«الخیر فی ما وقع» در شعر پروین

سلام و درود بر شما دوست توحیدیم

امیدوارم هر کجا هستید دستان پرقدرت خداوند یار و نگهدارتان باشد.داشتم چکیده فایل جلسه ششم دوره جهانبینی توحیدی را گوش می کردم و نکات مهمش را مرور می کردم که هدایت شدم به این فایل و کامنت زیبایتان.

ابتدا کامنتتون رو خوندم و بعد هدایت شدم به شنیدن فایل این جلسه و بارها و بارها گوش دادم و اشک ریختم بگونه ای که لحظاتی زمین و زمان رو گم کردم تا خودمو پیدا کردم و چند دقیقه فکر کردم تا بیاد آوردم کجا بودم و چطور سر از اینجا درآوردم!

نسترن عزیز نوشته بودید که ” این کامنت رو من ننوشتم، خدای من گفت و من نوشتم” و من اینو باور دارم و خود کلام، رفرنس و منبعش را معرفی می کند.

بهتون تبریک میگم و تحسینتون می کنم بخاطر باورهای توحیدی و ارتباط درونی ای که با خداوند دارید.بخصوص وقتی میبینم که این متن نزدیک سه سال پیش نوشته شده است.

وقتی در زندگی و احوال بزرگان جستجو می کنیم پی میبریم که راز اثرگذاری و ماندگاریشون همین باورهای عمیق توحیدی بوده است. و هر چقدر ما روی این باورها کار کنیم و ایمان بیاوریم بصورت تصاعدی رشد خواهیم کرد و ظرف وجودمان بزرگ و بزرگتر خواهد شد و سایر جنبه های زندگی مان را نیز با خودش هماهنگ خواهد کرد.

هر بار که این کامنت الهی رو میخونم جمله ای منو میخکوب خودش میکنه و چیزهای جدیدی ازش درک میکنم حتی در این پاسخی که به کامنت دوست عزیزمان دیاکو دادید.

حسی بمن گفت که کامنتم رو زیر همین پست بنویسم و از خودم ردپا بگذارم تا این جملات را برای خودم بارها و بارها مرور کنم تا آویزه گوشم بشه و ملکه ذهنم.

وقتی برای کسی نگرانی و برای زندگیش احساس مسئولیت می کنی، تو ایمان نداری. حتی برای زندگی خودت هم نگران نباش.

انصافه که بگه تو غصه نخور و نگران عزیزانت نباش و بسپارشون به من، ولی من اعتماد نکنم؟!

انصافه که بگه از من رزق بخواه تا بی نیازت کنم از آدما و رزق بی حساب بهت ببخشم و ولی همواره غمگین باشم و ناامید؟!

انصافه که بگه بیا زیبایی هام رو تحسین و تصدیق کن تا بیشتر از اینا بهت بدم ولی به زشتی ها و پلیدی ها رو بیارم؟!

انصافه که خدایی به این خدایی، با این عظمت، با این دست گشاده، با این حد از بخشندگی و با این حد از مهر و عطوفت داشته باشم و به تاریکی ها پناه ببرم؟!

از خدا چی می خوام که در خدایی خدا پیدا نمی شه؟!

ما همواره باید دنبال دلیل رفتارهامون بگردیم چون رفتارهای ما از باورهای ما نشأت می گیرن.

و به جای پروین بهشتی،خودم را مخاطب قرار بدم که:

در تو،اسداله، نیست فکر و عقل و هوش

ورنه دیگ حق نمی افتد ز جوش

یارب به حق این هدایتت، باورهای توحیدیمان را قوی و قویتر کن و رابطه میان ما و خودت را اصلاح بفرما. بگونه ای که زندگیمان تبلور و تجلی آیه «إِیّاکَ نَعبُدُ وَإِیّاکَ نَستَعین» باشد.یا حق