زیبایی ها را ببینیم

سلام سلام و صد سلامتی خدمت سمانه جاااااااان دلم عزیزدلم دوست ناز و نازنینم.

با اشک چشمم که از خوشحالی فوران کرده برات می نویسم و فریاد میزنم بی نهایت مبارکت باشه. قدم نوگلت، هدیه عزتمند پروردگار، گلپسر خوشنام و بهشتیت مبارکتون باشه.

خدای ما خیییییییلی خیلی مهربونه. این حجم از عشقی که ما هر روز بیشتر و بیشتر نسبت به فرزندمون تجربه می کنیم رو به توان میلیارد برسون و حس کن وقتی ازش اینجوری تشکر می کنی چه انرژی خالص و چه برکت هایی به زندگیت روانه می کنه.

ببین این خدایی که سر ظریف انگشتان حافظ جان دل رو به این زیبایی خلق کرده و از هیچ جزییاتی توی تکاملش دریغ نکرده، چطور با همون جزییات نعمت و برکت وارد زندگی شکرگزاران واقعی میکنه.

اونم خدایی که از رگ گردن به همه ما نزدیکتره. به همه ما.

همه مون وقتی به دنیا پا گذاشتیم مثل حافظ نازنین همینقدر معصوم بودیم. مثل یه سرزمین بکر و دست نخورده. بعدش از آغوش خدا سر خوردیم و گهگاهی هم فراری شدیم.

یادمون رفت خدا بود که وعده به وعده با دستان مهربونش سیرمون کرد. لباس پوشوند و امنیت داد. زخمهامون رو دوا کرد و روزی رسوند. عزت داد و محترم شمرد.

سمانه جانم نگاه زیبات رو تحسین می کنم. تمرکز بر زیباییها و سپاسگزاری کردنت اونم در بحبوحه بی خوابیها و خستگیها و مشغله شیرین مادرانگی، نشون از وصل شدنت به رگ گردنت داره.

اگه تصمیم نگرفته بودی به منبع شهود و عشق وصل بمونی بزرگترین بهانه ها رو داشتی که دور بشی از این فضا و من ازت درس می گیرم.

سمانه جانم بسیار الگوی مناسبی هستی تا به خودم لطف و کمک کنم تا دوباره جون بگیرم. سپاسگزارتر بشم. لطیفتر بشم مثل برگ گلی که توی دلم دارم.

عزیزدلم از وجود فرشته الهی که توی آغوش تو آروم می گیره تا میتونی لذت ببر و بو بکش ازش. بخدا نی نی ها بوی خود خود خدا رو میدن.

قوی بودن از عشق و امید میاد. با این انرژی نابی که من ازت می بینم هر روز قویتر و عاشقانه تر مادری خواهی کرد و این روزها جزء بهترین خاطرات زندگیت خواهند بود.

عاشقتم. روی ماه حافظ شیرین عسلمون رو ببوس و مواظب زیبایی هات باش.

یا من اسمه دوا و ذکره شفا

سلام عزیزدلم دوست قشنگم

درود بر تو

من تازه متوجه شدم که چند روز گذشته رو به مراقبت از کپل خان توی بیمارستان سپری کردی.

خدا قوت پهلوان!

من تجربه کردم و می دونم چه حس و حالیه.

و چقدر آدم نو چنین تجربه ای پخته تر و آگاهتر میشه، البته اگر در مدار رشد باشه.

اگر نباشه که همش زجر و نازیباییه.

اما شیرزنی مثل تو از آب گل آلود هم میتونه ماهی تازه بگیره و شرایط به قول استاد نادلخواه رو هم تبدیل به فرصتی برای شکرگزاری و رشد شخصیتی کنه.

من از روی نوشته های این چند روزت قشنگ متوجه شدم که با چه مهارت و ظرافتی داری کنترل ذهن می کنی و هر اتفاقی رو به خیر تعبیر می کنی بطوری که بهد احساس بهتری بده.

دست مریزاد واقعا. دمت گرم!

خدا کپل جانم و همه کوچولوهای دوست داشتنی رو در پناه خودش حفظ کنه.

خدا خودش تضمین کرده فکر کنم تو سوره نمل، که هرگونه سوء رو رفع میکنه دقیقا زمانی که ازش بخوای

أمّن یجیب المضطرّ إذا دعاه و یکشف السوء

پس نباید هیچوقت نگران هیچ چیز باشیم و یقین بدونیم بعد از درخواست از خداوند و دل سپردن به هدایتش هر اتفاقی بیفته بهترین بوده. خیر ما در اون بوده.

ماشاالله پسرمون شیر مردیه از پس همه چی برمیاد. به مامانش رفته دیگه….

بازم تبریک و احسنت به تو که این موقعیت رو به طرز شگفت انگیزی مدیریت کردی و برگشتی به آرامش منزل.

در پناه حمایت و حفاظت و هدایت الله باشی سمانه جان نازنینم.