عواقب تصمیمات احساسی

سلام استاد خوبم مرسی استاد قشنگم بخاطر فایلایی که روی سایت میزارین یه دنیا ازتون ممنونم محاله روزی نیام توی سایت و منتظر نباشم تا یه فایل جدید بزارین استادِ جانم من مریم استادتصمیم گیریم! وچقد به این ویژگیم می نازیدم و فک میکردم این از ایمان وقدرته منه …. نمیخام منکر این بشم که همین که قدرت تصمیم گیریو دارم و جسورم خوبه ولی بقول خودتون ما فایلارو همونجوری که دلمون میخاد میشنویم انگار…. استاد شما توی فایل جلسه اول درمورد تصمیم گیری میگفتین و اینکه حتی یه تصمیم اشتباه بهتر از اینکه تصمیم نگیری و من کج فهم همیشه وهمیشه هیجانی تصمیم گرفتم مشهورم به یه دختر کله شق و دیونه استاد شاید این ویژگی من عالی باشه ولی متاسفانه وقتی با باورهای منفی قاطی بشه تصمیم گیریات اشتباهه و بخودت اسیب میزنی نمیدونم گاهی بخودم میگم حتما باید این اتفاقات میوفتاد تا این درسو بگیری و عاقلانه تر و براساس قانون تصمیم بگیری و همه جوانب رو بسنجی استاد من دقیقا مثل شما با دست خالی و صفر مهاجرت کردم به یه شهر بزرگ تا ایمانمو نشون بدم ماهای اول سختی زیادی کشیدم بعد به خدا گله میکردم من ایمان نشون دادم دیگه چیکار کنم که بهم خواسته هامو بدی از خدا طلبکار بودم و توی مود قربانی شدن میرفتم کنترل ذهن سخت بود من توی این مدت سختی کشیدم و البته هیچ وقت خدا تنهات نمیزاره و دستانی اومدن در زندگیم و کمکم کردن و من تونستم خودمو جمع وجور کنم چون همیشه باور دارم که خدا درکم میکنه و منو میفهمه واز درونم آگاهه و خب میدونه که من اگاهانه نمیخاستم بخودم اسیب بزنم واسه همین با مهربونی باهام رفتار میکنه و بهم میگه مریم باز که زمین خوردی من تاکی باید بالاسر تو باشم دختر تا کی باید مراقبت باشم بزرگ نشدی هنوز منم میگم خدا چیکار کنم دیگه مشکل خودته خودت منو خلق کردی دیگه دستکار خودته خب بسه داشتم میگفتم وقتی این مدت که تنهایی رو تجربه کردم خیلی روی خودم کار کردم فهمیدم من خیلی از تصمیماتم از روی احساساتیه که در درونمه و من نمیشناختمش و یکی از اونارو بهتون میگم من یه خشم و رنجش بزرگ توی وجودم بود در مورد خانوادم چون مخالفت میکردن توی طلاقم و انگار بعد اون اتفاق من نتونستم ببخشم و رها شم و تمام وجود من پراز رنجش بود و من میخاستم خودمو ثابت کنم بهشون من توی شهر خودم تونسته بود با زیررررر صفر بعد یک سال ونیم بشدت موفق بشم توی شغلم من اولین مغازه و خفن ترین مغازه و بزرگترین مغازه رو توی شهر خودم داشتم و خدای مهربونم با دستانش بهم نعمت داد من توی یه شهر کوچیک زندگی میکردم و هیچ سرمایه ای نداشتم تمام دارایم 6میلیون بود و با اون مبلغ مغازه زدم و بعد کمتر از یکسال یکی از همون افرادی که ازشون کلی خرید میکردم بهم پیشنهاد نمایندگی داد و من یه نمایندگی مانتو گرفتم من حتی هزار تومن برای دکور یا اجناس هزینه نکردم و…. و کلی اتفاقات خوب دیگه ولی من مشرک انگار نمیتونستم بپذیرم نعمتهامو و به همه چی لگد میزدم تا از زندگیم خارج شه نمیتونستم ثروت و نعمت رو توی زندگیم ببینم چرا؟؟؟ چون درون من یه مریم لجباز و عصبانی بود که میخاست همه چیو خراب کنه و مجدد از صفر بسازه تا به همه ثابت کنه که میتونه و این احساس انقدر در درون من زیاد بود که تمام زندگیمو تحت کنترل خودش گرفته بود و همش شاکی بودم از خدا که چرا بهم نعمت نمیدی چرا من ثروتمند نمیشم من دیگه کاری نبوده که نکنم هرکاری گفتی کردم ولی حالا میفهمم که خدا چقد بهم لطف داشت چقد براش عزیز بودم که همیشه مراقبم بود و با وجود اون حجم از خشم و رنجش منو درک میکرد و تنهام نمیزاشت من ناخوداگاه مسیر رسیدن به خواسته هامو واسه خودم سخت و ناهموار کرده بودم و تمایل شدیدی داشتم به سختی کشیدن انگار هرچقد تلاش فیزیکی بیشتری میکردم هرچقد تلاش ذهنی بیشتری میکردم اون مریم خشمگین درونم به خواسته اش که ثابت کردن خودش به دیگرانه میرسید درون من یه جنگ بی پایان بود بین مریمی که میخاد زجر بکشه تا خودشو به دیگران ثابت کنه و مریمی که با تمام وجودش میخاد پیشرفت کنه و من تازه فهمیدم که من زمانی باید حرکت کنم که هدایت بشم و باید بدون سختی باشه بدون زحمت باشه پر از لذت باشه و الان توی خونه نقلی خودمم توی یه شهر بزرگ و تنهای تنها ولی قلبی پر از امید و یه حال خوب خوبه خوب چون فهمیدم و شناختم خودمو و این رنجش و خشم رو از بین بردم دیگه الان نمیخام به هرقیمتی شده موفق شم دیگه نمیخام خودمو به کسی ثابت کنم فقط میخام از زندگیم لذت ببرم و بلند بلند بخندم و اینو فهمیدم که من نیاز به هیچی ندارم جز خدای خوشگلم

من درکلبه فقیرانه خود چیزی را دارم که تو درعرش کبرئیایت نداری من همچون تویی دارم و تو همچون خودیی نداری …

عاشقتونم