آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 1

به نام خدایی که مهربونه ویژه است تنهاست و عاشقمونه.

خدا جونم شکرت که منو با این مسیر آشنا کردی شکرت که منو تو مسیر خوشبختی قرار دادی شکرت که منو تو مسیر شکرگزاری قرار دادی شکرت که منو با خودت آشنا کردی شکرت که هر روز راه و چاه داری بهم نشون میدی دستم رو گرفتی و هدایتم می‌کنی شکرت که هر روز آگاهترم می‌کنی و هر روز یادآوری می‌کنی از این آگاهی‌ها استفاده کنم و توی زندگی روزمره ببینمشون که کجاها بهتر می‌تونم عمل کنم. شکرت که حواس منو از بقیه گرفتی که حواسم فقط به تو جمع باشه شکرت شکرت شکرت.

این نگاه خیرخواهانه کمک کردن به دیگران در خفا احساس لیاقت پایین رو نشون میدهد . از تعریف و تمجیدی که بابت اون نگاه خیرخواهانه از انسان میشه و احساس خوب تاثیرگذاری که در انسان به وجود میاد نه تنها نباید خوشحال شد بلکه باید ترسید. چون

یک ، نشون میده احساس لیاقت ما بستگی به نظر مثبت بقیه نسبت به ما داره و،

دو باعث میشه حواس ما از زندگی خودمون و تمرکز روی خودمون پرت بشه و درگیر زندگی و حواشی زندگی دیگران بشه.

سه اینکه در جنبه توحیدیش هم ما مشرک می شویم ، واضح‌تر بگم خدا هم تنها زمانی به بنده‌هاش کمک می‌کنه که ازش درخواست کند وقتی بنده درخواست نکنه پاسخی هم دریافت نمی‌کنه. اما گاهی ما جلوتر از خدا عمل می‌کنیم. یعنی حتی وقتی بنده‌ای درخواستی از ما نکرده ما پیش پیش می‌خوایم اونو راهنمایی کنیم اونو هدایت کنیم اونو به راه خوشبختی بکشونیم غافل از اینکه انسان‌ها تنها زمانی تغییر می‌کنند که خودشون بخواهند و آماده تغییر باشند.

غافل از اینکه انرژی گذاشتن برای بقیه مترادف با خارج شدن از مسیر و در مسائل مشکلات اون‌ها فرو رفتن در واقع اون‌ها تغییر نمی‌کنند فقط مشکلات ما بیشتر و بیشتر می‌شه.

اون تمرکز و انرژی که می‌تونیم برای تغییر خودمون بگذاریم رو خرج دیگران نکنیم تمرکز روی عملکرد خودمون بگذاریم.

قانون چی میگه به هر چیزی توجه کنی از اصل و اساس اون بیشتر و بیشتر وارد زندگیمون میشه چه مشکلات خودمون چه مشکلات دیگران فرقی نمی‌کنه!

وقتی به مواردی فکر می‌کنم که دوست دارم دیگران را نصیحت کنم یاد کتاب نیمه تاریک وجود می‌افتم که می‌گفت وقتی ضعفی در عملکردن به بعضی کارها داریم اون ضعف رو توی وجود خودمون نمی‌بینیم ولی انعکاسش رو توی رفتار و اعمال بقیه خوب می‌بینیم و به همین خاطر اون رو به بقیه گوشزد می‌کنیم نه به خودمون! نمونه اش همین گوش دادن فایل‌ها و نت برداری کردن است که به هم مسیرهام دائم گوشزد می‌کردم غافل نشید از سایت غافل نشید از فایل گوش دادن غافل نشید از نت برداری کردن در صورتی که خودم غافل شده بودم(:

باوری که کمک می‌کنه دلسوزی بیجا نکنیم اینه که همه انسان‌ها به یک اندازه به نعمت‌های خدا دسترسی دارند و ما هرگز توانایی تغییر زندگی هیچکس رو نداریم اما 100٪ توانایی تغییر زندگی خودمون رو داریم.

در مورد خرج کردن انرژیمون خسیس باشیم،که در غیر این صورت دو حالت پیش میاد 1 خودمون از مسیر دور و دورتر می‌شیم 2 آدم‌های بدبخت و بیچاره بیشتری رو وارد زندگیمون می‌کنیم.

اگر من روی خودم خوب کار کنم در مسیر درست بمونم از قوانین درست استفاده کنم آدم‌های درست در مسیر زندگیم قرار می‌گیرند بدون هیچ تبلیغی شو آفی …و قانون کبوتر با کبوتر باز با باز انجام می‌شه کافیه من سمت خودمو درست کنم.

ما نمی‌تونیم زندگی هیچ احدی رو تغییر بدهیم حتی بچمون را ، فقط و فقط مسئول زندگی خودمون هستیم و ما فقط و فقط حرف‌هایی را می‌شنویم که آمادگی شنیدنش رو داشته باشیم پس فقط و فقط زمانی تغییر می‌کنیم که آماده باشیم و خدا هزاران راه داره برای رسوندن خیر و نشان دادن راه درست و خوشبختی به ما ((و بقیه بنده هاش هم مثل ما (:))

امروز دیدم یه دختر مدرسه‌ای قمقمه دوستش رو که جا گذاشته بود دوان دوان براش آورد از سر دلسوزی و محبت بدون اینکه اون درخواست کرده باشه، واکنش دوستش برام خیلی جالب بود نه تنها تشکر نکرد! بلکه با اون دختر دعوا کرد! که چرا وسیله منو برداشتی بدون اجازه! و دختر سرشو انداخت پایین و با حالت ناراحتی و ناامیدی برگشت و دقیقاً اون لحظه یاد این فایل افتادم که چقدر ما از سر دلسوزی و کسب حس خوب و شنیدن به به و چه چه بقیه کارهایی را انجام دادیم که نه تنها تشکر نکردند بلکه طلبکار هم شدند!

خدایا هزاران بار شکرت که توی مسیر رشد قرارم دادی ظرفمو برای رشد بیشتر بزرگتر کن که من سخت به هر خیری از سمت تو بهم برسه فقیره