«الخیر فی ما وقع» در شعر پروین

بنام یکتای هستی بخش…

سلام…

چند وقتی بود که صاحب کارم به شکل های مختلف ازم درخواست داشت که خارج از وظیفه ی من بود…البته زحمت زیادی برام نداشت ولی کلی باعث حواس پرتی من شده بود و از این بابت خیلی احساسم بد بود..و هرروز هم یه درخواست جدید اضافه میشد و من از اینکه چرا نمیتونم نه بگم بشدت عصبانی و خشمگین بودم و این قضیه باعث شده بود تمرکزم تو اهدافم به شدت بیاد پایین و عملکرد خوبی نداشته باشم…چون در طی روز مدام ذهنم درگیر این بود که حتما دوباره قراره صاحبکارم درخواستهای جدید داشته باشه من نمیتونم نه بگم….

دیشب با خودم تصمیم گرفتم که به صاحبکارم پیام بدم و بگم من دیگه نمیتونم این کارو انجام بدم…(چون ادمین نداشت بهم گفته بود فعلا عکس کارای خودمو تو پیج سالنش بزارم و همین فعلا الان نزدیک دوماه طول کشیده و هر روز بهم پیام میده که در مورد فلان مطلب هم استوری بذار یا در مورد فلان موضوع هم پست بزار…چون خودش بلدش نیست.و همینطور خواسته های ریز و درشت ادامه داشت تا اینکه دیروز بهم پیام داد که من فیلم های آموزشی که خودم خریدم با قیمت کمتری بهش بفروشم..و این خیلی ذهن منو درگیر کرده بود و واقعا دوست نداشتم انجامش بدم)..

دیشب که تصمیم گرفتم بهش بگم که نمیتونم دیگه ادمین پیجش باشم به قدری ترس وجودمو گرفته بود که اصلاااا باورم نمیشد هرچی فکر میکردم که دلیل این استرس چیه نمیتونستم بفهمم تا اینکه به کمک خدا بیشتر عمیق شدم رو خودم و دیدم که من ترس ازدست دادن کارم رو دارم…ترس که چه عرض کنم وحشت داشتم…

و فهمیدم که چقدررر وجودمو شرک گرفته و من اعتبار کاری که دارمو دادم به صاحبکارم نه خدای خودم…به محض فهمیدن این موضوع که مشرک شدم گفتم همین الان بهش پیام میدم و از پیج سالن خارج میشم…یه پیام نوشتم و فرستادم و درعرض یک ثانیه گفتم خدایا توکل برخودت و از پیج اومدم بیرون…

به قدری استرس داشتم از اینکه چی جواب میده که حد نداشت..ولی مدام داشتم با خدا حرف میزدم و ازش کمک میخواستم…بعد فهمیدم که باید دلیل نه گفتنم رو برای ذهنم منطقی کنم…باید ریشه ای این مسئله رو حل کنم که تا دوباره دو روز دیگه همین مشکل برام پیش نیاد‌‌…رفتم تو عقل کل سرچ کردم درمورد توانایی نه گفتن و کلی منطق قوی پیدا کردم که ذهنمو قانع کنم که من حق نه گفتن رو دارم…و دلیلی نداره به خاطرش احساس گناه و عذاب وجدان بگیرم…بعد دیدم صاحب سالن یه طومار برام نوشته که خیلی عذاب وجدان گرفتم و یه پیام نوشتم که دلیل کارمو توضیح بدم…بعد سریع به حقه ی ذهنم پی بردم که این ترسها واهیه…دلیلی نداره که من توضیح بدم بابت نه گفتنم… و فقط نوشتم که نمیتونم…

و کلا از پیج اومدم بیرون …دیدم دوباره پیام اومد ولی چون خیلی استرس داشتم دیگه پیامو باز نکردم..‌

تا صبح با خدای خودم حرف میزدم و احساس خیلی خوبی داشتم امروز برای اولین بار صبح سحر خیز بودم و نشستم خواسته هامو نوشتم…خدا ی من دیشب بهم الهام کرد که برم فایلهای توحید عملی رو دونه دونه دانلود کنم و گوش کنم تا شرک وجودمو کم کم از بین ببرم و دیگه از کسی نترسم…

همینجوری تو عقل کل داشتم منطق های نه گفتن رو مرور میکردم که گفتم بزار برم پیام صاحبکارمو باز کنم ببینم چی گفته…داشتم شااااخ در میاوردم …فقط دوتا فیلم آموزشی برام فرستاده بود همین….باورم نمیشد از خوشحالی اینقدرر بالا پایین پریدم که فقط خدا میدونه…

گفتم خدایاااا یعنی من به خاطر همین اینقدر تا به امروز خودمو عذاب میدادم؟ به خاطر این ترسهای واهی؟

خلاصه که کلی خدارو شکر کردم و تصمیم گرفتم روی مهارت نه گفتنم بیشتر و بهتر کار کنم..

الانم اومدم طبق هدایت خداوند فایل اول توحید عملی دانلود کردم که با گوش جان بشنوم و هدایت شم انشاءالله…

لایق بهترینها هستید