آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 2

به نام خداوند بخشنده ومهربان

سلام به اساتید عزیزم ودوستان خوبم

آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟؟؟؟

قسمت 2

لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد ومن الغی

هیچ اجباری در دین نیست وراه درست از راه انحراف روشن ومشخص است

این باور اشتباه که ما می‌تونیم دیگران رو تغییر بدیم،خیلی بنیادین هست،بخصوص اینکه در سنین پایین تر هم تشویق می‌شدیم به اینکه به افکار وگفتار دیگرانی که صلاح ومصلحت زندگی وآینده روشن ما رو میدونستن،عمل کنیم،هم اینکه وظیفه مون بود که با افرادی که دیدگاه مذهبی مثل ما نداشتند،از زاویه دید خودمون قضاوت شون کنیم واین روند باعث شده که نا خودآگاه در هر شرایطی، علی رغم دانستن روش درست وقانون خداوند،در عملکردمون واحساسمون در هر لحظه هم خودمون وهم دیگران رو قضاوت کنیم

هرچند در حال حاضر بهتر از قبل عمل میکنم وتقریبا کاری به بقیه وعملکرد وگفتارشون ندارم وتقریبا سرم تو لاک خودم هست،ولی ریشه ای حل کردن این باور غلط برای تغییر دیگران بخصوص در مورد فرزندم نیاز به تمرکز بیشتر وشناخت بیشتر از خودم داره که کم کم متعهدانه تر از قبل حلش می‌کنم، چون هنوز حاشیه های این تمرکز وانرژی برای بقیه،باعث میشه از خودم دور بشم واون تمرکز لازم رو نداشته باشم

اینکه هرکسی که کار اشتباهی میکنه ،میدونه که اینکار رو داره انجام میده واشتباه هست،،دقیقا بر اساس قانون درسته،مثلا در مورد فرزندم ،کاملا رفتار وگفتار من رو وخط قرمز ها رو در شرایطی که باید رعایت کنه(وظایف درسی وارتباطی با دوستانش)،میدونه وحتی خیلی بهتر از من عمل میکنه وبازی رو خوب میدونه، ،،،کاملا آگاهه که من نسبت به باباش خیلی احساسی تر در شرایط مختلف باهاش کنار میام ودر لحظه به خودم قول میدم که دیگه بازی رو نمیبازم،ولی متاسفانه بازم تکرار میشه،،،یعنی قانون رو می‌دونم ولی در عملکردم باید خیلی بهتر باشم ،،،،

آگاهانه باید این هشدار جدی رو مدنظرم قرار بدم که علاوه بر اینکه ممکنه با عدم مواجه شدن با چالش های مختلف زندگیش با حضور من،ضعیف بار بیاد،،خیلی از مهارت‌های اجتماعی وارتباطی که خودش در مسیر رشدش میتونه تجربه کنه که مسیر زیباتری در زندگیش ایجاد کنه رو با این بی توجهی وعدم آگاهی من از عواقبش، براحتی از دست میده

بهتره هر لحظه به خودم یادآوری کنم که هر فردی رو خداوند مختار آفریده،،فقط من میتونم بهش عواقب رفتارش رو یادآوری کنم ونگرانی خودم رو کاهش بدم وبه خودم عواقب تمرکزم رو بقیه وفراموش کردن خودم ،،،مسیر زیبایی که براحتی میتونه آرامش بیشتری وقتی رو خودم متمرکز هستم رو بهم هدیه بده،،،رو به خودم یادآوری کنم

نتایج خیلی خوب همین تمرکز کمی که روزانه ،،نسبت به تمرکزم روی بقیه،،،روی خودم دارم وبهم آرامش وبرکت ونعمت داده ببینم وآگاهانه بیشتر تجربه‌ اش کنم

در اطرفیان افراد موفقی رو می‌بینم که خودشون با چالشهایی که مواجه شدن،حتی از کودکی،،،موفق تر از افرادی هستند که از کودکی ساپورت شدند توسط والدینشون وحتی الان در سن 50 سالگی هنوز در خانه والدین ووابسته به اونها زندگی می‌کنند واینهم عواقب عدم تجربه چالشهای زندگی وانعطاف بیشتر ناشی از اون ،،توسط این افراد هست

الان که شخصیت مستقل ورشد وتوانمندی بیشترم رو نسبت به دوستانم در حل چالش‌های زندگی ام میبینم،،بهتر درک میکنم که این مسئولیت پذیری رو از کودکی مادرم از من وخواهر وبرادرهام انتظار داشت وگاهی ما شاکی می‌شدیم ولی الان خوشحالم وبهتر درک میکنم که ما انسانها در هر شرایطی توانایی حل مسائل زندگیمون رو داریم،،فقط عجولیم وناخودآگاه خودمون رو مقایسه میکنیم واین روند رشدمون رو کندتر می‌کنه، ،مگر اینکه آگاهانه موفقیتهامون در زمینه های مختلف رو با همین تضادهایی که تجربه کردیم به خودمون یادآوری کنیم

