«الخیر فی ما وقع» در شعر پروین - صفحه 59

به نام خدای مهربان🪴

سلام به استاد عزیز و خانم شایسته جان و دوستان عزیز سایت

الخیر فی ماوقع در شعر پروین اعتصامی

همیشه هر اتفاقی که میفته یه خیریتی توش هست و باید نگاهمون به اتفاقات به ظاهر نامناسب این نگاه باشه که یک اتفاق خوبی در راه است

اگر احساس خوب رو در همه لحظات زندگیتون داشته باشید اتفاقات فوق العاده عالی براتون رخ میده این یک قانونه

اگر احساس خوب داشته باشید اتفاقات خوب رخ میده و اگر احساس بد داشته باشید اتفاقات بد رخ میده این یک قانونه و استثنایی هم نداره

اگر سعی کنید در تمام طول شبانه روز در هر شرایط و در هر موقعیتی احساستون رو خوب کنید مطمئناً اتفاقات خوب جوری از در و دیوار وارد زندگی شما می‌شه که شما رو مبهوت می‌کنه این کار شاید در شروع کار ساده‌ای نباشه اما مطمئناً با تمرین این اتفاق میفته

با تغییر باورها این اتفاق میفته

ما باید ایمان داشته باشیم که روند جهان همواره خیر و خوشی و خوبیه

کسی که احساس خوب داره یعنی کسی که ایمان داره

ملاک ایمان نه به ریشِ نه به جای تسبیح روی پیشونیِ نه به چادرِ نه به چیز دیگه‌ای

ملاک ایمان احساس آرامش درونیِ

هر چقدر احساس آرامش داشته باشیم هر چقدر احساس خوب داشته باشیم یعنی ما به یک نیرویی ماورای نیروی خودمون اعتقاد داریم که اون نیرو محافظ ماست که اون نیرو با ماست به این میگن ایمان

نشان ایمان نشان ظاهری ایمان احساس خوبه

اگر احساس خوب داری یعنی ایمان داری اگر امید داری یعنی ایمان داری اگر احساس شوق و ذوق داری اگر آرامش داری یعنی ایمان داری هیچ چیز دیگه‌ای نیست

واقعاً هیچ چیز دیگه‌ای نیست

الا به ذکر الله تطمئن القلوب

تنها با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گیرد

این موضوع در یکی از شعرهای بسیار زیبای خانم پروین اعتصامی اومده و من امروز می‌خوام در مورد این شعر صحبت کنم

احساس پاکیِ،

احساس رسیدن به خداست

احساس عشقه

احساس درک خداونده

این شعر داستان یک پیرمرده که خیلی زندگی سختی داشته و از اونجا شروع میشه که همه ردش کردن همه دست رد به سینه‌اش گذاشتن پیش همه رفت پیش همه گدایی کرد پیش همه رو انداخت امیدش رو از خدا دور کرد و به غیر خدا رو آورد نابود شد زندگیش ولی خدا بازم دوستش داشت ولی خداوند بازم بهش رحم کرد ولی خداوند دید اون رو اونی که خدا رو ندید خدا دیدش و خدا دوستش داشت خدا همه ما رو دوست داره با تمام اشتباهاتمون با تمام بی‌ایمانی‌مون با تمام بدی‌هامون دوستمون داره بخشیده ما رو و هر روز هم داره میگه برگرد بیا پیش من

هر روز هم میگه منو ببین من هرچی که بخوای بهت میدم تو فقط منو باور کن فقط منو بشناس منو درک کن هرچی که از دنیا می‌خوای

چی می‌خوای بهت بدم؟

هرچی رو که بخوایی

پول می‌خوای سلامتی می‌خوای عشق می‌خوای رابطه قشنگ می‌خوای کار خوب می‌خوای هرچی رو که بخوای بهت میدم

“پیرمردی، مفلس و برگشته بخت

روزگاری داشت ناهموار و سخت

هم پسر، هم دخترش بیمار بود

هم بلای فقر و هم تیمار بود

این، دوا میخواستی، آن یک پزشک

این، غذایش آه بودی، آن سرشک

این، عسل میخواست، آن یک شوربا

این، لحافش پاره بود، آن یک قبا

روزها میرفت بر بازار و کوی

نان طلب میکرد و میبرد آبروی

دست بر هر خودپرستی میگشود

تا پشیزی بر پشیزی میفزود

هر امیری را، روان میشد ز پی

تا مگر پیراهنی، بخشد به وی

شب، بسوی خانه می آمد زبون

قالب از نیرو تهی، دل پر ز خون

روز، سائل بود و شب بیمار دار

روز از مردم، شب از خود شرمسار”

پیرمرد هر روز می‌رفت گدایی می‌کرد هر روز می‌رفت دستش رو جلوی هر کس و ناکسی دراز می‌کرد بلکه چیزی بهش بده وقتی هم میومد خونه خیلی ناامید و ناراحت میومد خونه و احساس خیلی بدی داشت

