عواقب تصمیمات احساسی

چ فایل خوبی

من ی تجربه از تصمیم احساسی بگم که تازه اس

من توی ی ساختمون 5 واحده توی بهترین محله شهر زندگی میکنم

سال 99 صاحبخونه تصمیم گرفت ساختمون بفروشه و مهلت یکماهه داد

ما اون موقع تازه برای ساخت زمین مون گودبرداری کرده بودیم

صاحبخونه پول لازم بود و مبلغ خیلی نسبت ب تعداد واحد و محله عالی بود

من عاشق این محل هستم و دوست داشتم اینجا رو‌بخرم ولی پولمون کافی نبود

استباه اول: تکامل طی نکردیم و تو فکر افتادیم زمین بفروشیم

اشتباه دوم: شراکت، ب مامانم اینا پیشنهاد دادیم

مامانم ی خونه توی گرمدره داشت وقتی ما از موقعیت خونه و قبمت بهشون کفتیم اونا هم سریع خونسون فروختن( تصمیم‌احساسی: تمام دارایی مامانم و بابام‌این خونه بود، خودشون تهران مستاجر بودن و رشد ملک توی تهران و کرج قطعا از منطقه پارس جنوبی بیشتر)

واحدها تفکیک تشده بود و سند مادر بود، برا همین‌سند هنسرم ب نام خودش زد تا راحتتر بیوفته دنبال کارها ، که این باعث ناراحتی خیلی بدی شد

( تقسیم واحدها مساوی بود من طبقه اول بودم، واحدم و واحد بالاش برای خودمون شد و واحد روبرو و بالاییش برای مادرم

ی واحد همکف هم نصف و نصف)

همسرم رفت بنگاه و خونه ها رو مجدد رهن داد

پول رهن و ک ب حساب خانواده ام ریختیم تمام و کمال، دیگه همه چی تمام شد انگار، و حاجی حاجی مکه

مامانم اینا ی سراغ از اینکه واحدها اوکی ان

مستاجرا نشکلی ندارن هم نگرفتن

و از قضا برای مستاجر واحد مامانم اینا چندین مشکل مختلف ب وجود اومد

خب اونا واحد از همسرم کرایه کردن بودن

و ب اون یا ب من زنگ میزدن

همسرم پیگیر تعمیرات اونا شد و کلی هم برامون هزینه داشت ولی همسرم از سر دلخوری و رودربایستی ب مامانم اینا چیزی نگفت

میونه من و همسرم هم سر این موضوع بیخیالی اونا شکراب شد

همون موقع که خونه رو خریدیم هنسرم پیشنهاد داد که درها و کابینت واحدها رو عوض کنیم

که ب قیمت بالاتر رهن یا فروش بره

مادرم اینا قبول نکردن و‌گفتن دیگه پول ندارن

ی باور غلط

همسرم گفت که اداره ثبت اینجا کلا کارمنداش ادمهای درستی نیستن و رشوه میگیرن

سال 99 واحدی س میلیون میگرفتن سند میدادن

ک بازم مادرم اینا زیر بار نرفتن

و سال 1400 که مامانم اینا قصد فروش داشتن پدرم اومد تا پیگیر کارای ثبت بشه

دوماه تمام بابام صب میرفت ظهر میومد

با اعصاب داغون و خسته

ک اینا پست، حروم خورن و ….

و همه کاسه کوزه ها افتاد کردن همسرم

که باید قبل از خرید ، میرفت شهرداری فلان کار میکرد و بهمان کار میکرد

و سرمون کلاه رفته مقصر شوهرت

( پایان کار خونه برای سال 90 بود، و ب صورت دستی متر شده بود توی سند مادر خونه 4 تا پارکینگ داشت

ولی وقتی خواستیم تفکیک کنیم اومدن با لیزر اندازه زدن و ب خاطر 4 سانت دوتا پارکینگ پرید)

خلاصه ک واحدها تفکیک شد و مادر م اینا واحدها رو گذاستن برا فروش

چ دردسری بود

بازدید کننده ها میومدن و خونه من میدیدن

چون اغلب مستاجرها شرکتی بودن میرفتن رست ) اون تایم دخترم 10 ماهه بود و همه جا رو بهم میریخت و هر روز من عصبی بودم تا قبل از بازدید جمع و جور کنم

واحد اول مادرم فروش رفت

مادرم اینا از هول که ملک اونجا داره گرون میشه و پولشون براشون خونه نمیاره

افتادن تو بنگاهها و ی واحد پیش ساخت خریدن

که اصلا خوش نقشه نبود ولی پولشون ب اون میرسید ( باور کمبود) و مدام ناله میکردن چ اشتباهی کردیم خونه مون رو فروختیم رشد اینجا خیلی بیشتر و …( صد البته رشد ملک توی تهران و گرمدره خیلی بالاتر از اینجا بود)

