ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی

سلام استاد

چند روز پیش، یک اتفاق جالبی افتاد که میخواستم از آگاهی هایی که به دست آوردم براتون بنویسم

چند وقت بود که با یک نفر به مشکل حقوقی خورده بودیم و پولی که باید به ما میداد رو نمیداد. آخرش هم گفت با اینکه میدونم قانونا باید این پول رو به شما بدم، ولی نمیدم. برین شکایت کنین چند ماه علاف بشین بعد پولتون رو میدم.

ما هم دیدیم دردسر شکایت خیلی بیشتره کلا از خیر پولمون گذشتیم. ولی اینقدر از دستش عصبانی بودم که تا چندین ساعت اصلا نمیتونستم آروم باشم و همش از خدا می خواستم حالش رو بگیره تا دلم خنک بشه!!! و همش میگفتم آخه چرا من باید توی مدار همچین آدم عوضی قرار بگیرم؟ کجای کارم ایراد داشته؟

وقتی دیدم دارم خیلی اذیت میشم، فهمیدم یک چیزی ایراد داره، همون طوری که شما همیشه می گفتین اگه احساس بدی دارین یعنی توی مسیر ناخواسته هاتون هستین. برای همین هم تصمیم گرفتم آروم بشم و ببینم این جریان چه درسی برام داشته؟

بعد از مدتی یک آگاهی که نمیدونم اسمش رو چی بذارم بهم گفت: ایمان داری که اگه جلوی آینه لبخند بزنی ، آینه لبخند رو به تو نشون میده و اگه اخم کنی، اخم رو می بینی؟ گفتم معلومه. کاملا بدیهیه.

گفت: تو اونقدر که به آینه ایمان داری، به خدا ایمان نداری!

خدا هم دقیقا مثل یک آینه داره چیزهایی که مردم انجام میدن رو بهشون بازتاب میده، بدون کوچکترین اشتباهی.

اگه اون بنده خدا، داره کلاهبرداری می کنه، در حقیقت داره به جهان هستی اعلام می کنه که پول کمه و باید کلاهبرداری کنه تا بتونه چندرغاز پول به دست بیاره. خوب جهان هم بهش نشون میده که درست فکر می کنه و پول کمه و فقر و بدبختی رو توی زندگیش میاره.

اصلا نیاز به دعا یا نفرین کردن تو نیست، چون جهان خودش دقیق و بدون کوچکترین اشتباهی داره نتایج افکار و اعمال هر کسی رو به خودش بر می گردونه.

هر کسی و چیزی که توی دنیا می بینی جزئی از یک آینه بزرگه. توی این دنیا فقط تویی و یک آینه بزرگ. هررفتاری که جلوی این آینه انجام بدی، همون رو میبینی. وقتی جلوی یک آینه می ایستی و نفرین می کنی چیزی که می بینی نفرینه.

برای همین هم دعا یا نفرین تو ، توی زندگی کسی تاثیری نداره و فقط زندگی خودت رو تحت الشعاع قرار میده.

بعد از اومدن این آگاهی ها، حال عجیبی پیدا کردم. من با درخواست بدبختی برای شخص دیگه ای، داشتم بدبختی رو به زندگی خودم دعوت می کردم. خدا رو شکر که افکار ما سریع تبدیل به واقعیت نمیشن و یک فاصله زمانی بین افکار ما و نتایجشون وجود داره!

دیدن خداوند به عنوان یک سیستم، مثل سیستم یک آینه، آرامش عجیبی بهم داد. چون فهمیدم هیچ کس نمیتونه از نتایج اعمالش فرار کنه و همه چیز حساب کتاب داره، حتی اگه من متوجهش نباشم.

از طرفی هم تلنگری بهم زد که بیشتر مواظب افکار و حرفها و اعمال خودم باشم.