تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم

سلام به همه ی عزیزانم

استاد عالی هستی.

سال ۹۶ از بندرعباس برای تغییر اوضاع و شرایط زندگیم آمدم تهران در آن روزگار دوستانی داشتم که باهاشون هم خانه شدم در مدت ۵ ماه به نسبت کسانیکه حتی از من خیلی جلوتر بودم و باورهای قوی تری داشتم مثلا نفر کارشناسی ارشد داشت می‌گفت کار نیست و توی خونه نشسته بود من که کاردانی داشتم میگفتم امکان نداره , پیدا میکنم …

تا بهمن ۹۶ که سر گرونی تخم مرغ مردم شلوغ کردند خانواده چپ و راست تماس گرفت و پیشنهاد برگشت به بندرعباس رو میدادند از اونجایی که شرک داشتم برگشتم . ظهر روزی که رسیدم از شرکت بسیار بزرگ و معتبری تماس گرفتند و گفتند رزومه شما پذیرفته شده و فردا صبح برای مصاحبه تشریف بیارید . وااااای دود داشت از مغزم میزد بیرون و دیگران رو مقصر میدونستم در صورتیکه از بی ایمانی خودم بود …

گفتم خدایا بزرگم کن بعد هجرت .

امسال واسه ارشد آمدم تهران , دیگه هم هیچ دوستی نیست که برم خونش دقیقا دوم مهر ماه رسیدم , دانشگاه بهم خوابگاه نداد و من توی مسافر خونه اسکان گرفتم . مجددا تماس های چپ و راست برای برگشت شروع شد که اینبار دیگه نرود میخ اهنین در سنگ و استاقمت کردم و احساسم رو خوب نگه داشتم و این باعث شده که خدا خودش دربی ایجاد کند تا بازم بهم ثابت کنه که همیشه فقط اعتماد به اوست که بهترین و با کیفیت ترین پاسخ را میدهد .

دیشب یکی از دوستام تماس گرفت که با یکی از آشنایانش صحبت کرده و ازش خواسته من رو بعنوان هم خانه بپذیرد و اون شخص هم قبول کرده

دو نکته

۱. من به احدی سفارش نکرده بودم که پیگیر موردی واسم باشه جز خدا .

۲. این شخص خونه رو رهن کرده اونم سه روز پیش ! و من فقط یک هزینه خرجی هست که تقسیم میشه رو بایستی پرداخت کنم

خدایا صد هزار مرتبه شکر

در پناه نور الهی باشید

نثار طلب خیر