زیبایی ها را ببینیم

استاد عزیزم امروز یه اتفاق جالب افتاد که دوست داشتم به شما و دوستان عزیزم بگم

من مدتی هست که اگر هر روز نتونم یک روز در میون میام به پارک جنگلی شهرمون و شکر گذاری و دوره عزت نفسم رو مینویسم در این آب و هوای عالی اینجا و چای صبحونه میارم و میخورم این پارک جنگلی یه میدان داره به نام میدان شطرنج و دور تا دورش میز و صندلی چوبی داره خیلی جای خوب با صفا و آرامش بخشی هست آب خوری و سرویس بهداشتی کمی فاصله داره به میدان شطرنج و من گاهی میخوام برم سرویس و یا ظرفام رو بشورم تمامی لوازمم حتی گوشیم همونطور که هست روی میز رها میکنم و می‌سپارم به خدا و بدون ترس و نگرانی با خیال راحت میرم کارمو انجام میدم و بر میگردم فارق از اینکه دیگه فکرم پیش لوازمم باشه و امروز همینطور که داشتم بر میگشتم آقایی با عجله اومد و سلام کرد و گفت ببخشید خانم جسارت نباشه اون لوازمت ن رو که رها کردید حالا هیچ اما گوشیتون رو اونجا روی میز گذاشتید اصلا امن نیست من لبخند زدم و گفتم من لوازمم رو سپردم به خدا بعد گفت بله درسته ولی !!!!

واقعا من هم قبل از اینکه خداوند و قوانین جهان هستی رو بشناسم دقیقا همینطور میگم و طرز فکرم این بود اما واقعا اگر کسی قبول داره حرفی سخنی چیزیو آخه چرا دیگه اما ولی اگر و شاید بعد از اینکه گفتند ولی من گفتم اگر قبول دارید که دیگه ولی نداره و جالب تر این بود که گفتند میدونید ما تو ایران زندگی می‌کنیم این کشور لعنتی این چیزا نمیشناسه دیگه و آخر هم گفتند خلاصه حواستون باشه و خداحافظی کردند و یه نکته جالب دیگه کلمه خداحافظ رو به کار می‌بریم اما اصلا به این دلیل نیس که داریم میگیم خدا حافظت باشه چقدر شرک در تمام لحضه ها و صحبت های ما جاری و ما بی‌خبر از همه چی در ضاهر فقط خداوند رو باور داریم استاد عزیزم ازتون سپاسگذارم منی که همیشه نکات منفی همه چیز رو میدیدم و ترس داشتم اما الان به این حد از ایمان دارم میرسم و چه لذت و آرامشی دارم با ایمانی که روز به روز داره بیشتر میشه حال دلم عالیه آرامشی که دارم با هیچ چیز عوضش نمیکنم