“صبحگاهی رفت و از اهل کرم

کس ندادش نه پشیز و نه درم

از دری میرفت حیران بر دری

رهنورد، اما نه پائی، نه سری

ناشمرده، برزن و کوئی نماند

دیگرش پای تکاپوئی نماند

درهمی در دست و در دامن نداشت

ساز و برگ خانه برگشتن نداشت”

پیش هر کسی رفت هیچ چیزی بهش ندادن همه شهر و همه کوچه‌ها رو رفت دیگه حس راه رفتن نداشت

اما هیچی برای بردن خونه نداشت

رو نداشت که برگرده بره خونه

“رفت سوی آسیا هنگام شام

گندمش بخشید دهقان یک دو جام

زد گره در دامن آن گندم، فقیر

شد روان و گفت کای حی قدیر

گر تو پیش آری بفضل خویش دست

برگشائی هر گره کایام بست

چون کنم، یارب، در این فصل شتا

من علیل و کودکانم ناشتا

میخرید این گندم ار یک جای کس

هم عسل زان میخریدم، هم عدس

آن عدس، در شوربا میریختم

وان عسل، با آب می‌آمیختم

درد اگر باشد یکی، دارو یکی است

جان فدای آنکه درد او یکی است

بس گره بگشوده‌ای، از هر قبیل

این گره را نیز بگشا، ای جلیل

رفت پیش آسیابان

آسیابان هم یه گندم بهش داد و گفت خدایا شکرت تو اگر بخوای کمک کنی می‌تونی همه جوره کمک کنی اگر من این گندم رو بفروشم هم می‌تونم عدس بخرم هم عسل بخرم بچه‌هام رو خوب کنم و این صحبت‌ها را داشت به عنوان تشکر از خدای مهربان داشت می‌کرد و در ادامه گفت بس گره بگشودی از هر قبیل این گره را نیز بگشای ای جلیل

گفت گره خیلی از مردم رو باز کردی گره زندگیشون رو این گره رو هم باز کن ای خدای مهربان

این دعا می‌کرد و می‌پیمود را ناگه افتادش به پیش پا نگاه

دید گفتارش فساد انگیخته وان گره بگشوده گندم ریخته

دید این دعایی که کرده به جای اینکه بهش کمک کنه به ضررش شده و این همه داره راه میره و داره دعا می‌کنه دید که اصلاً اون گره‌ای که گندم‌ها رو ریخته تو دامنش اون گره باز شده و همه گندم‌ها ریخته

بانگ بر زد، کای خدای دادگر

چون تو دانائی، نمیدانی مگر

سالها نرد خدائی باختی

این گره را زان گره نشناختی

این چه کار است، ای خدای شهر و ده

فرقها بود این گره را زان گره

چون نمی‌بیند، چو تو بیننده‌ای

کاین گره را برگشاید، بنده‌ای

تا که بر دست تو دادم کار را

ناشتا بگذاشتی بیمار را

هر چه در غربال دیدی، بیختی

هم عسل، هم شوربا را ریختی

من ترا کی گفتم، ای یار عزیز

کاین گره بگشای و گندم را بریز

ابلهی کردم که گفتم، ای خدای

گر توانی این گره را برگشای

آن گره را چون نیارستی گشود

این گره بگشودنت، دیگر چه بود

من خداوندی ندیدم زین نمط

یک گره بگشودی و آنهم غلط

تا اینجای داستان پیرمرد به شدت ناراحت به شدت عصبانی به همه چی شک می‌کنه و میگه خدایا این چه وضعشه چه کاری با من کردی من گفتم گره زندگیم رو درست کن نه گره دامن رو که همه گندم بریزه

من ازت خواستم که کمکم کنی نه اینکه توی سرم بزنی و بدبختم کنی

خیلی از ماها توی شرایطی قرار می‌گیریم که احساس می‌کنیم خدا با ما قهر کرده اوضاع سخت میشه ما فکر می‌کنیم که خدا ما رو نمی‌بینه فریاد می‌زنیم می‌گیم خدایا ما رو ببین ما اینجا هستیم فکر می‌کنیم خدا روشو کرده اونور

