن قدر ملو و آرام و طبیعی، تو را و همه چیز را تغییر می دهد که با کلی هوشیاری می توانی تغییرات را احساس کنی.

بعد از مدتی “تقوا “ و “پرهیز از همه چیز خواری روحی و ذهنی “و تغذیه ی روح و جان ت با ناب ترین ورودی های ممکن ( که تمام شان در این سرزمین شگفتی آور نهفته است)

آن قدر طبیعی و روان تغییرات رقم می خورد که

🌟اصلا حواس ت نیست که روزهاست “رابطه ت“ با خودت زیباتر شده و دیگر دست از خودآزاری های ذهنی و جسمی برداشته ای و روزهاست در سرزمین وجودت جدالی طوفانی برپا نشده است.و تو در حال رقم زدن صلحی ابدی هستی. 💙

🌟اصلا حواس ت نیست که روزهاست “رابطه ی عاطفی “ ت عاشقانه تر و صمیمی تر و هماهنگ تر شده و دیگر از گفتگوهای سطحی کم ارزش خبری نیست. و بیشتر عشق بازی های مهربانانه است که جای فاصله های گذشته را پرکرده.

🌟اصلا حواس ت نیست که “جسم“ ت توانمندتر از قبل شده و روزهاست حتا از خراش سطحی پوست ت هم که قبلا به شکل های مختلف پیش می آمد، خبری نیست، چه برسد به بیماری؛ و حتا دردهای پریودی که عمرررری طبیعی می دانستی شان و رنج ش را پذیرفته بودی هم دیگر آنقدر کم رنگ شده که حتا به چشم هم نمی آید.

🌟اصلا حواس ت نیست که “روابط “ ت هماهنگ شده و این روزها انسان های ارزشمند و آگاه مخاطب لحظه های ت شده اند و برای آنها می نویسی و از آنها می‌خوانی و با آنها همنشین شده ای.

🌟حواس ت نیست که “خدا“ همنشین لحظه های ت شده، تو، توی (غدّ مغرور ِنمی دانم چه!) الان در خلوت با او سخن می گویی، چیزی که همیشه برایت در کلام استاد سوال بود که آخر چطور؟؟! برایش سر بر سجده می گذاری با او نجوا می کنی و اشک از چشمانت سرازیر می شود.

🌟حواس ت نیست که “خدا“ این روزها چقدر بیشتر قرآن را در دستانت می گذارد و می گوید :👇 “بخوان“ و مرا در آن بشناس تا بیشتر با هم “ رفاقت“ کنیم.

🌟حواس ت نیست چه رفاقت نابی را در حال تجربه کردنی!

…

🌟حواس ت نیست که چرخ زندگی ات روان تر شده، “پس انداز “ که یک عمر رویای ش را داشتی الان کمی محقق شده. پول به موقع به حساب ت واریز می شود. همه چیز روال طبیعی تری به خود گرفته. بیشتر هدیه می گیری. بیشتر لبخند می زنی. بیشتر می رقصی. بیشتر به تفریح می روی. بیشتر آرامی. خواب های ت کمی لطیف تر شده. بیشتر شکرگزاری می کنی. بیشتر با فایل های حتا اینستا ی استاد همزمان می شوی.

…

🌟و حواس ت نیست که زندگی ات چقدر در همه ی ابعاد در حال تغییر است.

…

من هرروز عاشق تر می شوم بر این قانون تکامل.

…

هرچه می گذرد کلام استاد، بهتر است بگویم توصیه ی استاد در متن دوره ی کشف قوانین زندگی را بیشتر درک می کنم که “ لازم است از وضعیت موجود تمام زندگی ام اثری برجای بگذارم“ چرا که قطعا با این روند، سال ها بعد من دیگر حتا ذره ای به یاد نخواهم آورد چیزی که بودم و بود!!

…

خدایا چگونه شکر بگزارم قوانین بی نظیر کائنات ت را که هرچقدر بگویم “شکر “ به چشم کم و ناچیز می آید در برابر عظمت این نعمت! 🙏🌼

و اما آن اتفاق ناخواسته :👇

چند شب پیش مادر برای یک اشتباه بسیار بسیار معمولی عروس م، شدیدا عصبانی شده بود و واکنشی نشان داده بود که برادر و عروس و فرزندان شان را شدیدا دلخور کرده بود و آنها حداقل برای ساعت ها در جهنمی خودساخته گرفتار بودند… و اما من، من وقتی در جریان ماجرا قرار گرفتم، سعی کردم با بودن م و باورهای نابی که در کلام م جاری می شد بدون هیچ اصراری فقط کمک شان کنم که متوجه شوند که :👇

“همه ی انسان ها حق اشتباه دارند و ما باید در روابط مان به این مرحله برسیم که انسان ها را تمام و کمال بپذیریم و به آن ها حق اشتباه کردن و بهتر است بگویم :مطابق میل مان رفتار نکردن را بدهیم…” اما نمی شود به هیچ کس کمکی کرد و

” درد و رنج و بدبختی و بی چاره گی و… نیاز ه برای بیداری آدم ها ”

… خلاصه که ساعت ها گذشت و وقتی من از جایگاهی که این روزها درآن به سر می برم به این مردمان گرفتار در جهنم خودساخته ی شان نگاه می کردم، متوجه شدم که :👇

وای خدای من!

