آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 2

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

بِه نامِ خُداوَندِ بَخشَنده مِهرَبان

سلام و درود و احترام به استاد گرامی و خانم شایسته عزیز و دوستان خوب سایت عباسمنش

از صبح تا الان ده بار این فایلو گوش دادم و خداوند هربار یک آگاهی ناب بمن عطا کرد. و از صبح هربار اومدم قسمت دیدگاه کامنت بذارم ولی نتونستم بنویسم ،نتونستم اعتراف کنم ، از قضاوت میترسیدم ، همین الان از بیرون اومدم نمازمو خوندم و قرآن گرفتم دستم و طلب صبر کردم در پیشگاه خداوند گفتم صبر صبر صبر و قرآن را باز کردم .آیه 54 سوره نور برام باز شد دقیقا همین جمله بالای صفحه بود .

وَإِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا ۚ وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ

و اگر او را اطاعت کنید هدایت و سعادت خواهید یافت، و بر رسول جز ابلاغ روشن رسالت تکلیفی نیست.

و دقیقا به نیت روابط با دخترم طلب صبر داشتم و خداوند چنین پاسخی بمن داد.خیلی سختم بود به اعترافِ غرور و تکبری که در رابطه با دخترم برام ایجاد شد.گمراه شدم بَد هم گمراه شدم مانند کسی که خداوند در قرآن میفرماید : خداوند بر دلهاى آنان و بر شنوایى ایشان مهر نهاده و بر دیدگانشان پرده‏ اى است و آنان را عذابى دردناک است

سال 1388 خداوند مسئولیت یک فرشته کوچولو را بمن سپرد، مادرِ این فرشته دوماه قبل اینکه مسئولیتش بمن سپرده بشه فوت شده بود . این فرشته کوچولو دوسال و چهار ماهش بود و الان دخترِ من 17 سالشه . از روزی که من بعنوان مادر در کنار این فرشته ای که خداوند بعنوان رسالت زندگی من قرار داد از همه ی آدمیان روی زمین خانواده دوست فامیل غریبه آشنا کس ناکس از همه و همه شنیدم برای این فرشته مادرِ خوبی باش ، یادمه سال های اول من کلا فراموش شدم حتی حق نداشتم به دخترم یک نگاه چپ بندازم از برادر کوچیکم تا پدر و مادر و خواهرم من مورد سرزنش قرار میگرفتم چرا این حرفو زدی چرا اونکارو کردی .

میخام بگم اونقدر گفتن و گفتن و گفتن نه تنها من فراموش شدم و حذف شدم چنان تو مغز من کرده بودن با حرفا و رفتارشون من خدای من گواهه چشم از این دخترم برنداشتم ، نمیخام بگم آی براش زحمت کشیدمو فلان ن اصلا اما میخام برسم از مسئولیتی که بمن سپرده شد من به گمراهی محض رسیدم چجوری ؟

از دوسالگیش بیشتر از یک مادر همراهش بودم همراهی کردم تا مباداااااا یکنفر بگه نامادری فلان رفتار باهاش کرده مبادا خواهرم پدرم برادرم بگن چرا فلان حرفو زدی و چرا چرا و چراهااااا و این حساسیت های بیجای دیگران موجب شد منم درگیر حرف مردم بشم که منم از خودم بِکَنَم بدم به دخترم تا فلانی ها خوششان بیاد ، به به و چه چه کنن تا پدربزرگ مادربزرگ دایی های دخترم به به و چه چه کنن و راضی باشن و قضیه بجایی رسید که من همه ی زندگیم همه ی همُ و غمم شده بود درس و مشق و لباس و حرف زدن و راه رفتن و همه چی همه چیه دخترم درست باشه چرا ؟

که داییش بگه خدا پدر و مادرتو بیامرزه ، خدا حفظت کنه، الهی خوشبخت بشی و من معتاد شدم که این تعریفا و تمجیدا را بشنوم تا کلاس ششم دخترم پا به پاش درس خوندم یاد گرفتم سوال میپرسیدم جواب میداد و با نمره بیست میومد خونه و بقول استاد من به معنای واقعی کلمه خودمو کُشتم و نابود شدم چرا ؟

که دایی دخترم اومد خونمون گفت خدا پدر و مادرتو بیامرزه و من میخام بازهم بشنوم من نیاز به تأیید شدن دارم و حتی یادمه عید همین امسال رفتیم عید دیدنی رفتیم خونه دایی دخترم چقدررررررر با افتخار عکس دخترمو که شاگرد دوم کلاسشون شد را به مادربزرگش به داییش و زندایییش نشون دادم چقدرررر همه ازم تشکر کردن و من چقدر ذوق میکردم و چقدر افتخار کردم با کُشتن خودم با تلاشِ من دخترم امروز شاگرد دوم شده .

