تمرکز بر آنچه می توانم بهبود دهم

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عباس منش عزیزم، بانو شایسته زیبا و همراه و همه عزیزان حاضر در این مکان مقدس…

امروز به فایل «تمرکز بر آنچه که می توانم بهبود دهم» هدایت شدم تا کامنت هاش رو بخونم. این فایل رو من در همون زمان هایی که کشور ما درگیر تظاهرات بود دیدم و برای من آموزه های خیلی زیادی داشت. یادمه اون موقع من با اینکه فایل های استاد رو شنیده بودم و ضمنی می دونستم که باید ذهنمو کنترل کنم، خیلی در این زمینه موفق نبودم و در یوتیوب و شبکه های اجتماعی اخبار مربوط به تظاهرات رو دنبال می کردم. البته که نتیجه این کم کاری من در اجرای قانون خودشو در زندگیم نشون داد. اما الان که بعد از یک سال به این ویدئو و آموزه هاش برمیگردم، به این نتیجه می رسم که «تمرکز بر آنچه که می توانم بهبود دهم» صرفا برای یک زمان و یک شرایط مشخص نیست! برای همه دوران هاست.

هر روز و هر لحظه ما پر شده از شرایط مختلفی که تمرکز گذاشتن روی اون ها نه تنها به ما کمکی نمی کنه، بلکه مارو عقب تر هم می بره. و این که ما یاد بگیریم اصل رو از فرع جدا کنیم، هر چیزی که فرعه از زندگیمون حذفش کنیم و تمام تمرکزمون رو روی اصولی که زندگی ما رو به سمت خواسته هامون تغییر میدن بذاریم، الان دیگه به اعتقاد من بزرگترین و مهمترین کاریه که باید انجام بدیم!

من حتی همین امروز هم باز این اشتباه رو کردم. در اینترنت دو تا نوشته خوندم که توسط افراد مریضی نوشته شده بود! نمی خوام به مضمون اون ها اشاره کنم اما بعدش که خوندنشو تموم کردم با خودم گفتم ای دل غافل! این چه کاری بود کردی مسعود؟! چرا این چرندیات منتشر شده از مغزهای مریض افرادی که در زندگیشون به هیچ موفقیتی نرسیدن رو خوندی؟!

شاید کل وقتی که من برای خوندن اون دو مطلب گذاشتم 5 دقیقه هم نشد اما تاثیری که روی ذهن من میذاره مهمه! منی که درک کردم با افکار و فرکانس هایی که به جهان هستی ارسال می کنم دارم شرایط زندگیمو رقم می زنم، دیگه نباید اطلاعات رو فیلتر نشده وارد مغزم کنم! خداروشکر در این زمینه خیلی پیشرفت کردم. اینستاگرام ندارم، یوتیوب رو هم جز برای انتشار ویدئوهای خودم استفاده نمی کنم، تلویزیون و ماهواره که هیچی مطلقا، اخبار و سیاست هم انگار نه انگار که وجود خارجی دارن! ولی باز یه جاهایی مثل امروز از دستم در میره و تمرکزمو میذارم روی اون چیزی که نه تنها نمی تونم تغییرش بدم، بلکه اصلا تمرکز کردن روی اون حتی در حد 1 ثانیه در هزار سال، نشون از بیماری باورهای منفی در وجودم داره!!!

گفتم که بلافاصله بعد از این کار، بیام و این کامنت رو بذارم و بگم آدم وقتی تصمیم جدی برای تغییر خودش می گیره، باز از دست نجواهای شیطان درونش در امان نیست، مگر پروردگارش رحم کند! همیشه و همیشه باید یادم باشه که برای تک تک انرژی وجودم ارزش قائل باشم. انسان موفق کسی نیست که از همه چیز و همه کس خبر داره، بلکه کسیه که از خیلی چیزا خبر نداره! و این ذهن زمانی در آرامشه که خیلی چیزا واردش نشده باشه!

و من این کامنت رو گذاشتم که به صورت عامرانه به خودم بگم: مسعود! از مهمترین قدم های رسیدن به اهداف، کنترل کانون توجهه! چیزی که احساس می کنی مناسب تو نیست، در همون قدم اول باید بذاریش کنار! میخواد یه صفحه اینترنتی باشه، یه نجوا باشه، صحبت یه آدم ناجور باشه یا هر چیز دیگه ای! در نطفه باید خفش کنی! و اصلا اجازه دست و پا زدن بهش ندی. این طوریه که جارو در قلبت برای ورود خدا باز می کنی. خدا و آلودگی ها هیچوقت با هم در یک جا جمع نمیشن. اینو هیچ وقت یادت نره پسر!

از استاد عباس منش عزیزم ممنونم برای انتشار این آگاهی فوق العاده…

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و سالم و پیروز و سربلند و ثروتمند باشید.

خدانگهدار

1402/09/02

21:23