و خلاصه ی چک دادن برای 40 روز بعد

تو این 40 روز روانی شدم

از بس که هر روز ب من زنگ میزدن

که واحدمون فروش نرفت

مشتری نیومد

و استرس ب جون من مینداختن

خلاصه که واحدشون تا 40 روز فروش نرفت و مجبور شدن واحد پس بدن، طرف هیچچ رقمه کوتاه نیومد و 40 میلیون از مامانم اینا خسارت گرفت

دوباره ی حای دیگه پیدا کردن و اونجا 15 تومن کمسیون دادن چون با اون مبلغ پولشون براشون خونه جور کرده بود

واحد بعدیشون فروش رفت ولی ن با مبلغ عالی

و

واحد مشترک هم بخاطر اینکه پول لازم بودن مجبور شدیم ارزون بفروشیم و ماهم ضرر کردیم

ولی واحد بالاییمون ما سر خوصله و بدون عجله فروختیم نقدد با قیمت 100 میلیون بیشتر از مامانم اینا

درسته که اونا واحدشون متری 20 خریدن و در عرض 6 ماه شده 40 میلیون

ولی ب خاطر اشتباهات و عجله و طی نکردن تکامل هم کلی استرس و اعصاب خردی داشتن هم نزدیک 100 تومن هم بابت کمسیون و ضرر کرد از دست دادن

اقا سلیم عزیز

ممنونم از کامنت پر محتواتون

اشکم سرازیر شد بد

واقعا ب اون جنبه هایی که کفتین توجه نکرده بودم

چه رابطه ی زیبایی با فرزندانتون دارین خداروشکرر

باور اشتباهم ب یادم اومد

تو ذهنم ازدواج یعنی محدودیت

بچه یعنی محدودیت و خستگی

توی دوران بچگیم پدرم خیلی خیلی کم با ما بود ب خاطر شرایط کاریش

و مادر با 5 تا بچه قد و نیم قد صب تا شب مشغول بود

که الان تو سن 53 سالگی

حسابی بدن و ذهنش خسته ان

توی بچگیم هرچی دیدم

دوندگی برای گذران زندگی و تامین بچه ها بوده

و محدودیت هایی که مادرم داشته

که خانواده همسر حق داشتن ب او امر و نهی کنن

و کارش فقط خدمت و راضی کردن اونها بود

برای همین شرط اول خودم برای ازدواج خونه و زندگی جدا از خانواده همسرم بود (با اینکه خونه بزرکی درجای خوب سهر داشتن)

و خودم رو یادم میاد ک خیلی زود مستقل شدم و الان انتطار دارم بچه م هم مستقل بسه بدون توجه ب اینکه سخصیت و توانایی و علاقه ادمها متفاوت

یادم‌ رفته که چشم بهم‌زدم و الان پسرم 10 سالش و دخترم دوسال

چ برچسب هایی رو‌بخاطر عدم آگاهی یا کم حوصله گی و‌خستکی ب پسرم زدم و مدام ازش شکایت و گله کردم و خودم قربانی ی بچه بدقلق نشون دادم تا برام دلسوزی کنن که صدی تو شهر غریب دست تنها و … و بشم الگوی زن برادرم و …

و باید قدر بدونم این نعمت هایی ک خدا بهم داده

دوتا بچه سالم و سرحال

پسرم چ حافظه ای داره

پلاک ماشین ها رو خیلی راحت حفظ میکنه

چقدر مهربون و کمکم میکنه

شاید خیلی از بچه ها دوست نداشته باشن ولی پسرم از بچگی با مهربونی سرویس بهداستی برام میشوره

یا ظرف میشوره

خداروهزار مرتبه شکر برای وجود با ارزشش ک حس مادری رو ب من داد

پسرم وظیفه نداره رفتاری کنه که من راضی باشم

میفهمم که انتظارم از بچه ام بیش از سنش هست

و باید روش کار کنم

پیامتون برای من تلنگری بود از سوی خدا

اینجا شما دست خدا شدین برای آکاهی من

چندین ماهه ک از خدا میخوام توی این مسیر هدایتم کنه

دلم میخواد ی رابطه ی عالی و صمیمی با بچه هام داشته باشم

میدونم که میشه، استاد میگه دنبال الگو باشم

و الان یکی از خود الگوها ( شما) ب من پیام میدین

خدارو شکر برای اینکه هر لحظه اگاهتر میشم

برای دستان خداوند در مسیر زندکیم

شادی زندگیتون هر روز بیشتر و بیشتر

درپناه خدا باشید