آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 1

سلام به استاد عباسمنش و همه دوستان عزیز

جالبه چقدر همین موضوع رو به عنوان نصیحت میگفتیم دریغ از اینکه خودمون تو تله حرف مفت زدن افتاده بودیم و خبر نداشتیم.

یکی از دلایلی که میومدم قانون رو توضیح میدادم این بود که احساساتمو نمیتونستم کنترل کنم.

انگار ما آدما خیلی خوب میفهمیم قانون برای بقیه چطوری کار میکنه،انگار خیلی خوب میفهمیم مشکلات مردم از کجا آب میخوره، که بازم فکر میکنم دلیلش برمیگرده به همون باور بنیادی که فکر میکنیم اگر بتونیم بیرون خودمون رو اصلاح کنیم کار ها درست میشه ،فکر میکنیم یه چیز باید تو این آدمای اطراف تغییر کنه تا منم تغییر کنم،

فکر میکنیم باید جهان اطراف تغییر کنه تا من بهتر بشم ولی غافل از اینکه همه چی از درون منه ،

مثلا اگه کسی مثل ما فکر نمیکنه ولی خیلی باهاش خوش میگذره جرات اینو نداریم که رهاش کنیم و مدارمون رو ببریم بالاتر دوست داریم اونو تغییر بدیم.

الله اکبر، نمیدونم چرا همه چی به توحید برمیگرده.ولی از قول استاد باید بگم اگه خیلی مردی خودت رو اصلاح کن دنبال اصلاح کردن دیگران نباش.

یک دلیل دیگه ای که ما خیلی دوست داریم از قانون برای بقیه حرف بزنیم نبود اعتماد به نفس،یا یک غرور مخفی که میاد در گوشت میگه تو خیلی بنده خاصی هستی و خدا این آگاهی ها رو فقط به تو داده حاااالا برو باهاش بنده های خدایی که تو چاه افتادن نجات بده.

وا ما دلیل سوم که خودم به شدت تو این دام افتادم اینه که فکر کردیم یکی تو مدار این آگاهی ها هست وقتی براش توضیح دادیم اون خیلی به وجد اومده،و ما از خوشحالی اون خیلی ذوق کردیم یک دوپامین عجیبی تو بدن ما ترشح شده،و هر وقت اون فرد رو میبینیم نا خودآگاه میخوایم بحث رو به سمتی ببریم که دوباره اطلاعات جدید بهش بدیم و اون کیف کنه وهعی بهمون اعتبار بده، وما هم ذوق کنیم که اووه من چقدر چیز بلدم.

آخه یکی نیست بگه بدبخت برو تمرکز کن روی خواسته های خودت .

توی اینطور مواقع هم یک حدیث میاد تو ذهنمون که میگه زکات علم نشر اونه،

ولی آخه علمی که من خودم بهش عمل نکردم چرا میخوای نشر بدی.

هعیییی چی بگیم از جهلمون که بی پایانه.

خدایا خودت هدایتمون کن که هیچ وقت پا تو کفشت نکنیم

هیچ وقت رفتار بقیه رو قضاوت نکنیم

هیچ وقت نخوایم مردم رو زورکی ببریم بهشت

آه خدایا منو ببخش.

فعلا خدا نگهدارتون.