عواقب تصمیمات احساسی

به نام رب،فرمانروای جهان

سلام خدمت استاد گل و دوستان عزیز

مچکرم استاد جان بخاطر این فایل و تموم آگاهی های نابش و نگاهی که اگه در خودمون قوی تر پرورشش بدیم میتونه ما رو از دچار شدن به خیلی ناخواسته ها در هر زمینه ای حفظ کنه.

قراری که با خودم گذاشتم و الان واضح تر شد بازم اینه که:

اون لحظه ای که هیجان بالایی دارم(چه مثبت چه منفی)

هیچ اولویتی ندارم جز اینکه اول باید بتونم به حال نرمال برسم و بعد برم سراغ تصمیم گیری در مورد اون موضوع_به خودم اینو گفتم و میگم که اون موضوع اتفاق افتاده و الان کاری از دستم برنمیاد که بخوام باهاش بجنگم یا درستش کنم یا …(ذهنو اگه جلوش نگیری میخواد بجنگه تا درستش کنه همون موقع که خب نتیجشم معلومه)

ولی تنها کاری که تو این لحظه تصمیمش دست منه اینه که فقط خودمو آروم کنم به هر نحوی که برام قابل انجام(و بدون عجله یا زور زدن به شکل طبیعیش ولی آگاهانه براش انرژی بذارم)

کارایی که روی من بیشتر جواب میده برای تسلط بر ذهنم در شرایط هیجانی:

+دیدن و حرف زدن با دوستام یا اطرافیانم در مورد موضوعاتی جدای از اون موضوعی که هیجانم رو برانگیخته کرده(گپ زدن)

+پیادروی یا راه رفتن حتی تو همون مکان و بلند با خودم حرف زدن طوری که صدای خودمو میشنوم و بگم خب از چه منظر دیگه ای میشه بهش نگاه کرد و …

+کوهنوردی و گوش کردن به فایل های استاد

+دوچرخه سواری و رکاب زدن و گوش کردن به پلی لیستی از آهنگ های بی کلامی که دارم و حس زیبایی بهم میده

+فیلم یا کلیپ کوتاه دیدن که موضوعش فانه

+و یکی از قدرتمندتریناش که اکثرا میدونیم

^نوشتن^

من نوشتنم رو با چرا شروع میکنم و اونقدر این چرا ها رو ادامه میدم تا به ریشه برسم و جوابی به ذهنم بدم که توی اسکیل بزرگ بدونم جواب درست تریه برای اون موضوع(یعنی مثلا یه فرد فرهیخته یا باتجربه هم همین کار رو میکنه یا همین تصمیم رو میگیره)_از منابعیم که دوستشون دارم ایده میگیرم مثل:

مولانا،کلیک هدایت خداوند توی سایت عباسمنش،سخنان حکمت آمیز

+رفتن به باشگاه سوارکاری و لمس اسب ها

بازی با بچه ها،نوشتن نامه به کودک درونم و…

در پناه یگانه همگی سعادتمند بشیم

سپاسگزارم