زیبایی ها را ببینیم

سلام نفیسه جانم

تولد تو هم مبارک عزیزم.

حقیقتا روز عشق اعتبارش رو باید از وجود تو بگیره که لابه‌لای کلماتت مهر می‌جوشه و بیرون می‌آد.

چه نشونهٔ خوبی دادی. از این به بعد روز ولنتاین که شد، یادم می‌آد که یه عشقی یه گوشه از جهان داره دلش برای زندگیِ روزبه‌روز بهتر و قشنگ‌تر می‌تپه، تلاش می کنه، ذوق می‌کنه و برای تولدت دعا می‌کنم که تا لحظهٔ مرگ (ان‌شاءالله 120 سال زنده باشی) همین روحیه و همین طلب کردن زیبایی درونت بمونه.

صبح که چشم باز می‌کنی، تا شب که سر به بالین می‌ذاری، این‌قدر زیبایی ببینی، این‌قدر دلت بذوقه که شمارش از دستت خارج بشه.

دعا می‌کنم روزبه روز کاستی‌هات کمتر و فزونی‌هات بیشتر بشه.

از خدا می‌خوام بهت دیدهٔ زیبابین هدیه کنه، اگرچه بودنت در این مسیر استجابت همین دعاست. به هر چیز که نگاه می‌کنی، جنبهٔ زیبا بودنش رو ببینی که این خیلی نعمت بزرگیه و منجر به نعمت آرامش می‌شه.

دیشب داشتم به دخترم همین رو می‌گفتم که سعی کنه زیبایی‌های دوروبرش رو نگاه کنه. می‌گفت می‌ترسم خودم رو گول بزنم و به چیزهای الکی شاد باشم، چشم باز کنم، ببینم دنیای واقعی یه چیز دیگه است.

دخترم خیلی اهل آموزه‌های استاد نیست و من هم خیلی ازش نمی‌خوام که به اجبار وارد این مسیر بشه.

اما اونجا بود که براش آرزو کردم که دیده زیبابین پیدا کنه و الان برای تو عزیز دلم که نمودی از عشق هستی هم همین آرزو رو می‌کنم. امیدوارم آن‌قدر زیبایی ببینی که مست بشی و این مست دیگه هوشیار نخواهد شد!

به آغوش پرقدرت پادشاه جهان می‌سپارمت.

سلام ملیکای عزیزم

چه شیرین، چه ساده، چه روون، چه دلچسب نعمت‌های خدا رو بیان کردی.

نعمت‌هایی که همگی از فرط ظهور دیده نمی‌شوند. و چقدر حال من خوب می‌شه وقتی می‌بینم غرق در این همه نعمتم.

مثالی که زدی فوق‌العاده بود. واقعا ارزش هر نفس ما چقدر است؟

این‌قدر داریم دست و پا می‌زنیم که زندگی کنیم و هر نفس ما یک زندگیه که بی‌خیال ازش عبور می‌کنیم.

کامنت دفعه پیشم رو یادم نیست، نمی‌دونم این مثال رو زدم یا نه؟ اما تو الان یه نفس عمیق بکش و به این اکسیژنی که از سوراخ‌های بینی عبور می‌کنه و توی ریه‌هات حسش می‌کنی توجه کن.

من ارزش این نفس رو چند شب پیش فهمیدم.

دخترم عمل انحراف و زیبایی برای بینی انجام داده بود.

اولا که من پشت در اتاق عمل دائم خدا رو بابت نعمت سلامتی شکر می‌کردم. فکر اینکه پشت در اتاق عمل به خاطر یه بیماری نیستیم واقعا خوشحال کننده بود.

بعد که دخترم مرخص شد و به‌اقتضای عملش راه تنفسش بسته بود و از دهان نفس می‌کشید، من هر لحظه شامر خدا بودم بابت این راه تنفسی و بابت راحتی و بابت هر نفس.

اوج کار زمانی بود که چون دخترم در خواب و بیدارترم بیهوشی و هوشیاری بود، ناگهان خواست طبق عادت با بینی نفس بکشد و متوجه انسداد آن شد.

برای آنی چنان ترسید که لرزش بدنش را نمی‌توانستیم کنترل کنیم.

یعنی همین عمل ناخودآگاهی که ما به این راحتی انجامش می‌دیم، اگر نباشد چه وحشتناک خواهد بود. اینجاست که سعدی می‌گه هر نفسی که فرو می‌رود ممنون حیات است و چون بر نی‌آید مفرح ذات

ممنونتم عزیزدلم از یادآوری دوبارهٔ نعمت‌ها

به راستی که سمانه‌جان کار قشنگی انجلم داده که زیبایی‌هاش رو می‌نویسه و باب خیری باز می‌شه که سایرین هم مثل ما خرابکاری بیایم و از زیبایی‌هاحرف بزنیم.

نفیسه جانم، سلام و مهر فراوان به اون روح زیبا و قلب مهربانت.

آرامشی که به آن رسیدی، در تک تک کلماتت هویدا بود. یه حس رهایی از اینکه دیگران ببینن، بپسندن یا نه.

حقیقتا در میام کلماتت حس کردم که حتی اگر منی که مخاطب کلمات پرمهرت هستم هم پیامت رو نمی‌دیدم، قرار نبود ناراحت بشی.

این رهایی گوارای وجودت عزیزم!

راستش برای من هم یه زمانی این اتفاق افتاد. ستاره‌های من نزدیک به پرشدن بود. یه نصفه ستاره باید می‌گرفتم تا بشم شاگرد پنج ستارهٔ سایت عباس‌منش؛ اما آیا به عملکردم هم می‌تونستم 5 ستاره بدم؟

بی‌شک من به لطف الله کارهایی کرده بودم که برای دیگران شگفت‌آور بود و از اینکه چنین کارهای عظیمی به این راحتی اتفاق افتاده بود، متحیر مانده بودند؛ اما من می‌دانستم که یکی دیگه داره کار رو جلو می‌بره و من فقط می‌خوام.

اما هنوز خیلی اتفاق دیگه باید بیفته که من 5 ستاره رو به خودم بدم.

از اون مهم‌تر اتفاقی بود که بعد از نوشتن کامنت برام می‌افتاد. اینکه دائم بیام و چک کنم که چند تا ستاره خورده، کی تاییدم کرده، کی جوابم داده، تو صفحه چندم قرار گرفتم، کی اول شد، کی دوم شد، ارتعاش مثبتم رو از کامنت نوشتن کم می‌کرد، و من خیلی راحت رها کردم.

البته که در سایت هستم. بعضی کامنت‌ها رو دنبال می‌کنم؛ اما زمانی کامنت می‌ذارم که برایم مهم نباشه که چه بازخوردی قراره بگیرم.

البته الان به چنین درجه‌ای رسیدم. گهگداری اگه چیزی می‌نویسم، حتی خودم هم یادم می‌ره که توی سایت مطلب نوشتم و این رهایی یعنی یک گام دیگر به جلو.

باور کنم عزیزدلم که گاهی کم شدن ستاره‌های زندگی یعنی عبور از یک مرحله ‌و بالارفتن به مرحلهٔ قشنگ‌تر.

و تمام زندگی حل قدم به قدم این مسئله‌هاست تا اینکه یک روح خودساخته قوی و زیبا در ما رشد کنه.

پیامت زیبا بود و پر از درس. ممنونتم عزیزدلم و دوستت دارم.

دست خدا پشت و پناهت.