«الخیر فی ما وقع» در شعر پروین

« به نام خداوند بخشنده مهربان »

خلاصه‌ای از آن‌چه که در این فایل آموختم:

• همیشه یک اتفاق خوب در راه است.

• احساس خوب : اتفاقات خوب.

• روند جهان همواره خیر و خوشی و خوب است.

• ملاک ایمان احساس آرامش درونی است.

• نشان ایمان احساس خوب است.

• شعر پروین اعتصامی.

• وقتی از فرکانس خدا دور بشم، در فرکانس بدی‌ها قرار می‌گیرم.

• اگر چیزی رو از دست میدم به معنی نعمت جدید و بسیار بزرگتر است.

• حتی در سخت‌ترین شرایط نعمتهای زیادی هست که میتونم بابتش سپاسگزار باشم.

پی‌نوشت:

من یه دوستی دارم که به لحاظ زمانی حدود 10 سال با هم رفیق هستیم و به لحاظ عمق رابطه باید بگم من با هیچ کسی از دوستام انقدر رابطه عمیق و دوستانه نتونستم برقرار کنم تا بحال. هم من بهترین دوست اون هستم و هم ایشون بهترین دوست و رفیق من هست. کل خانواده و فامیل من ایشون رو میشناسه و کل فامیل و خانواده ایشون هم من رو میشناسند. خانواده‌هامون باهم رفت و آمد دارند. اینا رو گفتم تا بدونید عمق این صمیمیت چقدر هست. هرسال با هم برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری میکنیم، هر ماه هم همینطور. هروقت احتیاج به صحبت کردن داریم با یک تماس و یک قوری چای همه‌چیز حل میشه و نگم از شدت و زیباییِ اونچه که بین ماست.

این دوستم کمتر از دوهفته دیگه از ایران می‌ره و قراره توی اروپا زندگی کنه. دیروز وقتی بهش فکر کردم اصلا قلبم فشرده شد از اینکه دیگه قرار نیست کنار هم باشیم و نهایتا در بهترین حالت بتونیم سالی یکبار همو ببینیم.

من می‌دونم که خدا با نعمتی بهتر برام جبران می‌کنه و بی‌صبرانه منتظر یک خیر عظیم توی زندگیم هستم. خیلی تلاش میکنم حال خودم رو خوب نگهدارم اما واقعا وقتی به نبودش فکر میکنم دلم می‌گرفت.

و باز هم برای هزارمین بار دستان مخفی خداوند و پروردگاری که همیشه هادی و رهبر و هدایتگر و خیرخواه من هست. ببینید به چه زیبایی هدایت شدم به این فایل و چقدر قشنگ خداوند در این صوت با من حرف زد. عاشقتم خدایا. بینهایت عاشقتم.

من این فایل رو ذخیره کرده بودم که یه روزی گوشِش بدم و خوشحالم که به ندای قلبم گوش دادم و امروز تصمیم گرفتم این صوت رو بشنوم. خدایا عاشقتم. اره،

سجده کرد و گفت کای رب ودود

من چه دانستم ترا حکمت چه بود

هر بلائی کز تو آید، رحمتی است

هر که را فقری دهی، آن دولتی است

تو بسی زاندیشه برتر بوده‌ای

هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای

زان بتاریکی گذاری بنده را

تا ببیند آن رخ تابنده را

تیشه، زان بر هر رگ و بندم زنند

تا که با لطف تو، پیوندم زنند

گر کسی را از تو دردی شد نصیب

هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب

هر که مسکین و پریشان تو بود

خود نمیدانست و مهمان تو بود

رزق زان معنی ندادندم خسان

تا ترا دانم پناه بیکسان

ناتوانی زان دهی بر تندرست

تا بداند کآنچه دارد زان تست

زان به درها بردی این درویش را

تا که بشناسد خدای خویش را

اندرین پستی، قضایم زان فکند

تا تو را جویم، تو را خوانم بلند

من به مردم داشتم روی نیاز

گرچه روز و شب در حق بود باز

من بسی دیدم خداوندان مال

تو کریمی، ای خدای ذوالجلال

بر در دونان، چو افتادم ز پای

هم تو دستم را گرفتی، ای خدای

گندمم را ریختی، تا زر دهی

رشته‌ام بردی، که تا گوهر دهی

در تو، پروین، نیست فکر و عقل و هوش

ورنه دیگ حق نمی‌افتد ز جوش

در پناه الله باشید.