ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا

.

سلام به استاد عزیزدلم، سلام به روی همچون خورشید تابان و قلب و بزرگتون. متشکرم از اینهمه آرامشی که دارید و به من و خیلیهای دیگه منتقلش می کنید.

هروقت حس خوبی دارید و به منبع الهاماتتون وصلید صحبت می کنید و این باعث میشه همیشه مخاطب ازتون بهترین احساسها رو دریافت کنه.

این چیزیه که خود من و بعضی افراد دیگه رعایتش نمی کنن.

گاهی باید سکوت کرد و فقط شنید. سنجید، تفکر کرد، احساس کرد و آرامش داشت.

وقتی آرامش و صلح درون برقرار بشه اون وقت جواب سوالات از راه میرسه.

استاد با تمام وجودم قبولتون دارم، دوستتون دارم و تحسینتون می کنم.

انقدر وجود شما برای زندگی من ارزشمنده، انقدر به روح و روان من نور و عشق و آگاهی بخشیدید که اصلا نمی تونم تصور کنم بدون این اقیانوس آرامش و اینهمه آموزشهای بجا و عمیق کجا و چگونه می تونستم باشم.

اصلا برام قابل درک نیست که اگر با خدا از زبان شما و به این شکل آشنا نمی شدم در کدوم پس معرکه بودم.

شما نگاه خدا به من هستید.

افکار شما، احساسات شما، نوع نگاه شما به مسائل مختلف زندگی همیشه الگو و قوت قلب منه.

اینو دارم با تک تک سلولهای بدنم و با خط به خط فرکانسهای وجودم فریاد میزنم. و با اشک چشم.

در موقعیتی هستم که به لطف خدا و با کمک شما تونستم تا حد بسیار مطلوبی اثر یک طوفان سهمگین رو روی خودم کم کنم.

خودکنترلی و تسلطم بر افکار و احساساتم خیلی خوب پیش رفته.

اما اون طوفان بیشتر از اینکه منو غمگین کنه، به فکر فرو برده.

مسائلی برام سوال شده که تا به الان یک حقیقت مسلم و بدون چون و چرا بوده.

خوشحالم که دارم به همه چیز شک می کنم و دیدگاه های گذشته خودم رو بازنگری می کنم.

خوشحالم چون می دونم شروع تغییر از شک کردن و سوال پرسیدن میاد.

در این حین مواظبم که درگیر حاشیه نشم. همیشه فکر می کنم که دونستن پاسخ این سوال بهم کمکی هم میکنه؟ آرامشم رو به هم نمیزنه؟ به درد زندگیم و مراحل رشدم می خوره؟

واقعیت اینه که به خودم اجازه میدم گاهی به چپ برم و گاهی به راست.

گاهی دلم بخواد با مادرم ارتباط برقرار کنم و حرف بزنم، و گاهی هم محکم روی این قضیه بایستم که ارواح با جدا شدن از کالبد به طور کلی ارتباطشون رو با این جهان قطع می کنن.

به خودم میگم نوزادی که تا کمتر از یک ماه پیش در رحم مادر و همراه با صدای قلب مادرش زندگی میکرده، گرمای بدن مادر اونو در آغوش گرفته بوده و از خون مادر تغذیه می کرده، مسلمه که نمی تونه بعد از تولد از مادر جدا باشه.

10 دقیقه از بدن مادر دور باشه به گریه میفته.

منم همینطورم. اینهمه سال مادر داشتم. مسلمه هنوز به نبودنش عادت ندارم. این تغییر طبیعیه که روم تاثیر بذاره و دلم بخواد اون ارتباط برقرار باشه.

اما از طرفی می دونم که اصل این جهان آرامش داشتن و لذت بردن از نعمتهاست. نباید روی نداشته ها تمرکز کرد.

و چقدر خدا به من لطف و محبت کرد که نعمت بزرگ دخترم رو وارد زندگیم کرد در روزی که نعمت وجود مادر از دست رفت.

یک بار دیگه قانون رو با خودم مرور کردم و از خدا خواستم کمکم کنه آرامشم برقرار باقی بمونه تا پاسخ سوالاتم رو دریافت کنم.

و خداوند با یک آیه هدایتم کرد.

و تو را از حقیقت روح می‌پرسند، جواب ده که روح از (عالم) امر خداست (و بی‌واسطه جسمانیات به امر الهی به بدنها تعلق می‌گیرد) و (شما پی به حقیقت آن نمی‌برید زیرا) آنچه از علم به شما دادند بسیار اندک است.

خدای نازنینم قشنگ هدایتم کرد به اینکه داری میزنی جاده خاکی. سوالی می پرسی که علم چندانی نمیتونی بهش داشته باشی و به دردت نمی خوره.

روی چیزی تمرکز بذار که روش کنترل داری و اگر دلت برای مادرت تنگ میشه و دوست داری باهاش حرف بزنی حرف بزن ولی منتظر جواب نباش.

فکر نکن به اینکه می شنوه یا ممکنه حسش کنه یا نه. چون خدا خدا گفته کار تو نیست.

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ، کار ما شاید این است که در افسون گل سرخ شناور باشیم…

پس سعی می کنم به گفته شما

زیبابین باشم،

سپاسگزار داشته هام باشم،

با خودم و تمام جهان اطرافم در صلح باشم،

همیشه در حال ساختن ورژن بهتری از خودم باشم،

تسبیح گوی و ستایشگر الله باشم،

و همچنان مثل گذشته هدفمند و امیدوار و خوشبین فقط و فقط متمرکز روی زندگی خودم حرکت کنم.