اینکه بارها با احساساتی عمل کردن واینکه خواستم تلاش کنم برای موفقیت پسرم علی رغم عدم تمایل خودش ،،،خودم رو توجیه کردم که بچه هست ومن وظیفه دارم مواظبش باشم،،، براحتی زمان رو برای تجربه خواسته های خودم وفرزندم از دست دادم

واینکه اصلا مهم نیست،،که چقدر از زمان وپول وارتباطاتمون هزینه میکنیم،،،اون درست نمیشه

وخودش باید مسئولیت وعواقب رفتارها وگفتارش رو بپذیره تا بعدا درست فکر کنه، قبل از هر اقدامی که میخاد انجام بده،،،رو بهتر درک میکنم وسعی میکنم بهتر عمل کنم ورها تر باشم

باید مواظب باشم وروی اصولم پافشاری کنم ونتایج بدنبال اون رو در نظر بگیرم

ومسئولیت زندگی بقیه رو بعهده نگیرم تا آرامشم هر لحظه دچار تزلزل نشه،،واز رشدشخصیت فرزندم لذت ببرم

با توجه به اینکه فرد حمایتگری هستم علاوه بر فرزندم گاهی برچسب بی معرفتی رو از دوستان وخانواده ام در راستای کمک بهشون، ،،اینکه از وقتم وانرژی ام وپولم هزینه کنم،،تا خواسته هاشون رو تجربه کنند،،با هدر رفتن انرژی وتمرکزم تجربه کردم والان بهتر از قبل عمل میکنم ،،ولی هنوز باید احساس لیاقت وعزت نفسم برای تجربه زندگی راحت وشادتر رو تقویت کنم

با اینکه به گفته استاد،به شکل سختش درس ها رو یاد گرفتم،ولی هنوز تو شرایط احساسی نمی تونم بهش عمل کنم،،بویژه در مورد فرزندم،وتقریبا در مورد سایر افراد آگاهانه مواظب اتلاف انرژی وتمرکزم بهتر از قبل هستم،ولی در مورد فرزندم باید بهتر از قبل باورهام رو تغییر بدم ورها کنم تا خودش هم از تجربه کردن تصمیمات خودش لذت ببره واحساس رهایی کنه

البته بیشتر افکار من وتجربیاتی که باشنیده هام دارم ترس ونگرانی ایجاد کرده که زمان میبره تغییر کنم،،وگرنه بارها توانایی واستقلال فرزندم در انجام امورات منزل،بویژه آشپزی وکیک پزی وخرد کردن نارگیل وآناناس رو دیدم وخودم متعجب شدم که با سرچ کردن داره تجربه اش میکنه ،ووقتی از سر کار میرسم من رو سورپرایز میکنه،،،وخیلی از ترس‌های من در زمینه موفقیتش بی مورد هست وبا رها کردنش ،این ترس های واهی هم از بین میره وهم من وهم فرزندم آرامش بیشتری با تجربه خودمون خلق میکنیم

من مسئول اعمال خودم هستم

بقیه افراد هم مسئول اعمال خودشون هستند

واین عین عدالت خداونده

من باید باورهای مذهبی اشتباهم رو تغییر بدم،هر چند بهتر از قبل عمل میکنم،،ولی ریشه ای بودن این باورها، ،هر لحظه افکار وعملکردم رو تحت شعاع قرار میده که آگاهانه باید روش کار کنم وبتدریج تغییر کنم

آیه 11 سوره رعد

خداوند سرنوشت قومی رو تغییر نمی‌دهد مگر اینکه خودشون تغییر کنند

هر لحظه باید مد نظرمون باشه که ما باید خودمون وافکار وعملکردمون رو تغییر بدیم،،،تا آماده هدایت خداوند باشیم ولذت بیشتری از زندگیمون ببریم وخواسته هامون رو تجربه کنیم

اگر من به خودم سخت بگیرم آسان می شوم برای سختی ها ،،مثل سخت گرفتن مسیر تربیتی فرزندم

ووقتی به خودم آسان گیر هستم،آسان می‌شوم برای آسانی ها،،مثل مهارت‌هایی که تجربه کردم وکمتر از مقاومتهای دیگران وتجربه هاشون شنیدم وبیشتر رو موفقیت‌های افراد وتجربه اون توسط خودم زوم کردم وبراحتی از خلق اون مهارت دارم لذت میبرم

اینکه ما بی نهایت آزادیم برای انتخاب مسیر مون

خیلی عادلانه هست واحساس رضایت بهمون میده

وبا تغییر خودمون بهتر درک میکنیم که خشک وتر باهم نمیسوزن، ،،چون اگر آماده باشیم ودر مسیر درست باشیم،قبل از هر اتفاقی از افراد وشرایطی که لازم هست جدا می‌شیم وبراحتی هدایت می‌شویم وتجربه دیگران هیچ ربطی به تجربه ما در شرایط ایجاد شده نداره