عواقب تصمیمات احساسی

سلام خدمت استاد عزیزم ودوستان خوب دراین سایت گران بها…من یک مورد رو که همین یکی دو روز قبل واسم اتفاق افتاد رو به طور خلاصه میگم: این مورد مربوط میشه به تصمیم گیری احساسی ولی از نوع مثبت هیجانی…داستان از این قراره که من ماشین همسرم که ام وی ام 110 بود وبه خاطر داشتن دوتا فرزند کوچیک دیگه سوارنمیشد رو واسش فروختم.قبلش بگم چون این ماشین رو پدر همسرم بهش هدیه داده کاری درخصوص تعویض پلاک و انتقال سند و ….انجام نگرفته و ماشین به نام یک نفر دیگه بود.من وقتی کارهای فروش ماشین رو انجام دادم وپول رو هم گرفتم ، قرارشد که صاحب اصلی ماشین وخریدار جدید بیان برای انتقال سند وکارهای اداری.ازاونجایی که صاحب ماشین تهران زندگی میکنه هی امروز وفردا میکرد واسه اومدن به محضر وانجام کارهای اداری.وچون من طرف حساب خریدار جدید بودم همش به من زنگ میزد که پیگیر باشم.خلاصه من همش باخودم فکر میکردم که چرا من که پرونده رو تموم شده میبینم و همش واسه فروش و بسته شدن این موضوع ازخداوند سپاسگزاری میکنم هنوز پام گیره.اونجا بود که یک ترمز وباور مخرب رو پیدا کردم واون هم این بود که من یک سری مدارک ازماشین رو نگه داشتم واسه روز مبادا با این دید که نکنه یک روزی لازمم بشه.و واسه همین باور پای من هنوز گیر بود.

من هم به خاطر خوشحالی برای پیدا کردن این باور و اینکه به جهان ثابت کنم که این باور رو تغییر دادم دریک حرکت احساسی از نوع مثبتش اومدم وتمام پوشه اون مدارک رو بدون اینکه دقیق چک کنم انداختم داخل سطل آشغال شهرداری تو کوچه!!!ونتیجه این شد که سند ماشین هم داخل اون پوشه بود وبعداز چند روز بامن تماس گرفتند ودنبال سند میگشتن.هرچند که این قضیه بخیر گذشت البته برای من ،ولی درس اساسی که گرفتم این بود که حتی تصمیم احساسی از نوع مثبتش هم میتونه انسان رو توی چالش بندازه.با تشکر از استاد عزیز وخانم شایسته واطلاعات نابی که دراختیار ما میذارن…