تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم

استاد عزیزم😍

دوستای هم فرکانسی 😍

سلام به همگی روزتون سرشار از شادی 🌹🌸🌹

خداروشکر میکنم که به شنیدن این فایل هدایت شدم و متوجه شدم که قوانین یادم رفته شایدم اصلا تطابق ندادم اصولی که از استاد یاد گرفتم رو توی این ماجرای اخیر..

درسته من هم تهران زندگی میکنم سخت گیری جمهوری اسلامی رو تجربه نکردم این روزها همه صحبت از حمایت میشه که اره تو به عنوان یک ایرانی باید دین خودتو ادا کنی و هربار که من سر باز میزدم بحث ترسو بودن رو پیش میکشیدن و من آگاهانه سعی میکردم اعراض کنم و تمرکز کنم روی آرزوی مهاجرتم روی زبان خوندن روی مصمم شدنم واسه رفتن

حتی تصمیم گرفتم توی کارم مواردی که خودم به عنوان مدیرگروه دوسه ساله انجام نمیدادم و فقط مسول چک کردنشون بودم رو انجام بدم و یاد بگیرم و تمرمزم رو کلا گذاشتم روی چالش جدیدی که برای خودم ایجاد کرده بودم…

ولی باصحبت هایی که استاد کردن من رفتم به 6 سال پیش که مادرم رو خیلی یهوویی بخاطر سرماخوردگی و شرایط خیلی بد هوای اهواز از دست دادم

و من از زمین و زمان گله مند بودم از شهرمون که هوای گردو غبار طور داشت در طول سال از ادمهای بی مسولیتی که هیچ کاری دراین راستا نمیکنن از اب کثیفی که قابل تصفیه شدن نبود برای خوردن و خیلی موارد دیگه حتی از پرستاران و دکتر بیمارستانی که نتونستن برای مادرم کاری کنن… از پدرم از خودم و همینطور خداوند که چرا مادرم رو ازم گرفتی…

این پروسه دوسال طول کشید روز به روز ناراحت تر غمگین تر و عصبی تر میشدم از دیدن ادم هایی که میخندن و شادن عصبی میشدم و غر میزدم که اینا چرا انقد خوشحالن فردا همینم ازشون گرفته میشه…

دوسال جنگیدن باهمه چی حتی با خداا تا جایی که دیگه جوون مقاومت کردن نداشتم خسته شده بودم از تنهایی خودم از اون همه شرایط بدی که توی ذهنم بولد کرده بودم از نگاه های ترحم اقوام دوستان که هرکی منو میدید باز از هوای بد و زندگی سخت و بی رحم صحبت میکرد

انگار توی مردابی پامو گذاشته بودم و روز به روز لحظه به لحظه بیشتر غرق میشدم و بقیه هم بیشتر منو هل میدادن پایین

دقیقا توی اون فرکانس نارضایتی از شرایط بودم و ادم های توی اون مدار توی زندگیم میومدن.. و یه جایی رسید که خسته شدم خودم فهمیدم که من کاری از دستم برنمیاد مادرم که برنمیگرده شرایط اب و هوایی که عوض نمیشه اصلا همه چی به جهنم من خدارو میخوام توی زندگیم

بشدت احساس بی کسی و فقر میکردم از شدت غمی که توی وجودم بود نمیدونستم باید چکار کنم گریه زاری من کاری رو درست نمیکنه حتی یادمه سجده کردم و زار زار گریه کردم که من دیگه نمیتونم خداا اگه خدایی اگه میبینی حال بد منوو الان وقتشه الان بهت خیلی نیاز دارم من دوس دارم برگردم به یاسمین شادی که بودم دوس دارم زندگی رو دوباره لمس کنم دوس دارم دوباره رنگ هاا برام معنی داشته باشه از خنده بقیه خوشحال شم ادم ها رو دوس داشته باشم این نفرت از وجودم بره بیرون…

خودمو بغل کردم و تسلیم خدا شدم

حس کردم که دوس دارم خدارو یبار دیگه پناه اوردم بهش…

و..

خیلی رب جهانیان خدایی کرد در حقم.. چند روز بعدش خبر بارداری خواهر کوچکترم رسید که چندسالی واسه بچه دار شدن اقدام میکرد ولی نمیشد.. 😍 این خبر چنان وجودمو پراز شادی کرد و هیجان برای دیدن این بچه که من شرو کردم دنبال کار گشتن تا بتونم جای مادرم که نیس سیسمونیشو خودم اماده کنم… و چالش جدید..

شکرگزاری هرروزمو شرو کرده بودم یسری فایل انگیزشی اون موقع گوش میدادم و حالم داشت بهتر میشد روابطم با خانوادم بهتر شد پذیرفتم که مرگ جزیی از زندگیه و ادامه دادم تا اینکه بعد سه چهار ماه یه کار خوب توی تهران برام پیدا شد معجزه بود انگار من حتی رزومه نفرستاده بودم اونجا ولی شرایطش انقدر خوب بود از اهواز مهاجرت کردم به تهران

همین کمکم کرد که شرایط اب و هوایی اهواز یادم بره توی دل اون شهر نباشم

و فقط با تمرکز به نعمت هایی که خداوند بهم دده بود این اتفاق افتاد

الان چندسالیه تهرانم توی کارم خیلی سریع پیشرفت کردم و روابطم با همه روز به روز بهتر شد..

اشنایی من با استاد هم به محض ورودم به تهران اتفاق افتاد از طریق یه دوست قدیمی که تصادفی توی مترو دیدم و از دوره های استاد بهم گفت البته اونموقع توی فرکانسش نبودم که از اموزه های استاد استفاده کنم ولی بعد از چندین بار سرزدن به سایت و هدایت شدن به فایل های مختلف دل دادم..

عاشق شدم

و مسیرمو شرو کردم

لذت بردن از زندگی 🙃🙂

اره میشه همیشه از تاریکی به روشنایی رسید به شرط امید توکل و توجه به زیبایی های مسیر

برای همتون ارزوی سعادتمندی میکنم.