عواقب تصمیمات احساسی

سلام و عرض ادب خدمت استاد عزیزم و خانم شایسته بینظیر و همه دوستان گرامی

‌ از کسانی که از من متنفرند سپاسگزارم؛

آنها مراقوی ترمیکنند،

از کسانی که مرادوست دارند ممنونم؛

آنهاقلب مرا بزرگ میکنند،

از کسانی که مرا ترک میکنند متشکرم؛

آنان به من می آموزندکه هیچ چیز تا ابدماندنی نیست،

من هر کاری رو نتونم انجام بدم خدایی این یه کار رو خوب میتونم انجام بدم،

البته هنوز جای کار دارم ولی از اول این صبور بودن که گاهی به تحمل هم میرسه رو خیلی تو وجودم دارم،

مثلا در مورد صحبت کردن من به هیچ عنوان وسط حرف کسی نمی‌پرم، حتی اگر طرف داره چرت و پرت میگه سعی میکنم حرفش رو قطع نکنم و اجازه بدم کامل حرفاش رو بزنه، ولی از همون موقع میره تو بلک لیستم،

صبر میکنم و این خیلی برام کارساز بوده،

یادمه با پدر همسر سابقم خیلی گیر و کش داشتیم،

تقریبا دو سال درگیر دادگاه و پاسگاه و زندان و گرفتاری بودم،

ولی خدا شاهده یکبار من به ایشون بی ادبی یا بی احترامی نکردم و بعد از اینکه کار ما با هم تمام شد بعد از یه مدت خودش اومد و ازم حلالیت طلبید و گفت من خیلی اذییت تو رو کردم و ای کاش یبار حداقل یه فحش بهم میدادی که من الان اینقدر درد نکشم، (مثل هاپو پشیمان بود)

یا یبار تو اتوبان اصفهان تصادف کردم و یه ماشین که مقصر هم بود اومد پایین و شروع کرد به فحش دادن و من فقط نگاش میکردم، بعد بهم حمله کرد، که مردم جلوش رو گرفتن، البته من درک میکردم که اون ماشینش داغون شده و من فقط یه خط به سپر ماشینم افتاده،(من ماشین سنگین داشتم) بعد از اینکه کارمون به پلیس و بیمه افتاد، اومد پیش من و اینقدر ازم عذر خواهی کرد که کم مونده بود دستم رو ببوسه چون خیلی بهم فحش داد

(اونم همچو هاپو پشیمان بود)

بچه که بودم یادمه یه حدیثی از امام علی شنیدم که میگفت من دوست داشتم گردنی مثل شتر میداشتم تا حرفی که میخوام بزنم تو این فاصله که از گردنم بالا میاد بسنجم که درسته یا نه،

من همون موقع اینو گرفتم که میثم جان خیلی وقتا اگر حرف نزنی هیچ کس نمیگه لالی،

من خیلی وقتا گرفتن حق و پاسخ دادن و این جور افکار رو بیخیال شدم و گذاشتم برای یه زمان دیگه،

و‌انصافا هم خیلی وقتا از این تصمیم خودم راضی بودم،

بقول استاد باید خودت رو خوب بشناسی تا فرق بین صبور بودن و احساس قربانی شدن و تحمل کردن رو بشناسی و تشخیص بدی که کجا آگاهانه و از روی قدرت داری صبر میکنی و کجا از روی ضعف و ترس داری تحمل میکنی و کجا رفتی تو مود قربانی شدن و بعدشم خود خوری میکنی،

بوده زمانهایی که منم عصبانی شدم ولی اینقدر کم بوده که قشنگ یادمه،

من موقع عصبانیت سعی میکنم موقعیت رو‌ ترک کنم،

سعی میکنم شرایط اون آدم رو درک کنم،

خیلی وقتا ما بخاطر نوع رانندگی افراد عصبانی میشیم،

یا بخاطر رعایت نکردن حقوق اجتماعی مثل صف، مثل نظافت، مثل احترام به حقوق شهروندی، ممکنه که عصبانی بشیم،

اما من همیشه سعی کردم طرف مقابلم رو درک کنم و با خودم میگنم من جای ایشون نیستم و نمیدونم چرا این رفتار رو میکنه،

براش دعا میکنم و ازش اعراض میکنم،

و خوب که فکر میکنم میبینم خداییش مدتهاست که من درگیر شرایطی که من رو عصبانی کنه نشدم،

استاد، من از شما یاد گرفتم که انسان احساساتی روی آرامش و خوشبختی رو نمیبینه و این حس کنترل روی احساساتم خیلی درون من تقویت شد،

خیلی وقتا پیش اومده که طرف با توپ پر میاد سمت من حالا یا بخاطر جای پارک، یا یه سوتفاهم

بعد که دو کلمه باهام حرف میزنه اینقدر آتیشش میخوابه که واقعا شرمنده میشه،

من سعی میکنم چیزی رو تو دنیا سخت نگیرم،

اینکه همه چیز گذراست و هیچ‌ چیز ماندگار نیست خیلی باعث میشه که من نچسبم و بگذرم،

چقدر تصمیمات عجولانه و در اوج عصبانیت باعث شده که افراد دستشون بد جور بند بشه و یه عمر پشیمانی رو دنبال خودشون بکشن، و اگر اندازه همه هاپوهای دنیام پشیمون باشن بازم چیزی تغییر نکنه،

امیدوارم که بتونم این مسیر رو با قدرت برم جلو و هر روز یه ورژن بهتر و آرومتری رو از خودم بسازم،

عاشقتونم