نه همیشه خدا با ما هست

الغرض برگشت مسکین دردناک تا مگر برچیند ان گندم ز خاک

چون برای جستجو خم کرد سر

دید افتاده یکی همیان زر

“سجده کرد و گفت کای رب ودود

من چه دانستم ترا حکمت چه بود

هر بلائی کز تو آید، رحمتی است

هر که را فقری دهی، آن دولتی است

تو بسی زاندیشه برتر بوده‌ای

هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای

زان بتاریکی گذاری بنده را

تا ببیند آن رخ تابنده را

تیشه، زان بر هر برگ و بندم زنند

تا که با لطف تو، پیوندم زنند

گر کسی را از تو دردی شد نصیب

هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب

هر که مسکین و پریشان تو بود

خود نمیدانست و مهمان تو بود

رزق زان معنی ندادندم خسان

تا ترا دانم پناه بیکسان

ناتوانی زان دهی بر تندرست

تا بداند کآنچه دارد زان تست

زان به درها بردی این درویش را

تا که بشناسد خدای خویش را

اندرین پستی، قضایم زان فکند

تا تو را جویم، تو را خوانم بلند

من به مردم داشتم روی نیاز

گرچه روز و شب در حق بود باز

من بسی دیدم خداوندان مال

تو کریمی، ای خدای ذوالجلال

بر در دونان، چو افتادم ز پای

هم تو دستم را گرفتی، ای خدای

گندمم را ریختی، تا زر دهی

رشته‌ام بردی، که تا گوهر دهی

در تو، پروین، نیست فکر و عقل و هوش

ورنه دیگ حق نمی‌افتد ز جوش

چقدر زیبا میگه که خدا اگر هم به ظاهر داری می‌بینی تو زندگیت مشکل به وجود میاد این دقیقاً همون راهیه که باید بری این دقیقاً همون نعمت این دقیقاً همون ایده‌ایه که بهش نیاز داری این دقیقاً همون مسیریه که می‌تونه بهت کمک کنه برای رسیدن به هدفت و چقدر قشنگ توی این شعر توضیح میده که هر بلایی که از خداوند میاد یه رحمتیه

میگه به این دلیل برای من مشکل ایجاد شد که تو رو پیدا کنم که اگر همیشه اوضاع خوب باشه تو رو پیدا نمی‌کنم اگر مشکلی توی زندگیمون به وجود میاد خدا رو پیدا می‌کنیم نه به خاطر اینکه خدا تنهاست خدا نیاز داره که ما پیداش کنیم به خاطر اینکه وقتی ما خدا رو فراموش می‌کنیم و از فرکانس خدا دور میشیم در فرکانس بدی‌ها قرار می‌گیریم

اگر مشکلی به وجود میاد خدا این مشکل رو ایجاد نکرده ما از فرکانس خوبی‌ها از فرکانس عشق از فرکانس نعمت‌ها وقتی دور میشیم طبیعتاً به نقطه مقابلش می‌رسیم

میگه من خیلی این در و اون در کردم من به مردم داشتم روی نیاز

من خیلی رو انداختم به افراد مختلف اما رزق و روزی پیش تو بود همیشه هم در حال دریافت نعمت‌ها می‌تونستم باشم میگه گندمم را ریختی تا زر دهی رشته‌ام بردی تا گوهر دهی

زندگی ما همیشه همینه اگر چیزی رو از دست دادیم به معنای کمبود نیست این به معنای یک نعمت جدید و بسیار بزرگتره اما به کسی میرسه این نعمت به کسی که بتونه اینطور نگاه کنه به خداوند به کسی که بتونه احساس خودش رو کنترل کنه به کسی که بتونه در شرایط سخت خوبی‌ها رو ببینه در شرایط سخت نعمت‌هایی که داره ببینه

دوستان خیلی موقع‌ها شرایط سخت میشه برای منم این اتفاق افتاده اما باور کنید در سخت‌ترین شرایط هنوز نعمت‌های زیادی هست که ما داریم و می‌تونیم به خاطر اون‌ها سپاسگزار باشیم و خودمون رو به احساس خوب برسونیم

خیلی خیلی موارد هست که اگر ما روش کار کنیم می‌تونیم در سخت‌ترین شرایط احساس خودمون رو خوب کنیم من خودم شرایط خیلی سختی رو تجربه کردم خیلی خیلی سخت از بیکاری از بی‌پولی از یک سال تو خیابون خوابیدن تو سن 15 سالگی یک سال گوشه پارک‌ها زندگی کردن

و من تونستم این کارو در مورد مرگ فرزندم انجام بدم و تو هم می‌تونی و هر کسی که بخواد خدا رو باور کنه می‌تونه این کارو انجام بده

و امیدوارم که توی این مسیر با ایمان با توکل حرکت کنیم از خدا بخواهیم که ما رو هدایت کنه از خدا بخواهیم که صبرمون رو بیشتر کنه از خدا بخواهیم که هیچ وقت فراموشش نکنیم از خدا بخواهیم که توکلمون رو بیشتر کنه امیدمون رو بهش بیشتر کنه باورهامون رو قوی‌تر کنه نسبت به خودش و اگر توی این مسیر حرکت کنیم زندگی سراسر شادی سراسر معجزه سراسر عشق سراسر نعمت و خوبی خواهد بود برای همه دوستان عزیزم آرزوی سلامتی خوشبختی و سعادت دارم