دستور العمل «خانه تکانی ذهن، گام به گام»

درود خداوند به شما خانم شایسته و استاد عباسمنش عزیز،

بنده بیشتر از دوسال هست که در سایت عضو هستم منتها همونجور که استاد همیشه می‌فرمودن، تعداد روز عضویت مهم نیست و تعداد نتایجی که از عمل به آموزه‌ها حاصل میشه مهمه،

بارها تصمیم گرفتم که زندگیم رو تغییر بدم، تا به امروز هم لنگان لنگان به نتایج کوچکی که لازمه‌ی تغییر من بوده دست پیدا کردم، ولی همیشه یک چیز هست که لنگ میزنه، و اون هم اینه که من حالم با خودم خوب نیست، هربار که تصمیم میگیرم و چندروزی رو عمل میکنم ولی دوباره با یک لغزش از مسیر خارج میشم و همه مسائل و افکاری که سعی در تغییرشون داشتم دوباره من رو احاطه می‌کنن،

برای من پر واضحه که اگر لنگان لنگان دارم زندگیم رو پیش میبرم دلیلش فقط و فقط اینه که لنگان لنگان ایمان دارم و لنگان لنگان عمل میکنم،

جوری که احساس می‌کنم اگر بعد از هر بار لغزش دوباره به مسیر برمیگردم دلیلش فقط اشتیاقی هست که به خداوند دارم و همین تنها ثابت زندگی من بوده که هیچوقت تغییرنکرده،

این اشتیاقه که من رو به مسیر برمیگردونه ولی باورها و افکار ناشی از بی‌ایمانیه که من رو از مسیر خارج میکنه.

توی این چندسالی که در تلاش برای استقلال زندگیم بودم، تا به امروز به هرکاری که دست زدم فیلد شده، و بر این باورم که هرچه میکشم از عملکرد خودم و افکار درونیمه،

امروز صبح که بیدارشدم بلافاصله با یک مشکل اساسی که بارها درگیرش شده بودم دوباره مواجه شدم، این بار با بغض گفتم خدا بزرگه بالاخره من بنده‌ی خودشم بالاخره یه راهی نشونم میده مگه کی جز اون کاری از دستش ساخته‌ست؟

تلگرام رو باز کردم با پستی از کانال استاد مواجه شدم: یک خبر خوب…

لینک رو بازکردم و فایل حاضر رو پلی کردم، با اینکه همزمان با فایل داشتم کارای دیگه رو انجام میدادم، کنارش گذاشتم و همزمان با صحبتای شما شروع به نوشتن کردم: من توی این نقطه تورو رها میکنم و تسلیم میشم…

رسیدم به جایی که شما گفتید: اگه اینجا هستی و با این پروژه هم‌مدارشدی، این اتفاقی نیست بلکه پاسخیه از طرف خداوند به درخواستی که ازش داشتی…

اشک از چشم‌هام سرازیر شد، خدا همیشه به سوال‌هام خیلی زود جواب داده بود، این بار هم مثل همیشه و حتی زودتر از همیشه باهام با کلام شما سخن گفت و به وعده‌ای که داده بود بازهم مثل همیشه عمل کرد..

ادعونی استجب لکم.. اجیب دعوه الداع اذا دعان..

الان که این کلمات رو مینویسم اشک‌هام با شدت و لذت بیشتری درحال ریختنه… قربون قشنگیِ خدا برم که هرچقدرم از مسیرش خارج بشی بازهم منتظر اشاره‌ای از برگشت توعه تا برت گردونه و از نو بسازتت..

میدونم که همه این روزها و مسائل رو به لطف الله و با کمک خودش ازش گذر میکنم، و یک روز میام و اینجا برای شما و استاد عزیز و دوستان خوبم از آرامش و حال خداییم میگم ..

چون شکی ندارم که بالاخره به بزرگترین آرزوم میرسم، رضایت الله..

یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه…