عواقب تصمیمات احساسی

سلام استاد عزیزم.

میخواستم یه داستان کوتاه بگم از شرایط احساسی نامناسب و تصمیمی که گرفتم، خب الان فهمیدم که همواره این مسئله ضئف من بوده.

حالا یادمه با یه دوستی رفتیم‌دریاچه چیتگر تهران دوچرخه سواری، کلی ذوق داشتیم چون تاحالا دوردریاچه سوار دوچرخه نشده بودیم.

خب ما فرتیم و گفتن کارت ملی و یا شناسنانه!خب کارت ملی که اقدام‌کردیم اما به دلیل شرایط ایران هنوز که هنوزه این‌کارت صادر نشده برامون، و خب شناسنانه هم که جاگیر بود و خوته هم دور!

خلاصه کلی جونه زدیپ و میدر آخر اومد، گفتش که معمولا اگر کارت ملی نذاریوشی میخوایم به ازای هریدونه دوچرخه، کارت دانش اموزی هم‌قبول نیست. خب خواست لطف کنه و گفت که یدونه گوشی هم‌قبوله، معمولا هر دوچه یه گوشی و برای شما یدونه برای دوتا.

خلاصه منم لج کردم و دری وری گفتم، طرف شنید و آخر به کارمندش گفت تا مدرک معتبر کارت ملی یا شناسنامه به ازی هرددچرخه نذارن اجازه ندارین اجاره بدین دوچرخه رو و خلاصه که اینم از این و به دوچرخه سواری لذت بخش نرسیدیم.

هرچند خداروشکر به پیشنهاد پامان و بابام که خب آروم بودن رفتیم‌جای دیگه و دوچرخه تونستیم کرایه کنیم.

اما خب این یه مثال کوجیک از اینکه تصمیم احساسیی گرفتن میتونا چه کنه، اصولا تجارب دیگه هم‌داشتم‌که خب نتایج نامناسبی داشته باشه اما خواستم دیگه بدیهی ترینشو بگم.

ممنون از فایل خوب و راهکار ها.