در آگاهی های این فایل، استاد عباس منش قانون آسان شدن برای آسانی ها و نشستن روی شانه های خداوند را از جنبه های مختلف و با زبان ساده و کاربردی توضیح می دهد تا متوجه شویم
- چه می شود که در اکثر مواقع مجبور به حل مسائل زیادی هستیم یا در اکثر مواقع درمانده می شویم؛
- و چه می شود که اکثر مواقع زندگی روان پیش می رود و مسائل راحت حل می شود؛
- بین “جنس رابطه ما با خداوند” و “میزان روانی چرخ زندگی” چه ارتباطی وجود دارد؛
همچنین استاد عباس منش در این فایل، باورهای قدرتمند کننده ای را بررسی می کند که باعث تقویت رابطه ما با خداوند می شود به گونه ای که چرخ زندگی روان شود و روی شانه های خداوند بنشینیم. این آگاهی ها ما را به این درک می رساند که:
- منظور از “فرکانس خداوند” چیست؟
- چه زمانی به فرکانس خداوند دسترسی داریم؟
- چه جنسی از توجه، ما را به فرکانس خداوند نزدیک تر می کند؟
- چه جنسی از باور، ما را نسبت به خداوند متوکل می کند؟
- چه جنسی از باور، دسترسی ما به هدایت های خداوند را باز نگه می دارد؟
- چه می شود که همواره آسان می شویم برایم آسانی ها؟
- چه می شود همواره در مدار دریافت نعمت ها قرار می گیرم؟
آگاهی های این فایل را با دقت گوش دهید. از آنها نکته برداری کنید. سپس در هر زمینه یا موضوعی، به ماجراها و تجربه های زندگیتان نگاه کنید و ببینید به صورت کلی:
- چند درصد مسیر زندگی شما هموار است و چند درصد سخت است؟
- چند درصد برای رسیدن به خواسته هایت تقلا می کنی و چند درصد خواسته ها خود به خود وارد زندگی ات می شوند؟
- به مفاهیم این فایل فکر کن و ارتباط بین مفاهیم این فایل و “میزان روانی یا سفتی چرخ زندگی ات” را پیدا کن.
- به این فکر کن که چه نگاهی به خداوند داری؟
- چه باورهایی را درباره رابطه با خداوند پذیرفته ای؟
- این باورها چقدر مسیر زندگی را برایت هموار یا ناهموار کرده است؟
سپس درک خود ز آگاهی های این فایل را با جزئیات در بخش نظرات این فایل بنویس.
منتظر خواندن نظرات تأثیرگذار شما هستیم.
منابع کامل درباره آگاهی های این فایل:
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی332MB66 دقیقه
- فایل صوتی ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی64MB66 دقیقه
سلام. امیدوارم حالتون خوب باشه. این فایل رو شنیدم و از اولش یه چیزی تو وجودم بود که برخلاف این صحبت ها بود ولی به یاد نمی آوردم. نمی دونم چطوری توضیح بدم اما هر خاطره ای بود با یه آزار و رنجش همراه بود تا تقریبا به آخر که رسیدم متوجه شدم که توی دوره راهنمایی یه بیت شعر شده بود باورم. که همون موقع که معلمم این بیت شعر رو می خوند حس بدی بهش داشتم و بعد ترس و بعد به خودم گفتم نمیخوام به خدا نزدیک بشم و همیشه در یه حد پایینی خودمو نگه می داشتم که نکنه اتفاقهای بدی برام بیوفته. تو عالم نوجوانی فکر می کردم این شعر درسته و معلمم و شاعر از من بیشتر می دونن. واسه همین اینو پذیرفتم. و می بینم چقدر این باور خیلی جاها منو عقب کشیده. فکر کردم هرچی به خدا نزدیک تر بشم باید بیشتر زجر بکشم. من نمی دونم شاید این شعر منظور دیگه ای داشته و معلمم نتونسته بود اونجوری که باید تفسیرش کنه اما اون تاثیرش رو گذاشته بود تا الان که 34رساله هستم. و اون بیت شعر اینه: هرکه در این بزم مقرب تر است/ جامِ بلا بیشترش می دهند.