اینطوریه که چرخ زندگیم روانتر و روانتر می چرخه. همونطور که قبلا بارها بهم اثبات شده.

من زندگی رو دوست دارم با تمام مسائلی که توش پیش میاد. چون هر مسأله ای اومده که منو بزرگتر و داناتر کنه.

پاسخ هر سوالی به جاش میاد. هروقت که من بهش نچسبم و قلبم آرام و مطمئن باشه.

استاد ممنونم که هستید. من عاشقتونم

سلام سعیده جانم

قلبت رو می بوسم. نورانیتت رو ستایش می کنم.

سعیده جان بدجوری همزمانی رخ داد. کنکاش من در مورد هفته ها و روزهای آخر زندگی مادرم و قطعات پازل نحوه تغییرات احساسی و روحیش، با این کامنتی که الان ازت خوندم.

دقیقا قبل از خوندن کامنتت داشتم دوتا کتاب صوتی که مامانم همین اواخر گوش می داده و به شدت ازشون تاثیر گرفته رو گذرا گوش می دادم که ببینم موضوع کلیشون چی بوده.

سعیده باورم نمیشه، در مورد مرگ و تجربه ملاقات با پروردگار بودن.

جوری که من ترسیدم و استاپ کردم.

ترسم از مرگ نبود. از دقت ذره بینی قانون بود.

مامانم با 5 بار گوش دادن اون کتاب دقیقا اونو برای خودش جذب کرد.

خودش خودش رو کشوند به وادی ناشناخته آخرت.

انقدر غرقش شده بود که جدی جدی رفت! به همین سادگی!

سعیده جان اینا رو برات می نویسم چون دیدم سرگشته ربی.

چون حست کردم. همونطور که سرگشتگی مامانمو حس کردم.

ببین از این دنیا چی می خوای.

عزیزدلم جهان شوخی نداره، قانون به دقت نانومتری به فرکانسهای ما پاسخ میده. همونطوری که به مامان نسرین من پاسخ داد.

متوجه باش داری چه درخواستی با فرکانسهات به جهان ارسال می کنی. اگر آماده ای که من کی باشم بخوام این ارتباط قشنگ رو قطع کنم.

اما من حس کردم نباید اون کتاب صوتی رو گوش بدم چون هنوز قصد رفتن ندارم. من می خوام بیشتر و بیشتر از نعمتهای این جهان لذت ببرم.

نمی خوام غرق کتاب «غرق در نور» بشم چون احساس می کنم هنوز خیییییلی نعمتها مونده که سپاسگزارش نبودم. خیلی تجربه ها مونده که از سر نگذروندم. من آماده رفتن نیستم.

اما تو رو نمی دونم…

با این حس قوی که داری….

خدا خودش بهتر می دونه.

خدایی که وقتی بچه بودم و پرسیدم خدا چیه، بابام بهم گفت خدا یه نوره.

بله یه نوره که وقتی باند رو براش مهیا کنی فرود میاد و می شینه تو قلبت.

ولی وقتی غرق در نور بشی بغلت میکنه و با خودش می بره.

منم نمی دونم چی نوشتم.

فقط می دونم باید به نوع درخواستهام آگاه بشم. ببینم آیا واقعا می خوامشون یا نه.

صفای خونه مادربزرگ نوش جاااانت

بسم الله النور

سلام و ارادت خدمت دوست خوب خودم رضوان خانم گل

اوست خدایی که از وسوسه های نفس ما انسان ها آگاه است. اوست که از رگ گردن به ما نزدیکتر است.

اوست که غم دل ما رو درک میکنه و قبل از درخواست پاسخ رو میفرسته. فقط با نگاهی به در به نیت طلب رزق و روزی، روزیش رو می فرسته.

اوست خدایی که به محض سوال پرسیدن پاسخها رو ردیف میکنه واست از طریقی که فقط شگفتیه شگفتی.

روزی بی حساب به روح و قلبت روانه می کنه از جایی و به طریقی که هیچ شک و شبهه ای باقی نمی مونه.

رضوان جان دارم خیلی کلی حرف میزنم شاید عمق کلامم رو متوجه نشی ولی خدا خودش میدونه دارم راجع به چه پرسش و پاسخی، چه درخواست و چه اجابتی صحبت می کنم.

رضوان جان و هر دوست دیگه ای که داری این جملات رو با دلت می خونی، دلت قرص باشه که خدای ما همون خدای «اُدعونی أستجب لکم» هست.

خدای «یقول له کن فیکون» هست.

همون «فإنی قریب، اجیب دعوه الداع اذا دعان» هست.

من دیدم…

من جواب گرفتم.

من اشک سپاسگزاری ریختم.

من حس کردم.

من خاکسار و خاکبوس درگاهش شدم.

من توی همین دو روز رگ گردنم رو حس کردم.

رضوان جانم بی اندازه خوشحال شدم که با وجود دغدغه سلامتی مادرت، خبر خوش سلامتیشون رو دادی. خدا حفظشون کنه و تا هر زمانی که سایه شون بالای سرتون هست با سلامتی و دلخوشی باشه.

متشکرم از لطف و محبتت و اینهمه نوری که با حس قشنگت برام فرستادی.

در پناه لطف حق تعالی بدرخشی.