ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی

به نام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام به استاد عزیز و گرانقدر و سلام به خانم شایسته یار استادم و استاد عزیزم و همچنین یک سلام پر از عشق به هر کسی که داره میخونه…

ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی

من سپاسگزار خداوندم برای این قوانین ثابت و بدین تعبیرش، که تازه دارم یکم درک میکنم که چرا استاد عزیزم میگن بزرگترین شکرگزاری من من اینه که خداوند جهانش رو با این قوانین ساده، ثابت و قدرتمند خلق کرده و منو هم خالق زندگی خودم قرار داد… آره تازه بعد این سال ها دارم یکم این چبزا رو میفهمم. تازه دارم درک میکنم که چقدر مهمه یاد گرفتن اصل ها که اصل هماهنگی با قوانین خلاصه، درک عمیق و درست تر وجود خدا و قوانین اش هست.

من به شخصه میتونم بگم بیشترین درخواستم از خدا و تمرین هام اینه که میگم: خدایا منو آسان کن برای آسانی ها

تازه دارم میفهمم و میبینم کجاها من خودم رو آسان کرده بودم برای سختی کشیدن و سحت پیش رفتن.

وقتی دست از کمال گرایی هام برداشتم و درک کردم که کمال مختص خداست و من فقط باید هربار بهتر بندگی کنم و هربار یک ذره بهتر باشم و به سمت خدا حرکت کنم و هربار که یکم به سمت خدا حرکت میکنم یعنی به سمت کمال حرکت میکنم. یعنی بهبود گرایی نه کمال گرایی، یعنی پذیرفتن ابنکه من عاجزم برای کامل و بی نقص انجام دادن کارها، یعنی درک کنم که هر جا کار خوب و بی نقص و راحت و ساده انجام میشه یعنی اونجا با خدا هماهنگ تر بوده یعنی روان شدن، یعنی اجازه دادن به خدا که هدایت کنه به مسیر درست مسیر کسانی که به آنها نعمت داده. یعنی خداست هر لحظه و همه جا حضور داره.

چقدر مثال تو ذهنم اومد که جاهایی بوده که کارم سخت پیش رفته و بعد متوجه شدم تقلا میکنم. متوجه شدم دارم روی خودم، روی عقل خودم، روی توانایی خودم حساب کردم و اصلا هی کارا سخت پیش رفت و بعد شده جاهایی دیر متوجه شدم و بعضی جاها زود متوجه شدم و دست هامو بردم بالا و به خدا گفتم مـــن تســلیم، مـــن هیچی حالیم نیست، تو میدونی تو هدایتم کن، تــو بگو چیکار کنم.

و وقتی احساسم خوب بوده و توجه و تمرکزم روی بندگی کردن بوده، و نیومدم شک کنم نیومدم تقلا کنم و خودم روی خودم یا حتی عوامل بیرونی حساب کنم، به طرز شگفت انگیزی کارا روان و راحت و بی نفص انجام شده، کارها جوری انجام شده که انگار همه جهان دست به دست هم دادن تا من به خواسته هام برسم و اون موقع است که میگم این درسته، این یعنی اجازه دادم خدا هدایت کنه، این یعنی با هدایت ها پیش رفتم این یعنی کور و کر نبودم و دیدم و شنیدم نشانه های خدا رو، این یعنی فرمان الان دست خداست و من نشستم روی شانه های خدا، این یعنی یکی شدن با خدا یعنی توحیدی عمل کردن.

چقدر استاد جان تازه داره میفهمم روی شانه های خدا نشستن یعنی چی توحیدی عمل کردن یعنی چی، چقدر متوجه دارم میشم که هر جا ذهنم رو کنترل کردم احساسم رو خوب نگه داشتم و با آرامش و اطمینان بیشترین پیش رفتم یعنی کمی هماهنگ شدم با اصل، با قوانین، یعنی جهتم به سمت نعمت ها و خدا بوده…

الان نشستم دارم با گوشی که پارسال این موقع نداشتم کامنت مینوشتم من این گوشی رو بدون تقلا دارمش و خداوند بهم داده(یعنی من زمان های زیادی بوده که احساسم رو خوب نه داشتم شکرگزار همون نعمت هام بوده و ذهنم رو کنترل کردم و خدا منو آسان کرده برای اسانی ها…)

وای چقدر دارم بنویسم اما الان به سمت رسیدنم به خواسته هام که اونم هدایت خدا بود (دانشگاه و کلاس درس به سمت بهشتی)…

خدایا شکرت برای بودن در اینجا برای نوشتن، برای احساس پر از شگفتی و شوقم…