ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی

یک حس و حال خاصی داشتم شاید یک جور گرفتگی که باعث شد چنین خواهشی از دلم بگذرد: کاش الان کسی با من از خدا و بزرگی‌هایش حرف بزند و جان دوباره‌ای به من بدهد. کاش سیر سیرم کند، انقدر که آخرش نگویم کافی نبود و تشنگی ام بیشتر از اینها بود!

گوشی را برداشتم و به امید اجابت وارد یوتیوب شدم تازه میخواستم چرخی بزنم که یهو صدایی در دلم پیچید که سری به سایت عباسمنش بزن.

راستش مدت نسبتا زیادی از آخرین بازدیدم از سایت شما می‌گذشت و اگر به خودم بود اصلا حضور ذهنی برای این کار نداشتم. بدون هیچ معطلی سایت را باز کردم همین که در صفحه اول عنوان فایل جدید را دیدم قلبم پر از شادی شد. مطمئن شدم قرار است روح و جانم سیراب شود و خدا با زبان بنده خوبش با من حرف بزند.

جالب است که از شدت اشتیاق و کنجکاوی اینکه ببینم تا کجا اجابت شده‌ام قبل از پلی کردن ویدئو تایمش را چک کنم و… یک نفس راحت کشیدم و با خودم گفتم به‌به! زهرا دیگه چی میخوای؟! بشین و 66 دقیقه عیش کن!

استاد عزیز، شاید برای کسی که فایل‌های زیادی از شما شنیده خصوصا مباحث توحیدی، این فایل ظاهرا چیز متفاوتی نباشد اما به نظرم این جلسه یک جلسه فوق‌العاده و بی‌نظیر بود! از حس و حال و آرامش شما گرفته تا کنار هم قرار گرفتن جملات در انتقال مطالبی که همزمان از چند جهت عقل و قلبت را درگیر می‌کند معجونی ساخته که می‌تواند کسی مثل من را بارها و بارها- نمیدانم شاید ده‌ها بار- از لذت و گوارایی‌اش محظوظ کند.

خدا می‌داند چقدر نیاز داشتم به شنیدن این حرف‌ها چقدر نیاز داشتم به یادآوری مثال‌های خیلی زیاد از حمایت ها و مراقبت‌های معجزه‌گونه پروردگارم در حفظ جانم، مالم، دارایی‌های مادی و معنوی‌ام، آبرویم و برکت دادن به داشته‌هایم…

خدا می‌داند چقدر سلول‌هایم احساس زنده شدن می‌کنند و جان دوباره می‌گیرم وقتی کسی به این زیبایی من را به خودم و خدایی که با من است در وجود من است در آن‌ها و لحظه‌های من است برمی‌گرداند.

من چند سالی است که بواسطه آشنایی با شما به خدایی رسیده‌ام که در آغوشش یا حتی روی شانه‌هایش آرام گرفته‌ام و این بزرگترین نعمتی بود که کسی می‌توانست به من هدیه دهد و هنوز هم بیشترین شادی و خرسندی‌ام موقع باز کردن این سایت وقتی است که شما از خدا برایم می‌گویید یا بهتر بگویم خدا با زبان شما با من از خودش و رابطه‌اش با من برایم حرف می‌زند!

زبانی که سزاوار و قادر به انتقال این همه احساس قدردانی باشد ندارم… دیشب اشک هایی که در طول شنیدن این حرف‌ها از چشمانم سرازیر بود مجال نداد همان موقع این کامنت را بگذارم و تا صبح صبر کردم.

الان یادم افتاد آخرین باری که با حسی شبیه این، سایت را باز کرده بودم هم یک فایل توحیدی طولانی من را غرق لذت کرده بود و فراموش کرده بودم در فرصت دیگری که بلحاظ عاطفی آرامتر شدم کامنت بگذارم و قدردانی قلبی‌ام را ابراز کنم.

خلاصه که با نشستن پای این‌ها از فرش به عرش می‌بریدم؛ لحظه به لحظه مهمان عرش خداوند باشید️