چگونه شکرگزار تو باشم که من هم روزها و ماه‌ها و سالها بود که مثل خیلی از اطرافیان نسبی ام خودم را درگیر چه مسائل کوچک و سطحی ای می نمودم و برای چه اتفاقاتی عصبی و نگران و به هم ریخته می شدم و اما الان، الان، وقتی از یک آگاهی برتر، به آن ها نگاه می کنم بیشتر خنده ام می گیرد تا اینکه پریشان و آشفته شوم…

وای خدای من!

تو با من چه کردی که این مساله که قرار است حداقل روزها مایه ی اعصاب خردی و پریشانی چندین نفر باشد برای من اینقدر بی اهمیت و کم ارزش است که حتا برای همان چندساعت بودن در آن هم حسرت خوردم که می شد عاشقانه های زیادی تجربه کنم، و با خود تصمیم گرفتم که اجازه ندهم دیگر چنین اتفاقاتی از تمرکز من بر خواسته هایم، حتا برای لحظه ای، بکاهد…

آنجا بود که من وقتی کمی بیشتر در آنچه در آنشب از سر گذراندیم دقت و تأمل کردم به این درک رسیدم که چقددددررررر تغییر در من اتفاق افتاده که آن قدر نرم و لطیف بوده که فقط یک وجود هوشیار می تواند متوجه شان شود.و اینجا بود که باز هم به یاد صحبت دوستی افتادم که با نام مریم از نتایج خود بعد از آشنایی با استاد در تلگرام می گفت: 👇

“… مگر اینها نتیجه نیست؟!”

چه نتیجه های بزرگ و مهمی را ما در زندگی مان در حال تجربه ایم که آنقدر بدیهی برای مان اتفاق افتاده که به سختی می توانیم متوجه شان شویم.

به سختی می توانم خودم را بشناسم، منی که قبلا به خاطر چه مسائل سطحی و کم ارزشی روزها خود را در اتاق م حبس می کردم و بدترین آزارها را به روح و جان و جسم م وارد می کردم و به خود حق هم می دادم…

به سختی می توانم خودم را بشناسم، منی که قبلا به راحتی با جریان آدم های پیرامونم همراه می شدم و اگر متلاطم بود متلاطم می شدم و اگر آرام بود، آرام. یک واکنش گرای قهّار… .

به سختی می توانم خودم را بشناسم، منی که قبلا مثل همین عزیزان پیرامونم برای چه مسائلی سردردها می گرفتم و برای تغییر حس و حالم دست به چه کارهایی می زدم…

…

می دانی می خواهم چه بگویم!

می دانم تو هم مثل من دقیقا عین همین ها را تجربه کرده ای!

تو هم این روزها به این کلام استاد رسیده ای که مضمون اش این است که :👇

” بعد از مدتی تو از نُرم آدم های پیرامون ت کنده می شوی و آرام آرام از آنها فاصله می گیری”

… می دانم این درک، این لحظه، این حالت، اتفاق بزرگی در من است!

می دانم قرار است به زودی به این کلام استاد برسم که :👇

” به فراتر از آنچه می توانی تصور کنی دست می یابی ”

… درست است، این راه، این مسیر، در همین چندماه مرا اینچنین دگرگون کرده و زندگی ام را متحول؛ ادامه ش چه ها که در زندگی ام متجلی کند را فقط خدا می داند و بس.

خوشا به حال من!

خوشا به حال ما!

خوشا به حال “تقوا پیشگان“!

خوشا به حال “ایمان آورندگان“!

خوشا به حال “ یکتاپرستان“!

خوشا به حال “توبه کننده گان“!

…

خدایا!

خدای نازنینم!

می دانم تو بسیار آمرزنده و مهربانی.

این را این روزها بیشتر فهمیده ام.

مرا ببخش 🙏 برای تمام شرک هایی که ورزیدم. 🙏

برای تمام رنج هایی که متحمل روح و جانم نمودم. 🙏

برای تمام لحظه هایی که تو بودی و من با بودن تو به درد و رنج و غم و ناراحتی بها دادم که بر وجودم مستولی شوند. 🙏

می دانم هیچ کس چون تو بر عهد های ش وفادار نیست؛ پس همان طور که در قرآن ت به من قول دادی، تمام ِتمام سیئات م را به حسنات بدل کن و آنقدر از فضل و رحمت ت بر من بیفزا که هم من از تو خشنود شوم و هم تو از من 🙏🌼

دوستت دارم ❤️

به اندازه ی تمام رویاهایی که خودت قرار است برایم متجلی شان کنی دوستت دارم ❤️

به اندازه ی وسعت تغییراتی که تو قرار است در وجودم رقم بزنی دوستت دارم ❤️

…

عزیزان جانم ❤️

دوستتان دارم ❤️

خداوند عاشق شماست ❤️