آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 2

به نام خدای مهربان سلام خدمت استاد عزیزم و دوستان خوبم و خانم شایسته نازنین

استاد عزیزم در چند فایل اخیر شما یک آرامش عجیبی دارید که همه ی ما متوجه اون شدیم و من بسیار بسیار این آرامش توحیدی شما رو تحسین میکنم و امیدوارم همه ی بچه های سایت در این مسیر زیبای توحیدی ثابت قدم باشیم و چنین آرامشی از جنس توحید را درک و تجربه کنیم.

بسیار ممنونم از خانم شایسته عزیز بابت پیشنهاد برای ضبط این فایل ارزشمند که با اینکه استاد بارها در محصولات و سایر فایل های دانلودی در مورد این موضوع صحبت کردند اما به دلیل تغییرات فرکانسی که داریم هربار شنیدن این فایل ها و تفکر و تعقل در آن ها به ما درس هایی میده که هربار راه رو برامون روشن تر و لذت بخش تر می‌کنه

سپاسگزارم.

در فایل قبلی من کامنتی نوشتم از مثالی که خواستم زندگی بقیه رو عوض کنم و درآمد خودم نابود شد

و در این فایل می‌خوام یکی از تجربیات خودم رو بنویسم که از تغییر دیگران دست برداشتم و چه نعمت هایی وارد زندگیم شد:

من در یک خانواده سوپر مذهبی بسیار بسیار مقید و متدین متولد شدم یعنی توی همون بچگی پدر و مادرم به من و خواهروبرادرم اصرار میکردند که نماز بخونیم روزه بگیریم قرآن بخونیم و حتما مسجد بریم و …اما از همون بچگی من متوجه رفتارهای متضاد افراد مذهبی اطرافم مثل پدر و مادرم و مثل عموهام و… شدم مثلاً گاهی تلفن منزل زنگ میخورد و وقتی مادرم جواب میداد می‌فهمیدم پشت خط از همکاران پدرم با ایشون کار دارند و ایشون با اینکه خونه بود با اشاره به مادرم می‌گفت بگو خونه نیست اینجا من با همون عقل بچگی دچار تضاد شدم و میگفتم عههههه بابا که خونه است پس چرا گفت بگو نیستم و مادرم هم گفت نیست!!!!مگه بابا و مامان نماز نمیخونن پس چرا دروغ میگن؟؟؟؟

یا در مهمانی های دسته جمعی میدیدم بعد از اینکه کل خانواده مثل عموها و زن عمو ها نماز رو به جماعت می‌خوندن بعدش مینشستن و کلی غیبت این و اون رو میکردن و مسخره میکردن و …اینجا بازهم من میگفتم عههه مگه الان نماز نخوندن پس چرا غیبت می‌کنند مگه بابا نگفت غبیت گناه کبیره است و کسی که داره غیبت می‌کنه انگار داره گوشت برادر مرده خودش رو میخوره پس چرا همه دارن اینکار رو میکنن؟؟!!!!

خلاصه کلی از این تضادها دیدم و توی 14 و 15 سالگی بود که فهمیدم من نمیتونم مثل بقیه باشم نمیتونم نماز بخونم و دروغ بگم نمیتونم نماز بخونم و غیبت کنم نمیتونستم به بقیه بگم روزه هستم بعد یواشکی برم نون و پنیر بخورم(این رفتار رو هم از یکی از نزدیکانم دیدم) خلاصه بیزار شدم از مذهب و آدم مذهبی بودن و احساس میکردم من متوجه یه چیزی شدم اما جرات گفتنش رو نداشتم یعنی جرات نمی‌کردم بگم آقا اگه نماز میخونی چرا دروغ میگی؟؟؟ بنابراین یواش یواش دیگه نه نماز خوندم نه روز گرفتم نه مسجد رفتم و این رفتار من کم کم سبب شد کل خانواده از پدر و مادرم گرفته تا عموها و پسرعموها و …طردم کردند خیلی خیلی توسط خانواده ام تحقیر شدم همش منو مقایسه میکردند و میگفتن خجالت بکش ببین پسرعموت هرشب میره مسجد مکبر شده اما تو چی یه آدم بی نماز و لااوبالی هستی خاک برسرت تو هیچی نمیشی تو به هیچ جایی نمیرسی تو بیچاره میشی خدا کمکت نمیکنه چون نماز نمیخونی و از این حرف ها…

اما برعکس شد من نماز نمیخوندم اما به طرز معجزه آسایی خدا خواسته هام رو اجابت میکرد وقتی هجده سالم شد گفتم خدایا من نمی‌خوام برم سربازی و همون سال قانون سربازی عوض شد یعنی قانون سربازی این بود کسی که پدرش 60 ماه جبهه داشت میتونست یک فرزندش رو معاف کنه اون موقع من این قانون رو نمی‌دونستم اما به خدا گفتم خدایا من می‌خوام سربازی معاف بشم و همون سال قانون 60 ماه شد 30 ماه و پدرم 30 ماه جبهه داشت و من براحتی معاف شدم و یادمه بعد یکسال دوباره قانون برگشت به همون 60 ماه جبهه!!!(الان نمیدونم قانون چیه)

خلاصه که تحقیرها و توهین ها به دلیل مسیر جدایی که نسبت به خانواده و اعتقادات شون داشتم به قدری ادامه داشت که من دیگه نتونستم در کنار خانواده دوام بیارم و تصمیم گرفتم در 19 سالگی به تهران برای کار و زندگی مهاجرت کنم اما شخصیت بسیار داغونی داشتم چون به شدت تحقیر شده بودم به شدت مقایسه شده بودم و خیلی اوضاع خوبی نداشتم .

