تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم

به نام مهربان پروردگارِ سخاوتمندم که هدایتم کرد به این آگاهی های توحیدی تا بادرک قوانین ثابت جهان هستی خالق عامدانه ی تمااااام خواسته هام باشم.

سپاسگزارم از شما استاد عباسمنش عزیزم که این آگاهی ها رو دراختیارمون قرارمیدین تاخوب زندگی کنیم و کمک کنیم جهان جای بهتری برای زیستن باشه.

جهان بیرون آینه ی درون منه، اگر من تغییرکنم جهان بیرون منم تغییر خواهد کرد فارغ از اینکه زندگی برای دیگران چجوری داره پیش می‌ره.

از کجا شروع کنم به این تغییر ، از کنترل کانون توجه ، از پذیرفتن صد در صد مسئولیت زندگیم ، از بستن زیپ دهنم و قدرت ندادن به عوامل بیرونی از جمله ، حکومت، کشور، تورم ، همسر ، پدر و….هزاران عامل بیرونی دیگه چون هزاران مثال نقض برای همین عوامل بیرونی میتونم پیدا کنم که بی ربطه با تجربیات افراد.

سوال : کجا ها شکایت کردی و همیشه ناراضی بودی و جهان باچه پس گردنی نشونت داد و کجاها تمرکز کردی روی بهبودت و جهان بهت پاداش داد!!؟؟

خوب من مثال کرونا رو تو فایل قبلی زدم اینجام باز می‌نویسم تا این تکرار یادم بندازه که کنترل کانون توجه تاچه اندازه مهمه و چقدر می‌تونه در نتیجه تغییر ایجاد کنه و اهمیت عوامل بیرونی رو برام کمرنگ کنه حالا این عامل هرچقدر که میخواد بزرگ و جهانی باشه..‌‌.

اواخر سال 98 که کرونا آغاز شده بود،دوسال بود که من با آگاهی های استاد عباسمنش آشنا شده بودم ، تغییرات زیادی از نظر تحصیلات ، اعتماد بنفسی ، شغل ، درآمد و … تو زندگیم ایجاد کرده بودم و به اندازه کافی به این آگاهی ها اعتماد پیدا کرده بودم ، کرونا اومد و تقریبا همه جهان رو درگیر خودش کرد

من هرروز ، بی وقفه این آگاهی هارو نوش جان میکردم ، همه جا تعطیل بود و من زمان زیادی داشتم برای وقت گذاشتن روی بهبود خودم و تقویت باورهام ، حالا دیگه موضوع رشد و پیشرفت و بهبود نبود ، موضوع زنده موندن بود ، واقعا پای مرگو زندگی وسط بود پس با تمام توان ادامه دادم ، همه ی رسانه هایی که میتونست از دنیای بیرون بهم اطلاعات بده آگاهانه بستم ، ورودیم فقط آگاهی های این سایت بود ، زیبپ دهنمو بستم و راجب ناخواسته ها صحبت نکردم ، فقط اطلاعات این سایت رو گوش کردم و نوشتم و تکرار کردم ، فقط تجربیات بچه های سایت رو گوش کردم ، و تمرکز و توجهم روی اطلاعات سایت بود ، و نتیجه طبق قانون سلامتی ، امنیت و گذر ازاین مرحله با آرامش و سلامتی کاااااامل بود ، بدون مصرف حتی یک عدد قرص.

اون بیرون خیلیا بیمار شدن ، خیلیا فوت کردن ، خیلی افسردگی گرفتن ،اضطراب دائم رو تجربه کردن و هزاران ناخواسته دیگه ….

اما من فارغ از اینکه اون بیرون چه خبره ، تجربم با باورهام و درونم هماهنگ شد و این کنترل کانون توجه و این نتیجه باعث شد تا ایمانم به این آگاهی ها هزاران برابر بیشتر شه و درامتداد این باور نتایج بیشتر و بزرگتری خلق کنم.

من یاد گرفتم راجب ناخواسته هام حرف نزدم ، کانون توجهمو کنترل کنم ، من به اهمیت این موضوع پی بردم و یقین دارم که این روش این قانون « کار می‌کنه » ، خیلیییی جاها تونستم وکانون توجهمو کنترل کردم ، راجب ناخواسته حرف نزدم ، راجبش نخوندم اطلاعات بیشتری کسب نکردم با خودم و دیگران تکرارش نکردم ،به اندازه ای که تونستم این کنترل رو انجام بدم به همون اندازه نتیجه ی رضایت بخش آفریدم .

بعضی جاها هم نتونستم کنترلش کنم و نشانه های تجربیات ناخواسته اومد و باز به خودم اومدم و شروع کردم به مدیریت احساسم و از اون به بعد نتیجه به نفع من تغییر کرد ،

بقول استاد عباسمنش عزیزم ، هیچ چیز از احساس خوب داشتن مهم تر نیست ، جدی گرفتن احساس خوب و ترجیح دادن آن برهر احساس دیگری شهامت میخواد ، احساس خوب داشتن پشتوانه میخواد و آن پشتوانه خودت هستی ،همان ایمانی که اگر به اندازه دانه خردلی باشد، کوه ها را جابجا خواهد کرد .

باز هم سپاسگزارم از شما استاد عباسمنش عزیزم که این آگاهی ها رو دراختیارمون قرارمیدین،

دوستتون دارم وعششششششق برای خانواده بزرگم در سرزمین توحیدی عباسمنش 🟢