زیبایی ها را ببینیم

بنام خدایی که همیشه نزدیک است.

بنام خدایی که از خود ما بیشتر میخواهد ما از ازندگی لذت ببریم.

درود و سلام خدمت خانواده صمیمی عباسمنش.

این خودِ ما هستیم که نیازمندِ تحسینِ دستاوردهای دیگرانیم. زیرا طبیعت و اساسِ وجود ما بر تحسین بنا شده است.

عجب جمله قصاری نوشتین! احسنت بر کلامتون که اینقدر عزت نفس رو میشه توش درک کرد. خدای من سپاسگذارتم.

واقعیت امر هم همینه که ما و جان ما جهان ما که در تکامل چند میلیون سال ه اینجا رسیده سزاوار تحسین و تمجیده… در مورد خودستایی حرف نمیزنیم. در مورد خلقت آفرینش و وجود خودمون صحبت میکنیم. مسلما کسی که این همه زیبایی رو تو وجود خودش نبینه و هماهنگ با اونها توجهی بهشون نداشته باشه، در مراحل بعدی هم هی این نعمت ها کم و کم و کمرنگتر میشون.

نمود این توجه به زیبایی ها و تحسین جهان تکاملی رو در زندگی استاد میشه دید…. از تحسین کردن های طبیعت و زندگی در جایی که بوی چوب داشته باشه میفهمیم زندگی در پرادایس از کجا شروع شده…از فیلم برداری های ساده و بی شیله پیله میفهمیم چطور شد که درون هیولا با چشم پرنده ایش چطور مهیا شد تا اون تصاویر استثنایی آفتاب طلایی ایالت سبز فلوریدا ضبط بشه…

از تحسین زیبایی های ساده میفهمیم چطور این حد از زیبایی و به این میزان وارد زندگی میتونه بشه.

تحسین میکنم این حد از زیبایی هایی که الانشم واقعا زیباست!

حالا این تصاویر احتمالا جایی تو اروپاس ولی به قول استاد چه فرقی داره…مگه انسان میتونه بدونه چقدر زیبایی بیرون هست…اگه ما دقت کنیم کلی زیبایی تو وجود تکامل یافته خودمون میتونیم پیدا کنیم…. طبیعت و سرسبزی بیرون هم به همین اندازس…به وسعت دید ما.

آسمون بالای سرما زیباست

تپش قلب ما زیباست

دستای ما زیباست.

سعی میکنم با تحسین زیبایی ها، توجه ام رو ببرم به اون سمت. سمتی که احساس بهتری بهم میده.

زیبایی های وجود همکارا

زیبایی های محل زندگیم.

زیبایی های خود زندگیم.

زیبایی های همسرم.

زیبایی های طبیعت محل زندگیم.

وقتی نگاهمون به زیبایی اینقدر بزرگ بشه واقعا از دیدن یه دونه شن هم میشه خدا رو تحسین کرد، اما اگه نگاهمون به زیبایی کوچیک بشه، نگاه بخل و خساست و تهمت و دروغ بزرگ میشه تا به کسایی هم که نعمت دارن به چشم آدم هایی نگاه کنیم که آدم های راه درست رفته ای نیستن و مشکل دارن…

این مثل یه ترازو میمونه که اگه یه طرف رو سنگین کنیم، اون یه طرف دیگه همیشه بالاست و بی ارزش….

پس بهتره ترازو ات رو درست سنگین کنیم و مطمئن بشیم توجه به زیبایی هاست که همیشه سنگین میمونه. .چطور؟

زیبایی بیشتر بریز رو کفه! هر روز و هر لحظه…مثل معدنچی هایی باشیم که همیشه دنبال طلا اند و این طلا ها رو میزارن رو کفه ترازوشون.

طلا های ما همون توجه ما ست

توجه به زیبایی ها…

در پناه الله یکتا شاد و سالم و ثروتمند باشید.