در تهران شروع به کار کردم بخاطر اون شخصیت ضعیف تحقیر شده اولش خیلی دست و پا چلفتی بودم کارها رو نصفه و نیمه انجام میدادم یه روز صاحب کارم کلی باهام صحبت کرد و بهم امید و انگیزه داد گفت تو خیلی پسر خوبی هستی خیلی مودبی خیلی با شخصیت هستی خیلی قوی هستی خیلی خوشتیپ هستی خیلی زیبایی خیلی قشنگی حیف تو نیست اینطور داری کار می‌کنی!!!!

وقتی این حرف ها رو شنیدم کلی احساسم عالی شد این اولین باری بود که یه نفر ازم تعریف میکرد خیلی انرژی گرفتم اونقدری که از فردای اون روز تصمیم گرفتم یه آدم دیگه ای بشم و واقعا هم شدم یه طوری کارها رو انجام میدادم که همه شوکه شده بودند و خیلی پیشرفت کردم هم از نظر حقوقی هم از نظر جایگاه و …

بعد این تغییرات و پیشرفت ها هرروز زنگ میزدم به پدر و مادرم و بهشون میگفتم چقدر رشد کردم چقدر پیشرفت کردم و چقدر حقوقم زیاد شده بهم احترام میزارن وهرروز تشویقم میکنندو…یعنی میخواستم به خانواده ام بفهمونم که دیدید اشتباه می‌کردید دیدید منو الکی قضاوت می‌کردید دیدید اون همه تحقیر و توهین غلط بود دیدید با اینکه نماز نمیخونم اما خدا چقدر کمکم کرد و…و خیلی خوشحال بودم و میگفتم الان دیگه اون ها هم به اشتباهشون پی می‌برند و کلی قربون صدقه ام میرن من تشنه این بودم که یه قربونت برم از پدر و مادرم بشنوم اما چیزی که فکر میکردم با چیزی که شنیدم زمین تا آسمون فرق داشت…

اون ها باز هم شروع کردند به تحقیرمن و کلی بهم حرف های نامناسب زدند…

خلاصه هربار من پیشرفت میکردم و هربار که با اون ها حرف میزدم و اخبار خودم رو بهشون میدادم و منتظر تاییدشون بودم اون ها حتی نه تنها به اندازه سرسوزنی تغییر نکردند بلکه هربار اوضاع بد و بد و بدتر میشد .

تا اینکه با سایت و این مباحث آشنا شدم که آقا

«ما هیچ قدرتی برای تغییر دیگران نداریم»

ازیه جایی به بعد تصمیمات شجاعانه ای گرفتم اولش خیلی دردم گرفت اما کم کم به انسان شادتری تبدیل شدم من تصمیم گرفتم دیگه هرگز برای تایید گرفتن از پدر و مادرم تلاش نکنم دیگه هیچ خبری از خودم بهشون ندادم و در سکوت کامل شروع کردم به کارکردن روی اهدافم و از ته ته دلم هم پدر و مادرم رو بخشیدم بابت تمام رفتارهایی که با من کردند اولش خیلی سخت بود اما با کمک حرف ها و دوره های استاد تونستم ادامه بدم و کم کم اومدم تمرکز کردم روی خوبی هاشون و به خودم میگفتم همین که پدر و مادرم من رو به دنیا آوردن و تا 18 سالگی کمکم کردند بهم غذا دادن فرستادنم مدرسه وقتی مریض میشدم منو دکتر میبردن و…گفتم بخاطر همین ها تا ابد ازشون سپاسگزارم.

و دیگه هیچ کاری بهشون نداشتم اصلا سعی نکردم نظرشون نسبت به خودم رو تغییر بدم و از قبل بیشتر بهشون احترام گذاشتم و فقط تمرکز کردم روی تغییر خودم و زندگیم و رشد خودم و نتیجه و اتفاقی که چند ساله افتاده اینه که:

پدر و مادرم هرروز بهم زنگ میزنن و کلی قربون صدقه ام میرن و هی میگن کی میای دلمون برات تنگ شده دلمون داره برات درمیاد توروخدا بیا و جالب تر اینکه دیگه با دین و نماز و روزه ام هم کاری ندارن حتی گاهی میگن احساس می‌کنیم تو داری مسیر درست رو میری نه ما…

سال ها تلاش کردم این جمله رو از زبونشون بشنوم خیلی به در و دیوار زدم اما نتیجه که نمی‌داد هیچ برعکس اوضاع بدتر هم میشد اما از وقتی تصمیم گرفتم به جای تغییر اونا خودم رو تغییر بدم اوضاع به طرز عجیبی به سمت اون چیزی که من میخواستم تغییر کرد بدون اینکه من ذره ای تلاش کرده باشم.

خداروشکر بابت اینکه به این مسیر و به این سایت الهی هدایت شدم.

ممنونم از استاد عزیزم بابت این فایل زیبا

ممنون از بچه های سایت بابت کامنت های عالی.