همه ی اینارا گفتم که بگم بعد 15 سال غروز تکبری در من ایجاد شد امروز دخترم بمن میگه نه بمن برمیخوره ، دخترم امروز طبق سلیقه ی خودش لباس میپوشه بمن بر میخوره ، دخترم امروز میگه من دوست دارم این مدل لباس بپوشم بمن برمیخوره، حالا چرا بمن برمیخوره ؟ بخاطر اینکه عااااادت کردم از دوسالگی بهش گفتم بخور نخور بشین نشین بپوش نپوش درست حرف بزنیا سلام کن اینجوری بپوش اونجوری نپوش حرف بزن حرف نزن و …….. اووووووه تا دلتون بخاد امرونهی کردم و ایشون فقط انجام داد .

و امروز دخترِ من تو سنِ 17 سالگی میگه نه من اینو دوست ندارم میگه من نمیخام بپوشم من اونو دوست دارم من میخام برم من میخام تنها برم میخام میخام میخام من به غرورم بر میخوره چی ؟ چی گفتی چیه فکر کردی قدت بلند شده خیلی میفهمی ؟

چرا من با غرور و تکبر حقِ زندگی کردن را از دخترم میگیرم ؟

چرا من نمیخام بفهمم که دختر من دوسالش نیست 17 سالشه !

چرا من نمیخام بفهمم دختر من میتونه برای خودش برای زندگی خودش تصمیم بگیره ؟

چرا من رها نمیکنم ؟ چرا نمیتونم رها کنم ؟ چیزی به غیر از غرور میتونه باشه ؟

یا علت دیگه ای داره که من درکش نمیکنم ؟

میدونم کارم اشتباهه میدونم سختگیری میکنم میدونم دخترم دور دورتر میشه با گیر دادنم

و بارها شده کوتاه مدت رها کردم و به روم نیاوردم سکوت کردم و سپردم به خداوند چقدر ارتباطش با من صمیمی تر شد

چقدر علاقه ش بمن بیشتر شد

چقدر بمن نزدیکتر شد

حتی بدون اینکه من بگم کارهای خونه را انجام میداد بدون اینکه من بگم نظافت خونه را انجام دادبدون اینکه من درخواست کنم لباسا را مرتب کرد .هربار مینویسم توبه میکنم متعهد میشم میگم تمامه دیگه کاری به کارش ندارم من دارم روی خودم کار میکنم ولی بازهم نمیشه و الانم از خداوند کمک خواستم بامن با وضوح و روشنی صحبت کرد وظیفه ی منو بهم گفت رسالت من فقط ابلاغ پیامِ همین و بس …

از خداوند کمک میخام نجاتم بده

از خداوند کمک میخام مرا از چنگ گمراهی و تکبر نجاتم بده

من راهی جز رها کردن ندارم مطمئنم و بارها بمن ثابت شد نتایج بینظیری گرفتم تلاشم را میکنم خداوند قلب مرا باز کنه .

استاد عزیز این فایل بی نظیر بود شما با جانُ و دل تلاش میکنید ما را به راه راست به نور و روشنی هدایت کنید و قطعا زحمات شما توسط خداوند بی جواب نخواهد ماند.

و امیدوارم ما دانشجویان با نتایج موفقیت آمیز بتونیم نیمی از زحمات شما را جبران کنیم .

دوست داشتم از نتایج خوبی که این اواخر از دوره ها نصیبم شده کامنت بذارم اما این موضوع که در رابطه باهمین فایل بود بنظرم تنها پاشنه آشیل زندگیمه که هنوز نتوستم رهاش کنم.

سپاسگزارم استاد عزیزم